Eating out

အခုလုိ အခ်ိန္မွာ မိသားစုေတြလည္း အသုံးစရိတ္ေတြကုိ အထုိက္အေလ်ာက္ ေလွ်ာ့ေနၾကရၿပီ။ ႏုိင္ငံျခား ခရီးလည္း သိပ္ မသြားႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး။ ေငြေစ်းကလည္း အရင္လုိ မမာျပန္ေတာ့ ေဖါေဖါသီသီ မသုံးႏုိင္ၾကဘူး။ အလုပ္ေတြကလည္း လူေလွ်ာ့တာနဲ႔၊ ကုမၸဏီ ဖ်က္သိမ္းတာနဲ႔ အနာဂတ္က မေရရာျပန္ဘူး။ လည္ပတ္ေနတဲ့ ယႏၲရားေတြ တခုၿပီး တခု ရပ္သြားေပမယ့္ ကုိယ္ခႏၶာႀကီး မရပ္သေ႐ြ႕ေတာ့ အစား အေသာက္ အေၾကာင္း စဥ္းစားရဦးမွာပဲ။ ေက်ာင္းသား ဘ၀တုန္းက စာတဖက္နဲ႔ ျဖစ္သလုိ စားၾကတယ္။ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ကုိ ႀကိဳက္ေတာ့ မၿငီးတမ္း စားတယ္။ ရာသီဥတု ေအးတာနဲ႔လည္း အေတာ္ပါပဲ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း တ႐ုတ္ဆုိင္ကုိေတြ႔တာ သံေစ်းထဲ ေရာက္သြားသလုိပဲ။ ၀က္အူေခ်ာင္းလည္းရ၊ ပဲပင္ေပါက္ ပဲျပားလည္းရ၊ ဆန္ကေတာ့ ယုိးဒယားဆန္ ေပၚဆန္းေမႊး လုိမ်ိဳး ရလုိ႔ ေပ်ာ္လုိက္တာ။ ကုိယ့္ဘာသာ ခ်က္စားတာေတာ့ အသက္သာဆုံးပဲ။

အလုပ္ရေတာ့ အေၾကာင္း ရွာၿပီး အျပင္ ထြက္စားတယ္။ သူ႔ေမြးေန႔ ကုိယ့္ေမြးေန႔ အေျဖ ေပးတဲ့ေန႔ ေစ့စပ္တဲ့ေန႔ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ေန႔ လခထုတ္တဲ့ေန႔ တခု မဟုတ္ တခု ႀကံဖန္တယ္။ ၿမိဳ႕ေလးက ေသးၿပီး စားေသာက္ဆုိင္ေတြကေတာ့ အမ်ားသား။ ဒီက လူေတြလည္း အျပင္စာ အေတာ္ စားၾကပုံပဲ။ ညေနဆုိ စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ လူအျပည့္။ pub မွာ ေသာက္ရင္းနဲ႔ စားတဲ့ သူေတြလည္း ရွိတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ားတဲ့ ၿမိဳ႕မုိ႔လုိ႔လား မသိဘူး pub ေတြလည္း ေပါမွ ေပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ pub ေတြက အစားအေသာက္ပါ နံမည္ႀကီးတယ္။ ေရာက္စကေတာ့ pub က ၀ုိင္တခြက္နဲ႔ စူပါမားကက္က ၀ုိင္တပုလင္း တန္ဖုိးခ်င္း တူတူေလာက္ ျဖစ္ေနတာေတာင္ အိမ္မွာ မေသာက္ဘဲ pub မွာ တေပ်ာ္တပါး လာေသာက္ ေနၾကတဲ့ သူေတြကုိ နားမလည္ဘူး။ ေနာက္မွ ကုိယ္တုိ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္သလုိ ေနမွာေပါ့လုိ႔ စဥ္းစားမိတယ္။ ေကာ္ဖီဆုိင္နဲ႔ တ႐ုတ္ဆုိင္ (noodle bar လုိ ခုံတန္းရွည္ေတြ ခ်ထားတဲ့ ဆုိင္မ်ိဳး) ေတြမွာ ေက်ာင္းသားေတြ အမ်ားဆုံး ရွိတတ္တယ္။ ပီဇာနဲ႔ အဂၤလိပ္တုိ႔ အႀကိဳက္ fish & chips take away ဆုိင္ေတြမွာလည္း တေပ်ာ္တပါး တန္းစီေနတာမ်ိဳး ေတြ႔ရတတ္ေသးတယ္။

