လူႀကီးေတြအေၾကာင္း

မၾကာခဏ အနီးအနား ပတ္၀န္းက်င္က ၾကားရတတ္တဲ့ လူႀကီးေတြ အေၾကာင္း အမွတ္တရ ေရးထားခ်င္လုိ႔ပါ။ ကုိယ္သူတုိ႔ အရြယ္ေရာက္ရင္ သူတုိ႔လုိ မျဖစ္ဘူးလုိ႔ မေျပာႏုိင္ဘူး။

မသီတာရီရဲ႕အဖြား
တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ အရြယ္ ေျမးမ ႏွစ္ေယာက္ ရွိေပမယ့္ အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ အဖြားက အိမ္မွာ ဖုန္းလာရင္ ဦးေအာင္ ေျပးကုိင္တယ္။ ေခ်ာ္လဲလုိ႔ အ႐ုိးေတြ ဘာေတြ က်ိဳးကုန္မွာ စုိးရိမ္လုိ႔ အဖြားဆီ ဘယ္သူဆက္ဆက္ ေခၚေပးပါ့မယ္လုိ႔ ေျမးေတြက ကတိ အခါအခါ ေပးရတယ္။

အန္တီတုိး
၃ႏွစ္အ႐ြယ္ သူ႔ေျမးမကုိ အန္တီတုိးလုိ႔ပဲ သူ႔ကုိ ေခၚရမယ္လုိ႔ သင္ထားတယ္။ ကုိးရီးယားကား လာတဲ့ အခ်ိန္ တဦးတည္းေသာ ေျမးမေလး တီဗီေ႐ွ႕ ျဖတ္ ေလွ်ာက္မိလုိ႔ကေတာ့ ေနစရာ မ႐ွိေအာင္ ဆူပစ္လုိက္တယ္။ ကေလး နားလည္ မလည္ေတာ့ မသိဘူး။ သူေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေမာသြားတယ္တဲ့။

ေဒၚရသီရဲ႕အေမ
တေန႔လုံး အိမ္မွာ သူတေယာက္ထဲ ႐ွိေနေပမယ့္ လူေတြ ျပန္ေရာက္လုိ႔ ညေနစာ ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ အခ်ိန္ ေရာက္တာနဲ႔ မီးဖုိအခန္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ ကုိ၀င္လာတယ္။ လက္ဖက္ရည္ ေဖ်ာ္ဖုိ႔လုိ႔တဲ့။ သူနဲ႔ တည့္တာဆုိ ခံတြင္း သိပ္ မေတြ႔တတ္ေပမယ့္ fish & chips, burger, Chinese takeaway ေတြကုိ တေန႔ တမ်ိဳး မ႐ုိး ရေလေအာင္ မွာစားတယ္။

မဒီရဲ႕အေဖ
သူ႔ သမီးေတြကုိ မတန္တရာ ရထားတယ္လုိ႔ ေအာက္ေမ့ၿပီး ဘယ္ သားမက္ကုိမွ ၾကည့္မရဘူး။ အခြင့္ရတုိင္း သူ႔ေလာက္ ဘယ္သားမက္ အလုပ္ လုပ္ႏုိင္သလဲလုိ႔ ႏွဳိင္းယွဥ္ တတ္ေသးတယ္။ သမီးေတြနဲ႔ သူတုိ႔ ေယာက်ာ္းေတြ စိတ္ အခန္႔မသင့္လုိ႔ ရံဖန္ရံခါ စကား မ်ားတဲ့ အခါ ဒီေကာင္ေတြကုိ ျမန္ျမန္ ကန္ထုတ္ ပစ္လုိက္တာ အေကာင္းဆုံးပဲ လုိ႔ အႀကံဥာဏ္ ေပးတတ္တယ္။

အန္တီဘူး
တအိမ္ထဲ ေျပးၾကည့္မွ ဒီ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ႐ွိေပမယ့္ အတူေနတဲ့ ညီမကုိ စိတ္ဆုိးရင္ စကား မေျပာဘဲ ေနတယ္။ စိတ္ဆုိးရျခင္း အေၾကာင္း တခ်ိဳ႕က ၾကမ္းေပၚ က်တဲ့ မုန္႔ အစ အနေတြကုိ ျပန္မေကာက္လုိ႔၊ ေနာက္တေန႔ အစီအစဥ္ လာေနတုန္း တီဗီ ပိတ္လုိက္လုိ႔၊ ႐ုပ္႐ွင္ ျပေနတုန္း စကားေတြေျပာလုိ႔ စတာေတြေၾကာင့္ပါ။

အန္ကယ္UTH
အသက္ ၈၀ ေရာက္လုိ႔ အိမ္မွာ သားသမီးေတြ ၀ုိင္းလုပ္တဲ့သူေတြ တပုံႀကီး ႐ွိေပမယ့္ တအိမ္လုံး အတြက္ ေရခံတဲ့ အလုပ္ကုိ ကုိယ္တုိင္ လုပ္တယ္။ မီးလာတဲ့ အခ်ိန္ ထၿပီး သူမ်ားေတြ ေရစက္ အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဆြဲမသြားခင္ ဇြဲ႐ွိ႐ွိနဲ႔ မအိပ္ဘဲ ညတုိင္း ေစာင့္ၿပီး ေရခံတယ္။

ေဒါက္တာ ရပ္ဂ်္
လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ေလာက္က သူ႔ အေတြ႔ အႀကံဳေတြကုိ ထပ္ခါ တလဲလဲ ေျပာျပတယ္။ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ အေသးစိတ္ကုိ ပုံေဖာ္ေျပာတာ ႐ုပ္႐ွင္ထဲကလုိ စလုိးမုိး႐ွင္းနဲ႔ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ သလုိပဲ။ ယဥ္ေက်းသမွႈနဲ႔ သူမ်ား အေၾကာင္း ေမးၿပီး စကား ဆုံးေအာင္ မေစာင့္ဘဲ သူ႔ အေၾကာင္းပဲ ျပန္ ေရာက္သြားျပန္ေရာ။

ေမရီနဲ႔ေဒးဗစ္
ဧည့္သည္ေတြကုိ အေရွ႕မွာ ထားၿပီး တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ မနားတမ္း ပါးစပ္ ေသနတ္ပစ္တယ္။ ဧည့္သည္ေတြက အစားပဲ ငုံ႔စားရမလား မ်က္ႏွာပဲ လႊဲထားရမလား မသိေအာင္ အေနရ ခက္သေလာက္ သူတုိ႔ကေတာ့ တေလာကလုံးမွာ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ႐ွိေနတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ရန္ျဖစ္တာ သူတုိ႔ရဲ႕ trademark တခုလုိ ျဖစ္ေနၿပီ။ ႏွစ္ေယာက္လုံး ၇၀ ေက်ာ္ၿပီ။ ပုံစံ မေျပာင္းဘဲ ဆက္လက္ ခ်ီတက္တုန္း။