Friday 27 February 2009

အစည္းအေ၀း ရက္သတၱပတ္

တနလၤာ ေန႔ထဲက စလုိက္တဲ့ အစည္း အေ၀းေတြ တပတ္လုံးပဲ။ အတုိဆုံးက ၃နာရီ အရွည္ဆုံးက ၅နာရီ။ ပထမဆုံး လုပ္ရတာက ေခါင္းေဆာင္ စည္းေ၀း။ ဆရာမႀကီးက အရမ္း ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းပဲ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ေျပာေနလုိ႔ ေခါင္းေဆာင္ ေတြလည္း ထုံကုန္တယ္။ ေကာ္ဖီ ေသာက္တဲ့ အခ်ိန္ ေရာက္ေတာ့ တေယာက္က ေထာက္ျပတယ္။ ဆရာမႀကီး အေတာ္ ေၾကာက္ေန ရွာတာတဲ့။ ဒါနဲ႔ မသိ ဟန္ေဆာင္ ေနလုိက္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကစၿပီး ေၾကာက္ျပ ေနမွေတာ့ တျခားသူေတြ ဘယ္လုိ ေနမလဲ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ေတာ့။

ေခါင္းေဆာင္ စည္းေ၀း ၿပီးေတာ့ ကုမၸဏီ အစည္းအေ၀း။ အေရးႀကီးသည္ လုိ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး စည္းေ၀း ဖိတ္တာကုိ မလာႏုိင္ပါ လုိ႔ နံရံ တစ္ခ်ပ္ပဲ ျခားတဲ့ ေနရာကေန အီးေမးနဲ႔ အေၾကာင္းျပန္တဲ့သူ တေယာက္ ကလြဲလွ်င္ အားလုံး လာမယ္လုိ႔ ျပန္စာ ရတယ္။ အဲ့ဒီ တေယာက္ကုိ ဆရာမႀကီးက စည္းေ၀းလည္း မလာနဲ႔ စစ္ေဆးေရး၀င္တဲ့ အခ်ိန္ကုိလည္း မလာနဲ႔ ခြင့္ယူပါ လုိ႔ အေၾကာင္းျပန္လုိက္တယ္။ ဒါေတြ အားလုံး အလုပ္႐ႈပ္ေနတာနဲ႔ ျဖစ္ၿပီးမွ သိလုိက္တယ္။ အဲ့ဒီ တေယာက္ကုိ အလုပ္က ရပ္စဲဖုိ႔ သေဘာတူခ်က္ လာေတာင္းေနလုိ႔ စဥ္းစားပါ့မယ္ လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ အဲ့ဒီ တေယာက္ က ေလာေလာဆယ္ အတုိင္လည္း ခံထားရတယ္။

ကုမၸဏီ အစည္းအေ၀း ၿပီးေတာ့ အတုိင္ခံ ရတဲ့ ကိစၥ အတြက္ အစည္းအေ၀း ေခၚရတယ္။ အတုိင္ခံရတဲ့ သူက ဘာအတြက္လဲ ေမးေနလုိ႔ ဘာေျပာရမလဲ မသိေအာင္ ေၾကာင္သြားတယ္။ ေနာက္ သက္ေသ ႏွစ္ေယာက္ပါ ေခၚ၊ တုိင္စာကုိ ပရင့္ထုတ္ ၿပီး အားလုံးကုိ ျပလုိက္တယ္။ ရုံးမွာက အတုိင္ခံရလွ်င္ ျပႆနာကုိ ၁ပတ္အတြင္း တုိင္တဲ့ သူကုိ အေၾကာင္းျပန္ရတဲ့ ေပၚလစီ ရွိတယ္။ ပထမေတာ့ သူက ျငင္းတယ္။ စာေမးပြဲ လာေျဖတဲ့ သူကုိ မေျခမငံ ဆက္ဆံလုိ႔ အတုိင္ခံရတာ။ ျဖစ္တာကလည္း နင္ဘာလုိ႔ ကြန္ျပဴတာ မသုံးတတ္ဘဲ စာေမးပြဲ လာေျဖ ရတာလဲလုိ႔ ေမးရာက စတာ။ အခ်ိန္ကုန္ သက္သာေအာင္ ရွည္ရွည္ ေ၀းေ၀း မေျပာေတာ့ဘဲ ကုိယ္နဲ႔ မဆုိင္တဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးေတြ မေမးပါနဲ႔၊ လူေတြ ကုိ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ စကားေျပာပါ လုိ႔ တုိက္တြန္းခဲ့တယ္။ ကုိယ့္အတြက္ကေတာ့ ရီပုိ႔ေရးဖုိ႔ရယ္ တုိင္တဲ့ သူကုိ အေၾကာင္းျပန္ဖုိ႔ရယ္ အလုပ္ ႏွစ္ခု ပုိသြားတယ္။

အတုိင္ခံရတဲ့ ကိစၥ အစည္းအေ၀း ၿပီးေတာ့ စစ္ေဆးေရး အဖြဲ႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ကုမၸဏီ ေခါင္းေဆာင္ ေတြနဲ႔ အစည္းအေ၀း။ အားလုံးနဲ႔ မိတ္ဆက္ အၿပီးမွာ ဆရာမႀကီးက သူ႔အေၾကာင္း စၿပီးေျပာပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး လာစစ္သြားတဲ့ အဖြဲ႔နဲ႔ သူ ရန္ျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္း၊ ေနာက္ဆုံး စိတ္က်ေရာဂါ ျဖစ္ၿပီး ဆရာ၀န္နဲ႔ ျပရတဲ့ အေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ သူ အရမ္း ေၾကာက္ေနေၾကာင္း စသျဖင့္ ေျပာပါတယ္။ စစ္ေဆးေရး အဖြဲ႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ကလည္း သူနဲ႔ မဆုိင္ေပမယ့္ ေတာင္းပန္ၿပီး ဒီတေခါက္ေတာ့ အားလုံး ၫိႇႏွဳိင္းၿပီး တုိင္တုိင္ ပင္ပင္ လုပ္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈကုိ အေရးထားတဲ့ အေၾကာင္း ျပန္ေျပာပါတယ္။ စိတ္၀င္စား စရာေကာင္းတာက grading ေပးတဲ့ အစည္းအေ၀းေတြကုိ ဆက္သြယ္ေရး တာ၀န္ခံ ပဲတက္ရမယ္လုိ႔ လည္းေျပာေရာ ဆရာမႀကီးက ကုိယ့္ကုိ စိတ္မခ်တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ အမူအယာ ေျပာင္းသြားတာ ေတြ႔လုိက္ရတာပဲ။

