ဘေလာ့ရြာက မိတ္ေဆြမ်ား (၂)

ကုိဇနိတုိ႔ စုံတြဲနဲ႔လည္း ခင္သြားေရာ လည္စရာ စီဘုံး တခု တုိးလာတယ္။ သူတုိ႔ကုိ ခင္တဲ့သူကလည္း အေတာ္မ်ားေတာ့ သြားရင္း မိတ္ေဆြသစ္ေတြ တုိးလာတာ လင္း၊ ေပါက္၊ ေမမုိး၊ မသိဂႌ တုိ႔နဲ႔ စီဘုံးမွာ ထပ္ေတြ႔ျပန္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ ဘေလာ့ေတြကုိ သြားၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲမွာ ခင္မင္ၿပီးသား သူေတြလုိပဲ။ အိမ္ေျပာင္းတဲ့ အေၾကာင္း၊ ေနမေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္း ဖတ္ရလွ်င္ သတင္း ေမးရေသးတယ္။ မေတြ႔တာ ၾကာလုိ႔ ပုိ႔စ္အသစ္ မတက္ ျပန္လွ်င္လည္း ဟုိေတြး ဒီေတြး လုပ္ေသးတာ။ ခ်န္းခ်န္း နဲ႔ စည္းကမ္းႀကီးတဲ့ သူ႔ေမေမ အေၾကာင္း ဖတ္ရတာ အားက် ေက်နပ္စရာ။ မသိဂႌရဲ႕ တေန႔တာကုိ ဖတ္ၿပီး သူနဲ႔ အတူ လုိက္ေမာ လုိက္တယ္။ ရန္ကုန္ျပန္လုိ႔ feel မွာ ထမင္းသြားစားရင္ မသိဂႌတုိ႔ မိသားစုကုိ ေတြ႔ႏိုင္မယ္လုိ႔ မွန္းထားပါတယ္။ အုန္းထမင္းနဲ႔ ၾကက္သားဟင္း ခ်က္ၿပီး တင္ေတာ့ အားေပးၾကတဲ့ သူေတြ မ်ားလုိ႔ ဒါလည္း ခင္မင္ျခင္းရဲ႕ သေကၤတ တခုပဲလုိ႔ ေတြးမိတယ္။ အစားအေသာက္ တခုခု လုပ္စားတုိင္း ခ်စ္သူ ခင္သူေတြကုိ သတိ ရတတ္ၾကတာကုိး။ ခ်က္တဲ့သူ ကလည္း စားေကာင္း သူေတြမ်ားလွ်င္ ပီတိ ျဖစ္ရတာ။ ကုိေစးထူးက လာမန္႔ေတာ့ ဒါသူ႔ရဲ႕ အႀကိဳက္ဆုံး ဟင္းထဲက တခု ျဖစ္မွာပဲလုိ႔ ကုိယ့္ဘာသာ ေကာက္ခ်က္ခ် ေနတယ္။ ေနေန႔ဘေလာ့မွာ အစားအေသာက္ ပုိ႔စ္ေတြ ေတြ႔လွ်င္ စင္ကာပူမွာ ေနခ်င္လုိက္တာလုိ႔ အေတြး၀င္တယ္။ အရမ္းစားႏုိင္တဲ့ ေနေန႔ကုိ ၀ေနဦးမယ္လုိ႔ ေကာ္မန္႔ သြားေရးၿပီးမွ စိတ္ဆုိးမလားမသိဘူးလုိ႔ ေတြးၿပီး ပူေနတယ္။

ေရးဟန္ေတြ မ်ိဳးစုံနဲ႔ အသက္၀င္လြန္းတဲ့ မခင္ေလးတုိ႔ဆီ ေရာက္သြားေတာ့ သူတုိ႔ အိမ္ထဲမွာ ရွိေနသလုိပဲ။ ကုိရင္ေနာ္ကုိ အရပ္ရွည္ရွည္ အကုိႀကီး၊ မခင္ေလးကုိ မႀကိဳက္လွ်င္ မႀကိဳက္ဘူး ျပတ္ျပတ္ သားသား ေျပာတတ္တဲ့ အမလုိ႔ ပုံေဖာ္ ၾကည့္လုိက္တယ္။ မခ်ိဳက ၀ုိင္အေၾကာင္း ေရးေတာ့ ၀ုိင္မႀကိဳက္တဲ့ စိတ္ကေန ေသာက္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာတယ္။ စကားေျပာလုိက္ ၀ုိင္ေသာက္လုိက္နဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္တာ။ ကုိေအာင္သာငယ္ ဘေလာ့ကုိ သြားရင္း မမသီရိ ကုိ သိခြင့္ ရလာတယ္။ တခါတေလ ေကာ္မန္႔အျပင္ ေမးခြန္းေလးေတြ ထားခဲ့တဲ့အခါ အျပင္မွာ စကား လက္ဆုံ က်ခ်င္တယ္။ မမုိးခ်ိဳသင္းက မမသက္ေ၀ လုိ႔ေခၚတာ ၾကားေနေတာ့ သြားလည္စရာ ေနာက္အမ တေယာက္ တုိးျပန္တယ္။ ပန္းေလးသုံးပြင့္ အေၾကာင္း ေရးထားတာမ်ား စင္ကာပူက ဘေလာ့ဂါ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ကုိ သူသိေနပုံပဲ။ မခင္ဦးေမကုိ သိတာ သူတေယာက္ပဲ ရွိမယ္ထင္တယ္။

