ရမ္းပဲ လူပုေလး (၃)

အခန္းထဲမွာ ဘာေတြ ႐ွိသလဲ ဆုိေတာ့ ေကာက္႐ုိး ခ်ည္းပဲေပါ့။ ေလာဘ ႀကီးတဲ့ ဘုရင္ႀကီးက အခန္း အျပည့္ ေကာက္႐ုိးေတြ ျဖည့္ထား ျပန္တာေပါ့။ မနက္ျဖန္ မနက္ မေရာက္ခင္ တခန္းလုံးကုိ ေ႐ႊ အျပည့္ ျဖစ္ေနေအာင္ လုပ္ႏုိင္ရင္ မင္းကုိ မိဖုရား တင္ေျမႇာက္မယ္ လုိ႔ ဘုရင္ႀကီးက မိန္႔ေတာ္မူ ၿပီးတာနဲ႔ အခန္း ေသာ့ခတ္ၿပီး ျပန္ႂကြ သြားတယ္။ ဘုရင္ႀကီး တဖက္ လွည့္သြားတာနဲ႔ လူပုေလးလည္း ထပ္ ေရာက္လာ ျပန္တယ္။ ဟာ ေကာက္႐ုိးက မ်ားသထက္ မ်ားလာပါလား။ ကဲ ဒီ ေကာက္႐ုိး ပုံႀကီး ေ႐ႊ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ ငါ့ကုိ ဘာ ေပးမွာလဲ လုိ႔ လူပုေလးက မိန္းကေလးကုိ ေမးသတဲ့။ ဂ်ဳံစက္ ပုိင္႐ွင္ လူႀကီးရဲ႕ သမီးေလး ကေတာ့ တကယ့္ကုိ ပူပင္ ေသာက ေရာက္ေန ႐ွာတယ္။ က်မမွာ ေပးစရာ ဘာမွ မက်န္ေတာ့ ပါဘူး႐ွင္ လုိ႔ပဲ ေျပာသတဲ့။ အဲ့ဒီ အခါမွာ လူပုေလးက ေကာင္းၿပီေလ ဒါဆုိ ငါ့ကုိ ကတိ တခု ေပးပါ လုိ႔ ဆုိေတာ့ မိန္းကေလး ကလည္း ေကာင္းပါၿပီ႐ွင္ ဘယ္ ကတိမ်ိဳး မဆုိ ေပးပါ့မယ္ လုိ႔ ကပ်ာကရာ ေျပာ႐ွာတယ္။ လူပုေလးက မိန္းကေလး မ်က္ႏွာကုိ ေစ့ေစ့ ၾကည့္ၿပီး ေျပာလုိက္တာက ဘုရင္ႀကီး ေျမႇာက္စားလုိ႔ မင္း မိဖုရား ျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ပထမဆုံး ေမြးတဲ့ ကေလးကုိ ငါ့ကုိ ေပးပါ့မယ္ လုိ႔ ကတိေပးပါ တဲ့။

လြယ္လြယ္ ေလးနဲ႔ ေပးလုိက္လုိ႔ ရတဲ့ ကတိမ်ိဳး မဟုတ္ ေပမယ့္လည္း ဂ်ဳံစက္ ပုိင္႐ွင္ လူႀကီးရဲ႕ သမီးေလး ခမ်ာ တျခား အားကုိး စရာလည္း မ႐ွိေတာ့ လူပုေလးကုိ ကတိ ေပးလုိက္တယ္ တဲ့့။ အခု အခ်ိန္ကေန ဆုိရင္လည္း ကေလး ရဖုိ႔ အေ၀းႀကီး လုိေသးတာပဲ လုိ႔ ေတြးၿပီးေတာ့ ေပါ့ေလ။ လူပုေလး ကလည္း အၾကာႀကီးဆုိ ေမ့သြားႏုိင္ေလာက္တယ္ေလ။ မိန္းကေလးရဲ႕ ကတိ ရတာနဲ႔ လူပုေလးလည္း သူ႔ အလုပ္ကုိ စ ပါေလေရာ။