တေယာက္ၿပီး တေယာက္ အလႅာပ သလႅာပ ကုိယ့္ ပညာေရးနဲ႔ အလုပ္ အေၾကာင္း ေျပာၾကေတာ့ စစ္ေဆးေရး အဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္က အလ်င္က စိတ္ေရာဂါ မႈခင္း ဆရာ၀န္။ စိတ္ေျပ လက္ေပ်ာက္ ျဖစ္ေအာင္ ဒီ အလုပ္ကုိ ေျပာင္းလုိက္တာ ၇ႏွစ္ ရွိၿပီတဲ့။ ဒါနဲ႔ စိတ္ေရာဂါ ေ၀ဒနာသည္ေတြ အေၾကာင္း ေျပာၾက ျပန္ေတာ့ Silence of the lamb ထဲက Jack Nicholson ရဲ႕ ဇတ္ေကာင္ လုိ လူမ်ိဳး ေထာင္ထဲမွာ သူ ေတြ႔ဖူးတယ္တဲ့။ ေက်ာခ်မ္း စရာႀကီး။

စိတ္ေတြ မနဲ ထိန္းထားရတယ္။ အေပၚ ေအာက္ အတြင္း အျပင္ ယုံၾကည္မႈ ရဖုိ႔ မလြယ္ဖူး ဆုိတာ သိတယ္။ ကုိယ့္အက်ိဳး အတြက္ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး လုိ႔ ျပန္ စဥ္းစား မိျပန္ေတာ့ မယုံၾကည္ႏုိင္တဲ့ သူေတြကုိ စိတ္ပ်က္မိတယ္။

Wednesday 25 February 2009

V&A ဓါတ္ပုံမ်ား

textiles display
stained glass
silver lions (ဒိန္းမတ္က နန္းေတာ္မွာ ရွိတဲ့ ပုံစံတူ လုိ႔ ေရးထားတာပဲ)
ပန္းခ်ီကားထဲက မိန္းကေလးက လွလုိ႔... ဘယ္ ပန္းခ်ီဆရာလဲ မမွတ္ခဲ့ပါ
medieval ေခတ္ အခန္းထဲက.. font ။ အခုေခတ္ ဘုရားေက်ာင္း ေတြထဲမွာ ေတြ႔ရတာ ေတြနဲ႔ ေတာ့ မတူဘူး။
ဂ်ပန္ခန္းထဲက.. ဆီမီးတုိင္ about 1877
သတုိ႔သမီး ၀တ္စုံ.. ဒီဇုိင္နာ နံမည္ မမွတ္မိပါ။



က်န္တာထဲက တခ်ိဳ႕ ထပ္တင္ထားတာပါ...

Monday 23 February 2009

a visit to the V&A

ရာသီဥတု ေကာင္းတာနဲ႔ စေနေန႔က ေလွ်ာက္လည္ၾကတယ္။ ဘယ္ေနရာ သြားမယ္လုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိဘဲ ထြက္သြား ခဲ့ၾကတာ။ ၿမိဳ႕ထဲ ေရာက္ေတာ့ တုိးရစ္ေတြ စီးတဲ့ ကားနားသြားၿပီး လည္စရာေတြ ျပထားတဲ့ စာေစာင္ တစ္ခု ေတာင္းလုိက္တယ္။ ပထမ ေရြးတာ Tate Modern တဲ့။ မ်က္စိထဲမွာ ျမင္တာက ရႈပ္ပြ ညစ္ပတ္ေနတဲ့ မိန္းကေလး အိပ္ရာ။ နံမည္ႀကီး ထေရစီ အန္မင္ရဲ႕ အႏုပညာကုိ ခံစား ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ကုိယ္ အေရမထူ ေသးတာမုိ႔ the Victoria and Albert ျပတုိက္ သြားပါရေစ လုိ႔ ေတာင္းဆုိ လုိက္တယ္။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ ရထား လုိင္းတခ်ိဳ႕ မဆြဲဘူး။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ျပတုိက္ကုိ တန္းတန္း မတ္မတ္ ေရာက္သြားတယ္။ သေဘာက် တာေလးေတြ ဓါတ္ပုံ ရုိက္လာပါတယ္။
ပန္းပုရုပ္ေတြ ေငးရင္း အရမ္းလွတဲ့ အရုပ္ကေလး တစ္ရုပ္ေတြ႔လုိ႔ နံမည္ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ပန္ဒုိရာတဲ့...
မိန္းမပီပီ အ၀တ္အစားနဲ႔ ဖက္ရွင္ကုိလည္း စိတ္၀င္စားလုိ႔ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ ေခတ္အဆက္ဆက္က အ၀တ္အစား အသုံးအေဆာင္ ေတြျပထားတယ္။ ျပခန္းအ၀က မွန္ဘီဒုိထဲမွာ အျမင္ဆန္းတဲ့ ဖိနပ္မ်ိဳးစုံ တန္းစီၿပီး ျပထားတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့ အက်ႌေလး တစ္ထည္...
ဂ်ပန္ ျပခန္းမွာ အင္ရုိ ေလးေတြကုိ တန္းစီ ျပထားတာ ေတြ႔ေတာ့ အခုေရာ ဂ်ပန္မွာ ဒါမ်ိဳးေလးေတြ သုံးၾကေသးလား လုိ႔ ေတြးမိတယ္...
ဒါကေတာ့ ကုိးရီးယားျပခန္းက... အုိးေတြ သေဘာက်လုိ႔
ျမန္မာႏုိင္ငံကလုိ႔ ေရးျပထားလုိ႔ ...
ဥေရာပတုိက္က ေၾကးနဲ႔ သံထည္ ရုပ္တုေတြ...
အ၀တ္စေတြကုိ မွန္ထဲမွာ အံဆြဲေတြထဲမွာ စနစ္တက် သိမ္းၿပီး ျပထားတယ္။ အံဆြဲေတြကုိ ေက်းဇူးျပဳ၍ ဖြင့္ၾကည့္ပါ ဆုိတာကုိေတာ့ သေဘာ အက်ဆုံးပဲ...
ဒီေလာက္ပဲ ေတာ္ေတာ့မယ္။ ဓါတ္ပုံေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ၾကည့္လို႔ မၿပီးခဲ့ဘူး။ ေနာက္တေခါက္ ျပန္သြားဖုိ႔ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ထားတယ္။

Friday 20 February 2009

လမ္းေပၚကပန္း

အလုပ္သြားတဲ့ လမ္းမွာ ပန္းကေလးေတြ ပြင့္ေနတာ ေတြ႔လုိ႔ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ဓါတ္ပုံ ရုိက္ထားလုိက္တာ။ ရာသီဥတု ဆုိးၿပီး ႏွင္းေတြက် ေရခဲေတြ ဖုံးေနခဲ့တာေတာင္ အားမေလ်ာ့ဘဲ ရွိသေလာက္အားနဲ႔ ပြင့္ၾကတဲ့ ပန္းေလးေတြကုိ ျမင္ရတာ အားရွိလုိက္တာ...
snowdrops တဲ့။ ျဖဴျဖဴ ဥေလးေတြ။ ၾကည့္လုိက္လွ်င္ ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ေလး။ ႏုႏုေလး။ အပင္ကလည္း ပုပု ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေလး။ ရာသီဥတုဒဏ္ ခံႏုိင္မယ္လုိ႔ မထင္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေသးေသးေလးေတြ။ ဟုိေနရာ ဒီေနရာ အစုလုိက္ ပြင့္ေနၾကၿပီ။
အျဖဴနဲ႔ အ၀ါေရာင္ ပန္းေလးေတြရယ္ အဖူးေလးေတြ ထြက္စျပဳၿပီျဖစ္တဲ့ သစ္ပင္ေတြရယ္ ကုိ ၾကည့္ၿပီး ေနာက္ တရာသီ ေျပာင္းကာနီးပါၿပီလားလုိ႔...