ဆုိင္ေတြမွာစားရင္ အရည္တခြက္နဲ႔ ေခါက္ဆြဲ သုိ႔မဟုတ္ ထမင္းတပြဲနဲ႔ ၿပီးသြားရင္ သက္သာတယ္ ေခၚရမယ္။ တခ်ိဳ႕ဆုိင္ေတြက အခ်ိဳရည္ အလကား ေပးတယ္။ ပုလင္းထဲကေရတုိ႔ ေရေႏြးၾကမ္းတုိ႔ကုိ ပုိက္ဆံေပး မေသာက္ခ်င္ရင္ ေရပုိက္က ေရပဲ ေတာင္းလုိ႔ရပါတယ္။ စတုိင္က်က် စားၾကရင္ေတာ့ ေသာက္စရာ အရည္ တမ်ိဳးနဲ႔ အျမည္းေလးနဲ႔စ၊ salad အ႐ြက္စုံသုပ္ေလး မဟုတ္ရင္ ဟင္းခ်ိဳကုိ ေပါင္မုန္႔နဲ႔တုိ႔စား၊ ၿပီးေတာ့ ႀကိဳက္တဲ့ ပြဲႀကီး မွာစား၊ ဗုိက္နဲနဲဲျပည့္ရင္ အခ်ိဳပြဲဆက္မွာ၊ စကားေလး ဘာေလး ေျပာၿပီး အိမ္ျပန္ခါနီးရင္ေတာ့ ေကာ္ဖီ လက္ဖက္ရည္မွာၿပီး စားေသာက္ပြဲကုိ သိမ္းလုိက္ၾကေရာ။ ပုိက္ဆံ အျပည့္ေပးၿပီး စားလုိ႔ရသလုိ တခ်ိဳ႕ ဆုိင္ေတြက ကူပြန္ေတြလည္း လက္ခံပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ သုံးၾကည့္လုိ႔ သေဘာက်တာကေတာ့ Tesco ကူပြန္ေတြပါ။

Tesco က NTUC (စင္ကာပူ) လုိ စူပါမားကက္ တခုပါ။ Tesco loyalty ကဒ္႐ွိရင္ ေစ်း၀ယ္တဲ့အခါ ပြိဳင့္ေတြရတယ္။ အဲ့ဒီပြိဳင့္ေတြကုိ Tesco က သူတုိ႔ဆုိင္မွာပဲ ျပန္သုံးလုိ႔ ရတဲ့ ပုိက္ဆံလုိ ကူပြန္ေလးေတြ ျပန္ေပးတယ္။ ဆုိင္မွာပဲ ျပန္သုံးရင္ေတာ့ ၁ေပါင္တန္ ကူပြန္ဟာ ၁ေပါင္ပဲ တန္ဖုိး ႐ွိပါတယ္။ Tesco deal တုိကင္ အျဖစ္ ေျပာင္းသုံးရင္ေတာ့ ေလးဆ တန္ဖုိး႐ွိပါတယ္။ သုံးစရာေတြကလည္း စုံပါတယ္။ စားေသာက္ဆုိင္မွာ စားမလား၊ ျပဇာတ္ ၾကည့္မလား၊ ကစားကြင္း သြားမလား၊ လစဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္းေတြ ၀ယ္မလား၊ ပင္မင္းဆုိင္ အတြက္ သုံးမလား၊ ကုိယ္နဲ႔ အသုံးတည့္မယ့္ဟာကုိ ေ႐ြးသုံးလုိ႔ရပါတယ္။ ၁၀ေပါင္ဖိုး ကူပြန္ေတြ စုထားၿပီး Tesco website ကတဆင့္ မွာလုိက္ရင္ ေပါင္၄၀ဖုိး တုိကင္ေတြရတယ္။ အဲ့ဒီ တုိကင္နဲ႔ စားေသာက္ဆုိင္ေတြ သြားစားရင္ အရည္ဖုိးကလြဲၿပီး ကုန္က်တာကုိ တုိကင္နဲ႔ ရွင္းလုိ႔ရပါတယ္။ စီးပြားေရးက်တဲ့အခ်ိန္မွာ သက္သက္သာသာနဲ႔ အျပင္မွာ စားတဲ့ နည္းတမ်ိဳးေပါ့။