အင္တာနက္ မရွိတဲ့ ၃ပတ္

မွတ္မွတ္ရရ အင္တာနက္ မရွိတာ ၃ပတ္ နီးပါး ျဖစ္သြားတယ္။ ဘာေတြ ျဖစ္သလဲဆုိေတာ့ ဘေလာ့ မလည္ရ ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဂူဂယ္မွာ ဘာဘာ ညာညာ ရွာမရဘူးေပါ့။ အြန္လုိင္း တက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔လည္း မေတြ႔ရဘူးေပါ့။ အိမ္က မိသားစုေတြ နဲ႔လည္း စကား မေျပာ ျဖစ္ဘူး။ အိမ္ကေနလည္း အလုပ္ မလုပ္ ျဖစ္ဘူး။ လယ္ထဲက အပင္ေတြလည္း ပ်က္စီးကုန္မွာ ေသခ်ာတယ္။ စိတ္ မထိန္းႏုိင္မွာစုိးလုိ႔ သြားေတာင္ ျပန္မၾကည့္ဘူး။ ျပတ္လက္စနဲ႔ပဲ ျပတ္ပါေစေလ။ အေၾကာင္းရင္းမွန္ကုိ မသိရွာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕က ေလျပင္းေတြ တုိက္လုိ႔လားတဲ့။

အလုပ္ထဲမွာေတာ့ အီးေမးပဲ ပုံမွန္ စစ္ျဖစ္တယ္။ အိမ္ေရာက္မွ စိတ္ရွိတုိင္း အင္တာနက္ကုိ သုံးရတာ ခုမွ တန္ဖုိး သိေတာ့တယ္။ ေကာ္ဖီဆုိင္မွာ သူမ်ားေတြ အင္တာနက္ သုံးေနတာ ေတြ႔လုိ႔ လြယ္မယ္ ထင္တာ မလြယ္ပါဘူး။ ကဒ္ကေလး ၀ယ္ၿပီး ခုထိေတာင္ စာရင္း မသြင္း ရေသးလုိ႔ မသုံး ျဖစ္ဘူး။ အဲ့ဒီ ပုိက္ဆံ ထည့္ထားတဲ့ ကဒ္ေတြကလည္း ပုိက္ဆံအိတ္ ေပ်ာက္ရင္ ပါသြားေတာ့ ၀ယ္ရတာ ခပ္လန္႔လန္႔။ ခုတေလာ ေပ်ာက္တာေရာ ေမ့တာေရာ အေတာ္မ်ားတယ္။ ဇရာက အရိပ္ျပေနတယ္ ထင္ပါ့။

ဘေလာ့ရြာက သူငယ္ခ်င္း ေတြကုိေတာ့ ေန႔တုိင္း လြမ္းတယ္။ ဘယ္သူေတြ ဘာအသစ္ေတြ ေရးထား ၿပီလဲ လုိ႔ေပါ့။ အတုိးခ်ၿပီး အခုမွ တ၀ ဖတ္ရမယ္။ အင္တာနက္ မရွိေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ပုိသလား မေမးပါနဲ႔။ တီဗီ စီးရီး တခု ႏွစ္ခု ေလာက္ေတာင္ ပုံမွန္ ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ စာအုပ္လည္း ဖတ္ျဖစ္တယ္။ အိမ္က တေယာက္နဲ႔လည္း ပုိ စကားမ်ားျဖစ္တယ္။ အင္တာနက္ ရွိရင္ ကုိယ့္အာရုံနဲ႔ ကုိယ္ ၿငိမ္ေနၾကတာေလ။ အိမ္မွာ အလုပ္ေတြ ယူမလုပ္ ျဖစ္ေတာ့ ေခါင္းကုိက္ သက္သာ သြားသလုိပဲ။

အမွတ္တရေပါ့...