Wednesday 18 February 2009

Inspection

တကယ္ေတာ့ ေရးခ်င္စိတ္ မရွိတဲ့ အေၾကာင္းပါ။ ဒါေပမယ့္ မွတ္တမ္း တစ္ခု ရွိေနခ်င္တာနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ အေတြ႔အႀကံဳ ေတြကုိ ေရးထားဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ လုိက္တာပါ။ အင္စပက္ရွင္ လာမယ္လုိ႔ ရုံးမွာ ဒီေန႔ အေၾကာင္းၾကားစာ ရပါတယ္။ အေကာင္း ေျပာတဲ့သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး။ တေယာက္က အင္စပက္ရွင္ေၾကာင့္ သူ စိတ္က် ေရာဂါ ေဆးေတြ ေသာက္ရ တာပါပဲတဲ့။ ေနာက္ တေယာက္ကလည္း အင္စပက္ရွင္ လာလွ်င္ အစားပ်က္ အအိပ္ပ်က္ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ ရဖုိ႔သာ ျပင္ေပေတာ့ တဲ့။ ဆရာမ တေယာက္ကေတာ့ အလွည့္ေတြ မ်ားတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေျဖရတာ အိပ္မက္ထဲ အထိေတာင္ ပါတယ္တဲ့။

ကုိယ္က ဒီရုံး ေရာက္ကတည္းက ႏွစ္စဥ္ လုပ္တဲ့ စာရင္းစစ္ ေတြကုိပဲ ႀကံဳဖူးတာ။ ၄ႏွစ္ တခါမွ လာတဲ့ အင္စပက္ရွင္ ကုိ အခု နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ ႀကံဳဖူးေတာ့မယ္ ဆုိေတာ့ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္၊ ထြက္ေျပးလုိ႔လည္း မရမယ့္ ကိစၥမ်ိဳးဆုိေတာ့ ဆုပ္လည္းစူး စားလည္းရူး ဘ၀ေပါ့။ ဘာမွန္းမသိဘဲ ၿပီးခဲ့ရတဲ့ အင္စပက္ရွင္ေတြနဲ႔ အလ်င္ အလုပ္ေတြမွာ ႀကံဳခဲ့ဖူးတယ္။ အခုဟာက ႀကိဳတင္ အေၾကာင္းၾကားၿပီး ၫႊန္ၾကားခ်က္ေတြလည္း စုံစုံလင္လင္ ေပးထားေတာ့ လုိက္နာလုိ႔ ရေသးတယ္ လုိ႔ ေျဖေတြးေနမိတယ္။

အင္စပက္ရွင္ လုပ္မယ့္ နည္းစနစ္ ေတြပါ ေရးျပထားတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ၀က္ဘ္ဆုိဒ္ ကုိပါ ၫႊန္းထားတယ္။ ေတြ႔သမွ် အသုံး၀င္မယ္ ထင္တာေတြ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ထား လုိက္တယ္။ တပတ္အတြင္း ျပန္ရမယ့္ အေၾကာင္း ျပန္စာရယ္၊ ေဒတာ ေတြရယ္ကုိ စစုေနရၿပီ။ အင္စပက္ရွင္ကုိ ဘယ္လုိ ေခ်ာေမြ႔ေအာင္ ျဖတ္သန္းရမယ့္ အေၾကာင္း သင္ေပးမယ့္ သင္တန္းကုိ ကုိယ္နဲ႔ အတူလုိက္တက္ဖုိ႔ လူ ၄ေယာက္ ေ႐ြးၿပီး ဘြတ္ကင္ တင္လုိက္တယ္။ အပုိလူ တစ္ေယာက္ကုိ ၁၂၀ စီေပးရတယ္။ ကုိယ္တုိ႔ရဲ႕ အႀကီးဆုံး ဆရာမႀကီးကုိပါ ထည့္လုိက္တယ္၊ ေနာက္ စီနီယာပုိင္းက လူ ၃ေယာက္။ ရထားနဲ႔ သြားလွ်င္ အသြားအျပန္ တစ္ေယာက္ ၄၀ ေလာက္က်မယ္ဆုိေတာ့ ကားတစ္စီးနဲ႔ လူ ၅ေယာက္သြားဖုိ႔ စီစဥ္ရတယ္။

ကုိယ္တုိ႔နဲ႔ တြဲဖက္ အလုပ္လုပ္ရတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကုိလည္း အေၾကာင္းၾကားလုိက္ၿပီး သက္ဆုိင္တဲ့ ေဒတာ ေတြ ပုိ႔ေပးဖုိ႔ပါ တပါတည္း ေျပာလုိက္တယ္။ တခ်ိဳ႕က ခ်က္ခ်င္းပဲ ျပန္ေမးတယ္။ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္စာ လုိခ်င္တာလဲ၊ ဘယ္ အခ်က္အလက္ေတြ လုိခ်င္တာလဲ ဆုိေတာ့ ကုိယ္ ျဖည့္ရမယ့္ ဇယားေတြ အတုိင္း ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။ အားလုံးကေတာ့ စိတ္မပူပါနဲ႔ ငါတုိ႔ ၀ိုင္းကူပါ့မယ္ လုိ႔ ေျပာၾကတယ္။ အေရးႀကီးဆုံးကေတာ့ အားလုံး ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္ဖုိ႔ပါပဲ။ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ ထဲ လုပ္လုိ႔ရတဲ့ ကိစၥမဟုတ္တာ အေသအခ်ာပါပဲ။ အေပၚဆုံး က လူမွအစ ေအာက္ဆုံးက လူအထိ အေယာက္တုိင္း ကုိယ္တတ္ႏုိင္တာကုိ တာ၀န္ယူ လုပ္ခ်င္စိတ္ ရွိေအာင္ အားေပးဖုိ႔က ကုိယ့္အလုပ္လုိ႔ သတ္မွတ္လုိက္တယ္။