ကုိယ္ေရးခ်င္ရာ ေရးထားတာေတြကုိ ပထမဆုံး ေကာ္မန္႔လာေပးတာ ရႊန္းမီပါ။ စုံစီနဖာ ဆုိတဲ့ သူ႔ဘေလာ့ကုိ သေဘာက်လုိ႔ သြားၾကည့္ရင္း စိတ္ကူးထဲမွာ သိေနတာ ၾကာပါၿပီ။ တရက္ေတာ့ ကုိနိတုိ႔ စီဘုံးမွာ ထုံအဖြဲ႔သား စုေဆာင္းေရး လုပ္ေနတာနဲ႔ တုိးတယ္။ တေယာက္က မီထုံ က ဘယ္သူလဲ ရႊန္းမီလား ဆုိေတာ့ ကုိယ္က အသာေလး ၿငိမ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ အတြင္းသိ တေယာက္က ရႊန္းမီက မထုံဘူးတဲ့။ ေအာ္ လူေတြကလည္း မွားတတ္ပေလ။ လင့္ေတြကတဆင့္ အၿမဲသြားဖတ္ျဖစ္ေနတဲ့ မသီတာ၊ မတန္ခူး၊ မေနာ္၊ မေက၊ မ၀ါ၊ မပန္နဲ႔ မယု၀ရီ တုိ႔ကုိလည္း ကုိယ့္စိတ္ကူးထဲ ပုံေဖာ္ ၾကည့္ထားတာ တမ်ိဳးစီ။ မ၀ါက ဓါတ္ပုံနဲ႔ တကြ ေဖာ္ျပထားေတာ့ သိၿပီးသား။ မျမင္ဖူးေသးတဲ့ အမေတြကုိေတာ့ တေယာက္ေယာက္နဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီးေတာ့ သိေနမွာပဲလုိ႔၊ သူတုိ႔ ေရးတဲ့စာေတြကုိ ဖတ္ၿပီး စိတ္ကူးၾကည့္တာေလ။ မေကက အစုံေရးေတာ့ တခါတေလ မ်က္စိလည္တယ္။ ဆာလံက်မ္းတုိ႔ daily bread စာအုပ္ အနားမွာရွိတယ္ ဆုိေတာ့ ခရစ္ယာန္ပဲ ျဖစ္ရမယ္လုိ႔ ေတြးေနတုန္း သမၺဳေဒ သူ႔ေမေမက အၿမဲ ရြတ္ျပ ခုိင္းတယ္ဆုိေတာ့ မွားတဲ့ အခါလည္း မွားေပမေပါ့ လုိ႔။ ဘေလာ့ေတြ လည္ရင္း အျပင္မွာလည္း စာေတြေရးတဲ့ စာေရးဆရာမေတြနဲ႔ သိရတာ ကုိယ့္ကံကုိ မယုံႏုိင္ဘူး၊ အံ့ၾသေနတုန္းပဲ။ မဂၢဇင္းေတြ ထဲမွာပဲ ဓါတ္ပုံျမင္ဖူး သူတုိ႔အေၾကာင္း ဖတ္ဖူးထားတာ အခုေတာ့ အီးေမး ပုိ႔လုိ႔ရတယ္၊ ေကာ္မန္႔ေတြ သြားထားလုိ႔ရတယ္၊ ကုိယ့္ဆီ စာျပန္လာတယ္။ ဘေလာ့ရြာထဲမွာသာ မဟုတ္လွ်င္ စာေရးဆရာ/မေတြနဲ႔ ဒီလုိ ရင္းႏွီးမႈရဖုိ႔ ခဲယဥ္းမွာ။

mrdba ရဲ႕ စင္ကာပူက အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ ဖတ္ရတာ ႀကိဳက္လုိ႔ ပုိ႔စ္အသစ္လာတုိင္း သြားဖတ္တယ္။ ksanchaung ကုိေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းအစြဲရယ္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္ဆုိၿပီး အတင္း ဆက္စပ္ လိုက္တယ္။ ZT ရဲ႕ တန္းပလိတ္က အလ်င္က ကုိယ့္တန္းပလိတ္နဲ႔ တူတူပဲမုိ႔လုိ႔ သေဘာက်ၿပီး သြားလည္ရင္း အခုေတာ့ ပုိ႔စ္အသစ္ တက္တုိင္း ေရာက္ျဖစ္တယ္။ ကေရတြန္ဆီ ေရာက္ေတာ့ ဒီကေလး ျမန္မာစာ အမွတ္ ၁၀၀ နဲ႔ေအာင္ထားတာပဲ ျဖစ္ရမယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္ ခ်လုိက္တယ္။ ေမာင္အိမ္၊ သက္ပုိင္သူနဲ႔ ရြာသားေလးတုိ႔ ဆီလည္း သြားလည္ရင္း မိတ္ဖြဲ႔လာခဲ့ေသးတယ္။ ဂၽြန္၀မ္းကုိ ဘယ္လုိ ေခၚရမလဲေတာ့ ခုထိ မသိေသးဘူး၊ ဒါနဲ႔ပဲ ညီမ လုိ႔ေခၚၿပီး မိတ္ဖြဲ႔ထားလုိက္တယ္။ ေမေအာင္၊ ႏုစံ၊ ျမရြက္ေ၀၊ ပုံရိပ္၊ နတ္သမီးေလးမြန္၊ ေရႊဂ်မ္း၊ ေႏြးေနျခည္ တုိ႔ကလည္း မၾကာခင္ကမွ သိရတဲ့ ညီမေလးေတြပါ။ သူတုိ႔ ဆယ္တန္း ေအာင္တဲ့ ႏွစ္ေတြ ေရးထားတာေတြ႔ၿပီး ေခါင္းနပန္းႀကီးသြားတယ္။

စိတ္ကူးယဥ္တာေတြ မ်ားသြားလုိ႔ ေတာ္ေသးၿပီေနာ္။ အလုပ္ ဆက္လုပ္လုိက္ပါဦးမယ္။