Saturday 14 February 2009

He's just not that into you

ေသာၾကာေန႔က He's just not that into you သြားၾကည့္ု ျဖစ္တယ္။ တရုံလုံး နီးပါး ဆယ္ေက်ာ္သက္ မိန္းကေလး ေတြ မ်ားတယ္။ ဇာတ္ကားထဲက မင္းသမီး မင္းသား ေခ်ာေခ်ာ ေတြကုိ ၾကည့္ရတာနဲ႔တင္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းေနပါတယ္။ ဇာတ္လမ္း အၾကမ္းဖ်င္းကေတာ့ ဂ်ီဂ်ီဆုိတဲ့ မိန္းကေလး ငယ္ငယ္တုန္းက သိထားတာက ေယာက်ာ္းေလး တစ္ေယာက္ ကုိယ့္ကုိ အေရးမထား မေလးမစား လုပ္ေနလွ်င္ ကုိယ့္ကုိ စိတ္၀င္စားလုိ႔ပါပဲ တဲ့။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ဒိတ္ လုပ္တုိင္း သူ႔ကုိ စိတ္ မ၀င္စားတဲ့ ေယာက်ာ္း ေတြနဲ႔ပဲ ေတြ႔တယ္။ ဒိတ္ လုပ္ၿပီး ျပန္လာတုိင္း ဇာတ္လမ္း ဆက္ဖုိ႔ သူ႔ဆီိ ဖုန္း နဲ႔ ဘယ္သူမွ ထပ္ မဆက္သြယ္ ၾကဘူး။ သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကုိယ္ကစ ဆက္လုိက္ေပါ့ လုိ႔ အႀကံ ေပးၾကတယ္။

တေန႔ေတာ့ အဲလက္စ္ရဲ႕ ဘားမွာ စိတ္ ပ်က္ပ်က္နဲ႔ လာထုိင္ေနတဲ့ ဂ်ီဂ်ီ ကုိ အဲလက္စ္က ေယာက်ာ္း ေလးေတြ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကုိ စိတ္ ၀င္စားတဲ့ အခါ ေတြ႔ရတဲ့ အျပဳ အမူ လကၡဏာေတြ အေၾကာင္း လက္ခ်ာ ရုိက္လုိက္တယ္။ ဂ်ီဂ်ီလည္း အဲ့ဒီ အခ်ိန္ကစၿပီး အဲလက္စ္ကုိ ပုဏၰတုိင္ လုပ္္ၿပီး သူနဲ႔ တြဲတဲ့ ေယာက်ာ္း ေလးေတြ အေၾကာင္း အၿမဲ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာျပတယ္။ ဂ်ီဂ်ီ အတြက္ အဲလက္စ္ရဲ႕ မွတ္ခ်က္ ေတြ ကေတာ့ အားတက္ စရာ မရွိပါဘူး။ ဂ်ီဂ်ီ အတြက္ ရွာေပး ထားတဲ့ ဒိတ္က ေရာက္မလာလုိ႔ အဲလက္စ္ နဲ႔ပဲ ထုိင္ၿပီး စကားေတြ ေဖါင္ဖြဲ႔ လုိက္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဂ်ီဂ်ီက အဲလက္စ္ရဲ႕ အျပဳ အမူေတြကုိ ျပန္ စဥ္းစား မိၿပီး အဲလက္စ္ သူ႔အေပၚ မရုိးသား ေတာ့ဘူးလုိ႔ ေကာက္ခ်က္ ခ်လုိက္တယ္။ အဲလက္စ္ရဲ႕ ပါတီမွာ သာမာန္ မိတ္ေဆြေတြလုိ မေနဘဲ အလႈရွင္ မွန္းသိေအာင္ မ႑ပ္တုိင္ တက္ျပလုိက္၊ ေနာက္ဆုံး အဲလက္စ္ကုိပါ ခ်စ္သူေတြ လုိ ျပဳမူဆက္ဆံလာတဲ့ ဂ်ီဂ်ီကုိ အဲလက္စ္က စိတ္တုိသြားၿပီး ေမာင္းထုတ္လုိက္တယ္။ ဂ်ီဂ်ီလည္း အဲလက္စ္ရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕က ေပ်ာက္သြားတယ္။ ၾကားေနက် စကားသံေတြ မၾကားရ ျမင္ေနက် ဂ်ီဂ်ီ႕ မ်က္ႏွာေလးကုိ မျမင္ရတဲ့ အခါက်ေတာ့မွ အဲလက္စ္တေယာက္ မေနတတ္ မထုိင္တတ္ေတြ ျဖစ္ၿပီး ဂ်ီဂ်ီကုိ သူခ်စ္ေနတာ သူ႔ဘာသာ သိသြားတယ္။ ဂ်ီဂ်ီကုိ ဖုန္းဆက္တာ ဘာမွ ျပန္မလာတာနဲ႔ ဂ်ီဂ်ီ ရွိရာကုိ အေၾကာင္းရွာၿပီး လုိက္သြားတယ္။ အခုမွ ဒိတ္ အသစ္နဲ႔ ျပန္လာတဲ့ ဂ်ီဂ်ီကုိ အခန္း၀မွာ သြားေတြ႔တယ္။

ဂ်ီဂ်ီ (Ginnifer Goodwin) နဲ႔ အဲလက္စ္ (Justin Long) အျပင္ တျခားစုံတြဲေတြလည္း ပါေသးတယ္။ ကုိယ္ခ်စ္ေတြ ရွာမိၾကတဲ့ ေကာ္နာ (Kevin Connolly) နဲ႔ အဲန္နာ (Scarlet Johanson) ၊ ဂ်ီဂ်ီလုိပဲ အခ်စ္စစ္ မေတြ႔ႏုိင္တဲ့ ေမရီ (Drew Berrymore)၊ လက္ထပ္ျခင္းကုိ မယုံၾကည္တဲ့ နီးလ္ (Ben Affleck) နဲ႔ သူ႔ ခ်စ္သူ ဘက္သ္ (Jennifer Aniston)၊ မိန္းမ (Jennifer Connelly) ရွိလ်က္နဲ႔ အျခား မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကုိ ရင္ခုန္မိလုိ႔ ဗ်ာမ်ားရတဲ့ ဘဲန္ (Bradley Cooper) တုိ႔နဲ႔ ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းေအာင္ ဇာတ္လမ္းဖြဲ႔ထားတာပါ။

ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔ ေျပာေနၾက စကား၀ုိင္း ေတြကုိ သတိရတယ္။ ဇာတ္လမ္းထဲက မိန္းမနဲ႔ ေယာက်ာ္း အခ်စ္ကုိ အဓိပၸါယ္ ေဖာ္တာျခင္း၊ အိမ္ေထာင္ေရးကုိ စိတ္ကူးတာျခင္း မတူၾကဘူး။ လက္မထပ္ရမခ်င္း စိတ္ခ် လုံၿခံဳမႈ မရွိဘူးလုိ႔ မိန္းကေလးက ထင္သလုိ ေယာက်ာ္းကလည္း လက္ထပ္ၿပီးတာနဲ႔ ကုိယ့္ လြတ္လပ္မႈ ဆုံးရႈံးသြားမွာကုိ ေတြးပူတယ္။ ခ်စ္သူေတြ မျဖစ္ခင္က ဖုန္းထဲက အသံေလး ၾကားရဖုိ႔ အရမ္း စဥ္းစား ခ်င့္ခ်ိန္ရတယ္။ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၿပီး မပုိင္ဆုိင္ ရေသး ခင္ အခ်ိန္ မွာေတာ့ အခ်စ္က မေသခ်ာ မေရရာတဲ့ ပူပန္ မႈေတြနဲ႔ စိတ္ကုိ လႈပ္ရွား ေစ ျပန္တယ္။

ဇာတ္ကား အျမည္း

Wednesday 11 February 2009

ေျဖရခက္ႀကီး

တခ်ိဳ႕လူေတြ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းက ေျဖရ မလြယ္တဲ့ အေၾကာင္း စဥ္းစားမိလုိ႔ပါ။ ကုိယ္ ကုိယ္တုိင္ သူမ်ား ေျဖရ ခက္မယ့္ ေမးခြန္းမ်ိဳး မ်ား ေမးမိဖူးလားလုိ႔ ေတြးမိေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ အမ်ိဳးသားက အခုမွ ေရာက္ဖူးတဲ့ အိမ္တစ္အိမ္ကုိ သေဘာက်လုိ႔ အိမ္ရွင္ကုိ ဒီအိမ္ ဘယ္ေလာက္နဲ႔ ၀ယ္တာလဲ လုိ႔ ေမးတာ ၾကားဖူးတယ္။ ရန္ကုန္ ျပန္လွ်င္ မလြတ္တမ္း အေမး ခံရတာကေတာ့ လခ ဘယ္ေလာက္ ရသလဲ တဲ့။

ေျဖဖုိ႔ အက်ပ္အတည္း ျဖစ္ေနလွ်င္ ရယ္က်ဲက်ဲ လုပ္ေနလုိက္တာေပါ့။ ဒါကုိ ေမးတဲ့ သူက မရိပ္မိဘဲ ထပ္ေမး ေနလွ်င္ေတာ့ ခက္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ႐ြယ္တူေတြ ဆုိလွ်င္ေတာ့ မေျဖႏုိင္ေပါင္ လုိ႔ ခပ္႐ႊန္း႐ႊန္းေလး ေျပာလုိက္လုိ႔ ရေပမယ့္ လူႀကီးေတြ ေမးတာ ဆုိလွ်င္ေတာ့ ဘာေျဖရမလဲ မသိပါ။

သတိ ထားမိ သေလာက္ အေနာက္ တုိင္းသားေတြ ကေတာ့ ပုဂၢိဳလ္ေရး ဆန္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ မေမးပါ။ အေရွ႕ တုိင္းသား မ်ားကေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ရည္႐ြယ္ခ်က္ မရွိဘဲ အိမ္ေထာင္ရွိလား ကေလး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ ကုိယ္ပုိင္ အိမ္ ကား ရွိလားစသျဖင့္ တထိုင္တည္းနဲ႔ ဘ၀ ဇာတ္ေၾကာင္း အစုံကုိ ေမးတတ္ပါတယ္။

ေနာက္ ေမးခြန္း တစ္ခုကေတာ့ ဘာလုိ႔ ခ်စ္တာလဲ တဲ့။ ခ်စ္လား လုိ႔ ေမးတာကုိ ေျဖရတာ မခက္ေပမယ့္ ဘာလုိ႔ ခ်စ္တာလဲ ဆုိတာ ကုိေတာ့ ေျဖရ ခက္တယ္ လုိ႔ ထင္တာပဲ။ ကုိယ့္ အတြက္ ေျပာတာပါ။

Sunday 8 February 2009

Pressure Cooker ဖြင့္ပြဲ


pressure cooker တစ္လုံး ခရစ္စမတ္ လက္ေဆာင္ ရထားတယ္။ ငယ္ငယ္က အဘြားနဲ႔ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲ ဟင္းခ်က္ ေနရင္း အုိးႀကီး လြင့္တက္ သြားတာ ျမင္ၿပီး ကတည္းက ေျမး အဘြား ႏွစ္ေယာက္လုံး pressure cooker ဆုိ ေ၀းေ၀း ေရွာင္ပဲ။ လက္ေဆာင္ ေပးတဲ့ ဆရာမ ကလည္း ညေန ဟင္းခ်က္ တတ္တဲ့ ကုိယ့္ အေၾကာင္း သိလုိ႔ အခ်ိန္ကုန္ သက္သာေအာင္ ဆုိၿပီး ေပးတာ။ သုံးၿပီလား ေမးေမး ေနတာ အေတာ္ pressure ျဖစ္ေနတယ္။ မေန႔ ကေတာ့ အဲ့ဒါ ရွင့္ အတြက္ ပေရာဂ်က္ပဲ... စာအုပ္ ဖတ္ၿပီး လုပ္... ဆုိတာနဲ႔။ အားေပး တဲ့သူ ရွိတာနဲ႔ သတၱိေတြ ေကာင္းၿပီး pressure cooker ဖြင့္ပြဲ လုပ္လုိက္တယ္။

အုိး အသစ္နဲ႔ ပါလာတဲ့ ပစၥည္း အားလုံးကုိ ေသခ်ာ ေဆးၿပီး စာအုပ္ထဲမွာ ျပထားတဲ့ အတုိင္း ပစၥည္းေတြ ရဲ႕ နံမည္ကုိ လုိက္မွတ္ ပါတယ္။ အေရးႀကီး တာကေတာ့ ေရေႏြးေငြ႔ ထြက္တဲ့ အေပါက္ေတြ ပိတ္ မေနဖုိ႔ရယ္ အုိး အဖုံးကုိ ေသခ်ာ ပိတ္ တတ္ဖုိ႔ ရယ္ပါပဲ။ လက္ေဆာင္ရတဲ့ အုိးမွာ pressure indicator/safety lock ဆုိတာ ေလးပါေတာ့ အေတာ္ေလး စိတ္ထဲ လုံၿခံဳမႈ ရွိတယ္။ အုိးႀကီး လြင့္တက္ မွာေတာ့ ေၾကာက္ ေနေသး တာေပါ့ေလ။ စမ္းသပ္ဖုိ႔ ခ်က္စရာကေတာ့ ၾကက္သားနဲ႔ အာလူး။

ဆီသပ္ၿပီး ႏွပ္ထားတဲ့ အသားနဲ႔ အာလူးကုိ တခါတည္း အုိး ထဲထည့္ၿပီး အေရာင္ ရေအာင္ နည္းနည္း ေၾကာ္ ေပးလုိက္တယ္။ အုိးရဲ႕ သုံးပုံႏွစ္ပုံ ထက္ပုိၿပီး မထည့္ရလုိ႔ စာအုပ္မွာ ေျပာထားလုိ႔ သတိထားၿပီး အာလူး ေလွ်ာ့ထည့္ လုိက္တယ္။ ေရကေတာ့ အခ်ိန္နဲ႔ လုိက္ၿပီး ထည့္ရပါတယ္။ ၾကက္သား ကီလုိ၀က္ကုိ ခ်က္ဖုိ႔ ၁၀မိနစ္လုိ႔ ေရးထားေတာ့ ေရက ၃ခြက္တဲ့။ ထုံးစံအတုိင္း မွန္းရျပန္တာေပါ့။ ၾကက္သားက ၇၅၀ g ဆုိေတာ့ ၁၅ မိနစ္ခ်က္ဖုိ႔ မွန္းၿပီး ေရကုိ ၃ခြက္ခြဲ ထည့္လုိက္တယ္။

အုိး အဖုံးပိတ္ အေလးတုံးတင္ၿပီး မီး အျမင့္ဆုံး နဲ႔ထားလုိက္တယ္။ ေရေႏြးေငြ႔ေတြ စထြက္လာတာနဲ႔ ကုိယ္လည္း နည္းနည္း ပူလာတယ္။ စာအုပ္ ထဲကအတုိင္း pressure indicator/safety lock ကလည္း အေပၚကုိ တက္လာတယ္။ အေလးတုံး ကလည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လည္လာတယ္။ ဒါဆုိ မီးေလွ်ာ့ လုိ႔ရၿပီ၊ အခ်ိန္လည္း စမွတ္ရၿပီ။ ၁၅ မိနစ္လည္း ျပည့္ေရာ မီးပိတ္ၿပီး pressure release လုပ္ဖုိ႔ ေရပုိက္ ေအာက္မွာ ထားၿပီး ေရ ေလာင္းခ် လုိက္တယ္။ pressure indicator/safety lock ေလး ေအာက္ကုိ က် သြားၿပီ ဆုိေတာ့ ဖြင့္ဖုိ႔ စိတ္ခ် ရပါၿပီ။ ဟင္း က်က္ေတာ့ ပလာတာေၾကာ္၊ အခ်ဥ္လုပ္၊ ၾကက္သားနဲ႔ ပလာတာ စားဖုိ႔ အသင့္ ျဖစ္ပါၿပီ။



Friday 6 February 2009

ပစၥည္းအေဟာင္းေစ်းကြက္

သူမ်ားေတြ လႉတာကုိ ဆုိင္တင္ၿပီး ျပန္ေရာင္းတဲ့ charity shop ေတြ အေၾကာင္း ဒီမွာ ေရးဖူး ပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း ေရာက္စက ပစၥည္း အေဟာင္း ေရာင္း၀ယ္ေရး နဲ႔ သိပ္ မရင္းႏွီး လွပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့လည္း ဒီေစ်းကြက္ အေၾကာင္း အေတာ္ေလး စိတ္ပါ လာတာနဲ႔ အခုဆုိ နည္းနည္း ပါးပါး တီးမိ ေခါက္မိ သေလာက္ ရွိေနၿပီ။ charity shop ေတြမွာ စုံစီနဖာ ႀကိဳက္တာ ေလးေတြ ေတြ႔ရင္ ၀ယ္တာပဲ။ စာအုပ္၊ စီဒီ နဲ႔ အသုံးတည့္မယ့္ ပစၥည္းေလးေတြ၊ တူမေလး အတြက္ ကေလး စာအုပ္ေတြ ၀ယ္ျဖစ္တယ္။ ပစၥည္း တန္ဖုိးက ၁၀ျပားကေန စရွိပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ ေခၚသြားလုိ႔ ေရာက္သြားတဲ့ ေနာက္ အေဟာင္း ေစ်းတန္း တခု ကေတာ့ ဥယ်ာဥ္ ၿခံေျမ ပစၥည္းေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ဖြင့္ထားတာ။ ေရာင္းတာကေတာ့ အစုံပဲ။ အရုပ္၊ စာအုပ္၊ ဓါတ္ျပား၊ ပန္းထုိးဇာ၊ အ၀တ္အစား၊ ပန္းကန္ ခြက္ေယာက္၊ လက္၀တ္ရတနာ၊ ပရိေဘာဂ ႀကိဳက္တာ ၀ယ္လုိ႔ရတယ္။ ေစ်းႏႈန္း ေလးေတြ ခ်ိတ္ထားတယ္။ မွန္ဗီရုိထဲမွာ တခ်ိဳ႕ကုိ ထည့္ထားတယ္။ ပန္းပင္၊ သစ္ေစ့ နဲ႔ ၿခံသုံး ပစၥည္းေတြ ၀ယ္ရင္း သြားေငးလုိ႔ ရတယ္။ ေမာလာလွ်င္ ေကာ္ဖီ နဲ႔ မုန္႔ေလး ထုိင္စားလုိ႔ ရေသးတယ္။ ဒီလုိ ဆုိင္ေတြကေတာ့ charity shop ေတြထက္ နည္းနည္း ေစ်း ပုိႀကီးတယ္။

village hall လုိ ေနရာမ်ိဳးမွာလည္း စိတ္၀င္စား စရာ ပစၥည္း အေဟာင္း မ်ိဳးစုံကုိ ေရာင္းတာမ်ိဳးလည္းရွိတယ္။ ၁၉၅၀ က ပုိက္ဆံအိတ္ (အထဲမွာ မွန္ေလးတစ္ခ်ပ္ေတာင္ ပါေသးတယ္) ေနာက္ ရင္ထုိး၊ နားကပ္၊ မိန္းမ ပီပီ လွတာေတြ႕ရင္ မေနႏုိင္ပါဘူး။ သူတုိ႔ က်ေတာ့ ၀ယ္ၿပီး ျပန္ေရာင္း တာပါ။ အေဟာင္းလုိ႔ ေျပာေရာင္း ေပမယ့္ ပုံစံ ပဲ ေဟာင္းထား တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ တခါတေလ ၀င္ေၾကးေတာင္းတယ္။ ေရွးေဟာင္း ပစၥည္း မစစ္လည္း ႀကိဳက္တာ ေတြ႔လွ်င္ေတာ့ ၀ယ္ျဖစ္ပါတယ္။

အားလပ္ရက္မွာ လုပ္တတ္တဲ့ အေဟာင္းပစၥည္း ေစ်းေရာင္းပြဲ car boot sale မွာေတာ့ မိသားစု လုိက္လာၿပီး သူတုိ႔ အတြက္ အသုံး မ၀င္ ေတာ့တာေတြ လာေရာင္း ေလ့ရွိတယ္။ ေစ်းဆစ္လုိ႔လည္း ရတယ္။ ပါသမွ် အကုန္ ေရာင္းမယ္လုိ႔ စိတ္ ပုိင္းျဖတ္ ထားၾကသူမ်ားမုိ႔ ေစ်းခ်ိဳ တတ္ပါတယ္။ ၀ါသနာ ပါသူမ်ား ကေတာ့ ဒီလုိ ေစ်းေရာင္းပြဲ ေတြကုိ ပုံမွန္သြားၿပီး ေပါ ေခ်ာင္ ေကာင္း ေလးေတြ လုိက္၀ယ္တတ္ပါတယ္။ ေစ်းေရာင္းသူ dealer တခ်ိဳ႕ကလည္း car boot sale ကေန ပစၥည္းေတြ လုိက္၀ယ္ ၿပီးေတာ့ မွန္ဗီရုိ ထဲထည့္ၿပီး ျပန္ေရာင္း တာေပါ့။

ဒီလုိမ်ိဳး ေစ်းဆုိင္ေတြ ကုိ ေလွ်ာက္သြား ၾကည့္ရင္း တေန႔ေတာ့ မ်က္စိလည္ၿပီး Portobello market ကုိ ေရာက္သြား ပါေလေရာ။ သူတုိ႔ရဲ႕ အေဟာင္းေစ်းက မုိးေပၚမွာ။ ၀ယ္သူ ေတြကလည္း တျခား ႏုိင္ငံက လူေတြ မ်ားတယ္။ အေသးအမႊား ကေန ပရိေဘာဂ လက္၀တ္ရတနာ အကုန္ရတယ္။ နားကပ္ေလး တစ္ခု လွလုိ႔ ေမးၾကည့္တာ ၃၅၀ တဲ့။ ပုိက္ဆံ အထပ္လုိက္ ကုိင္ၿပီး တုိး၀ယ္ေနတဲ့ သူေတြ လည္း ရွိေသးတယ္။
တီဗီမွာ ပုံမွန္ လာတဲ့ Antique Roadshow အစီအစဥ္ မွာေတာ့ ပစၥည္းေတြရဲ႕ တန္ဖုိးပါ ျဖတ္ေပးတဲ့ နားလည္ တတ္ကၽြမ္းတဲ့ သူေတြ ပါ လာလုိ႔ လူေတြက ကုိယ့္ရွိသမွ် အေဟာင္း ေတြထဲက တန္ဖုိး ရွိမယ္ ထင္တာေလးေတြ ယူသြားၿပီး ျပၾကတယ္။ car boot sale က ျပား ၅၀ ေလာက္နဲ႔ ၀ယ္တာမ်ိဳးက ၄၀၀ ေလာက္ တန္ေနတယ္ လုိ႔ ၾကားလွ်င္ အာေမဍိတ္ သံ အမ်ိဳးစုံ ၾကားရတယ္။ သူတုိ႔ လူမ်ိဳးကုိက အေဟာင္းေတြ သိမ္းတာ ၀ါသနာ ပါတယ္လုိ႔ ေျပာရမယ္။ အေဟာင္း ေစ်းကြက္က ဒီေလာက္ က်ယ္ျပန္႔တာပဲ ၾကည့္ေလ။ အိမ္ အရွင္းသန္တဲ့ ကၽြန္မ အခုေတာ့ အေဟာင္းေလးေတြ ေတြ႔လွ်င္ တန္ဖုိးမ်ား ရွိေနႏုိင္မလား လုိ႔ ေတြးတတ္ေနတယ္။

ႏွင္းအျပန္

ဒီေန႔ ရုံး ေန႔ တ၀က္ပဲ တက္လုိက္ ရတယ္။ အခြင့္ေကာင္း ယူၿပီး ဓါတ္ပုံ လုိက္ ရုိက္ထားတာ။ လမ္းေလွ်ာက္ ရတာေတာ့ ျပႆနာ သိပ္ မရွိ ပါဘူး။ ပလက္ေဖာင္း ေပၚက ေလွ်ာက္တာပဲေလ။အရြက္ေတြ မရွိေတာ့တဲ့ သစ္ကုိင္းေတြ ေပၚက ႏွင္း အက်န္တခ်ိဳ႕...
လမ္းေတြက ေရခဲျပင္ေတြ လုိ ျဖစ္သြားေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ ႏွင္းေတြလုိ မြမြ ေလး မဟုတ္ဘဲ ေခ်ာေနလုိ႔ နည္းနည္း သတိထားရတယ္။
ႏွင္း က် ထား တုန္းက ေဖြးၿပီး လွေနသေလာက္ ႏွင္းအျပန္မွာေတာ့ လမ္းေဘးမွာ အခုလုိ ညစ္ပတ္ေနတာပဲ။
ေရခဲျပင္ ျဖစ္ေနတဲ့ လမ္းတစ္လမ္း

Thursday 5 February 2009

ႏွင္း

ႏွင္းေတြ ထူတယ္ဆုိလုိ႔ အမွတ္တရ ရုိက္ထားတာ... ကားေတြ သြားေနတဲ့ လမ္းမ ေပၚမွာေတာ့ မရွိပါဘူး။ ခ်ဳံေလးေတြေပၚမွာ ႏွင္းေတြ တင္ေနတာ ခရစ္စမတ္ကဒ္ထဲကလုိပဲ။
ႏွင္းက်တဲ့ အထူ ၅လက္မေလာက္ ရွိတယ္လုိ႔ ေျပာတာပဲ။ ကြင္းျပင္ ကြက္လပ္ေတြ ကေတာ့ ႏွင္းေတြ နဲ႔ ေဖြးေနတာပဲ။ ၾကည့္ရတာ အေတာ္ေလး လွတယ္။
ကေလးေက်ာင္း တခ်ိဳ႕ပိတ္တယ္။ ရုံးေျပးမလားလုိ႔ စဥ္းစားမိေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ႏွင္းေတြေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္ လုိ႔ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အားေပးၿပီး ရုံးသြားတက္လုိက္တယ္။

Sunday 1 February 2009

ebay ေစ်း၀ယ္သူ

သူငယ္ခ်င္းက အၫႊန္းေကာင္းတာနဲ႔ ebay မွာ ေစ်း၀ယ္ ျဖစ္တာပါ။ ေစ်းမ၀ယ္ခင္္ account ဖြင့္ရပါတယ္။ ေစ်း စ ၀ယ္ေတာ့မယ္ ဆုိပါစို႔။ ၀ယ္ခ်င္တဲ့ ပစၥည္းကုိ အတိအက် သိလွ်င္ေတာ့ search မွာ ရုိက္ထဲ့ လုိက္ရုံပါပဲ။ မသိ လွ်င္ေတာ့ အမ်ိဳး အစား အလုိက္ ရွာလုိ႔ ရပါတယ္။ ဥပမာ အမ်ိဳးသမီး လက္ကုိင္အိတ္၊ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ကေလး ဖိနပ္၊ မုိးကာ အက်ႌ စသျဖင့္ပါ။ ပုိက္ဆံ ေခ်ဖုိ႔ နည္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတာမုိ႔ ကုိယ္ သုံးခ်င္တဲ့ နည္းေရြးၿပီး ေငြေခ် ရပါတယ္။ ebay မွာ အစုံ ေရာင္း/၀ယ္လုိ႔ ရတယ္လုိ႔ ၾကားဖူးတဲ့ အထဲမွာ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ အေရာင္း အ၀ယ္ ျဖစ္တာရယ္ ဘရစ္တနီစပီးယားရဲ႕ ပီေက ေရာင္း တာ ရယ္ ကိုယ့္ မိန္းမကုိ ေလလံ ပစ္တဲ့ ေယာက်ာ္း ရယ္ ကေတာ့ မႀကံဳစဖူး ထူးတယ္လုိ႔ ေျပာရ မွာပါ။

ပထမဆုံး ebay မွာ ၀ယ္ျဖစ္တာကေတာ့ အေႏြးအက်ႌပါ။ မထိ မကုိင္ရဘဲ ျမင္ရတဲ့ အတုိင္း လွတယ္ ထင္ၿပီး ၀ယ္မိ တာပါ။ ေရာက္လာေတာ့မွ အက်ႌက ၀တ္လွ်င္ ယားတဲ့ အေမႊးပြ မ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ တခ်ိဳ႕ ပစၥည္း ေတြက ေရာင္းေစ်း တခါတည္း သတ္မွတ္ ထားၿပီး ျဖစ္သလုိ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေလလံ ပစ္ရတာပါ။ ကုိယ္ ေပးႏုိင္တဲ့ အျမင့္ဆုံး ေစ်းကုိ ရုိက္ထဲ့ ထားလုိက္ ပါတယ္။ တျခား ေလလံ ၀င္ဆြဲသူ မရွိလုိ႔ ကေတာ့ ေရာင္းသူရဲ႕ အနည္းဆုံး ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ ပစၥည္းကုိ ရပါတယ္။ အေႏြးအက်ႌ ၀ယ္တုန္းက ၾကမ္းခင္းေစ်းက ၉၉ျပား။ ကုိယ္က ႀကိဳက္ေတာ့ သူမ်ားဆီ ပါသြားမွာ စုိးလုိ႔ ၁၀ က်ပ္နဲ႔ ၁ ျပား ေပးထား လုိက္ေပမယ့္္ ၀ယ္သူက ကုိယ္ တေယာက္တည္း ရွိတာမုိ႔ ၉၉ ျပားနဲ႔ ရလုိက္ ပါတယ္။

၀ယ္သူ ေတြ မ်ား ေနလွ်င္ သတိ ထားၿပီး ကုိယ္ ေပးတဲ့ ေစ်းက သူမ်ားထက္ မနည္းေအာင္ ေပးရပါတယ္။ သူမ်ားေတြ ဘယ္ေလာက္ ေပးထားလဲ ဆုိတာ မသိ ႏုိင္တာမုိ႔ ကုိယ္ သိပ္ လုိခ်င္တဲ့ ပစၥည္း ဆုိလွ်င္ေတာ့ တတ္ႏုိင္ သေလာက္ အမ်ားဆုံး ေစ်း မွန္းၿပီး ေပးထား လုိက္ပါတယ္။ တခါက စီတီဇင္ နာရီ အေဟာင္းတလုံး ၀ယ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားတာ ျပား ၇၀ နဲ႔ ကပ္ၿပီး ႐ႈံးသြားလုိ႔ မေက် မခ်မ္းႏုိင္ ျဖစ္ရေသးတယ္။ ေနာက္ ျဖစ္တတ္တဲ့ အႏၲရာယ္ ကေတာ့ ေလာဘ တက္ၿပီး ေစ်းပုိ ေပးမိ တာပါ။ မသမာတဲ့ ေရာင္းသူ မ်ားလည္း ရွိတာမုိ႔ ကုိယ့္ စိတ္ကုိ ႏုိင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ၀ယ္သူ အေယာင္ေဆာင္ အုိင္ဒီ အမ်ိဳးစုံနဲ႔ ေလလံပစ္သူေတြ မ်ားေန သေယာင္ ေစ်းပုိ ရေအာင္ လုပ္တတ္လုိ႔ပါ။

ebay မွာ ေစ်း၀ယ္ တာ လည္း အျပင္ မွာလုိပဲ စိတ္ခ် ရတဲ့ ေစ်းသည္ ဆီကပဲ ၀ယ္ခ်င္ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေရာင္းသူရဲ႕ positive feedback ဘယ္ေလာက္ ရွိလဲ၊ ဘယ္ႏုိင္ငံ၊ ၿမိဳ႕ ကလဲ ဆုိတာ စစ္ေဆး ၿပီးမွပဲ ၀ယ္ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ကလည္း ပုိ႔ခ ကုိ မ်ားမ်ား ယူထား တတ္လုိ႔ ၾကမ္းခင္းေစ်း က နည္းေပမယ့္ ပုိ႔ခနဲ႔ ေပါင္းလုိက္လွ်င္ ေစ်း မ်ား သြား တတ္ပါတယ္။ ဖန္စီနားကပ္ လုိဟာမ်ိဳး ၀ယ္မယ္ဆုိ ပုိ႔ခ ဘယ္ေလာက္လဲ လုိ႔ သတိထား ၾကည့္ရ ပါတယ္။ ၀ယ္သူထဲ မွာလည္း မရုိးသား တဲ့ သူေတြရွိလုိ႔ ပုိက္ဆံကုိ တခါတည္း ေခ်ဖုိ႔၊ paypal နဲ႔ပဲ လက္ခံတာတုိ႔ လည္း ရွိတတ္ ပါတယ္။ ၀ယ္သူ ကုိလည္း ေရာင္းသူ ေတြက feedback ေပးရ ပါတယ္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ေက်နပ္ေစဖုိ႔ ebay က ဒီလုိ စနစ္ေတြ ထားတာ ျဖစ္မွာပါ။ ဓါတ္ပုံ ၾကည့္ၿပီး ၀ယ္ရတာမုိ႔ မရွင္းတာရွိလွ်င္ ေရာင္းသူကုိ အီးေမးလ္ ပုိ႔ၿပီး ေမးလုိ႔ ရပါတယ္။ ေရာက္ လာ ၿပီး မွ မႀကိဳက္ လွ်င္လည္း ျပန္ေပး လွ်င္ တခ်ိဳ႕ ေစ်းသည္ေတြ က လက္ခံပါတယ္။ ပုိ႔ခေတာ့ ကုန္မယ္ ထင္တယ္။

ebay မွာ အေဟာင္းေရာ အသစ္ပါ ေရာင္းတာမုိ႔ ကုိယ္ႀကိဳက္တာ ေ႐ြး၀ယ္ရုံပါပဲ။ လမ္းမေလွ်ာက္ ခ်င္တဲ့ သူေတြ အတြက္ တထုိင္တည္းနဲ႔ ႀကိဳက္တာ အမ်ိဳးစုံ ၀ယ္လုိ႔ ရပါတယ္။ နံမည္စုံ ဆုိဒ္စုံ အေရာင္စုံ ရွိတဲ့ ပစၥည္း ေစ်းဆုိင္မွာ ခင္းထား သလုိပါပဲ။ ၀ယ္ထားၿပီး ပစၥည္း ေရာက္မလာခင္ေတာ့ နဲနဲ ပူပင္ ရတာေပါ့။ ေရာက္လာၿပီး ကုိယ္ ျမင္ထား ထင္ထား သလုိ မဟုတ္ ျပန္လွ်င္လည္း စိတ္႐ႈပ္ အလုပ္႐ႈပ္ ႏုိင္ပါေသးတယ္။ လူတကုိယ္ အႀကိဳက္တမ်ိဳးေပါ့ေနာ္။