ေနာက္ေန႔ မနက္ မုိးလင္းေတာ့ ေ႐ႊေတြ ျပည့္ေနတဲ့ အခန္းႀကီးကုိ ေတြ႔ရတဲ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ အရမ္း အရမ္းကုိ ေပ်ာ္ေနတာ တဲ့။ မိန္းကေလးကုိ ေနာက္ထပ္ ခုိင္းဖုိ႔ မလုိေတာ့ေအာင္ သူ႔မွာ ေ႐ႊေတြ သုံးႏုိင္တာထက္ အမ်ားႀကီး ပုိေအာင္ ႐ွိ ေနၿပီကုိး။ အေပ်ာ္ လြန္ေနတဲ့ ဘုရင္ႀကီးက ဂ်ဳံစက္ ပုိင္႐ွင္ လူႀကီးရဲ႕ သမီးေလးကုိ လက္ထပ္ခြင့္ ေတာင္းတဲ့ အခါ မိန္းကေလး ကလည္း သေဘာတူ လက္ခံ လုိက္သတဲ့။

ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ မိဖုရား ျဖစ္သြားတဲ့ ဂ်ဳံစက္ ပုိင္႐ွင္ လူႀကီးရဲ႕ သမီးေလးဟာ အခ်ိန္ နဲနဲ ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် ဘုရင္ႀကီးကုိ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ လာတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သူတုိ႔ လက္ထပ္ၿပီး ၁ႏွစ္ အၾကာမွာ ဘုရင္ႀကီး နဲ႔ မိဖုရားႀကီးမွာ ခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ကေလးေလး တေယာက္ ရလာတယ္။ အခုဆုိ ဂ်ဳံစက္ ပုိင္႐ွင္ လူႀကီးရဲ႕ သမီးေလးဟာ နန္းေတာ္ထဲမွာ သူခ်စ္တဲ့ ဘုရင္ႀကီးရယ္ ကေလးေလးရယ္နဲ႔ ေပ်ာ္စရာ အရမ္း ေကာင္းေနတာေပါ့။ သူ႔ ဘ၀ အသစ္မွာ ေပ်ာ္ေနတဲ့ မိဖုရားႀကီးဟာ လူပုေလးကုိ ေပးခဲ့တဲ့ ကတိကုိ လည္း သတိ မရေတာ့ဘူးတဲ့။

ဒါေပမယ့္ လူပုေလး ကေတာ့ မေမ့ဘူးတဲ့။ တေန႔ မိဖုရားႀကီးက သူ႔ ကေလးေလးနဲ႔ ေဆာ့ကစားေနတုန္း လူပုေလး ေရာက္လာတယ္။ မင္း ကတိေပးထားတဲ့ အတုိင္း ကေလးကုိ ယူဖုိ႔ ငါလာတာ လုိ႔ မိဖုရားႀကီးကုိ ေျပာသတဲ့။ မိဖုရားႀကီးလည္း သိပ္တုန္လွဳပ္ ေျခာက္ျခား သြားတာေပါ့။ ကေလးေလးကုိ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ တင္းတင္း ၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ထားၿပီး လူပုေလးကုိ ရွိခုိး ေတာင္းပန္တယ္။ က်မမွာ ႐ွိသမွ် ပစၥည္း ဥစၥာေတြကုိ ယူပါ႐ွင္ က်မရဲ႕ ကေလးေလး ကုိေတာ့ ခ်မ္းသာေပးပါ လုိ႔ ငုိၿပီး ေျပာသတဲ့။

ငုိယုိ ေတာင္းပန္ ေနတဲ့ မိဖုရားႀကီးကုိ လူပုေလးလည္း သနားသြားၿပီး ဒီတခါေတာ့ အခြင့္ အေရး ေပးလုိက္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ လုိက္တယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ လူပုေလးက မိဖုရားႀကီးကုိ ကဲ ဒါဆုိ ငါေျပာတာ နားေထာင္။ ငါ့မွာ သူမ်ားနဲ႔ မတူ တမူ ထူးျခားၿပီး သမား႐ုိးက် မဟုတ္တဲ့ နံမည္ တခု ႐ွိတယ္။ သူဘာကုိ ေျပာခ်င္မွန္း မသိတဲ့ မိဖုရားႀကီးလည္း ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ငါ့ရဲ႕ နံမည္ကုိ ၃ရက္အတြင္းမွာ ေဖာ္ထုတ္ ႏုိင္ရင္ ကေလးကုိ ငါ မယူဘူး မင္းနဲ႔ပဲ ထားခဲ့မယ္ လုိ႔ ေျပာၿပီး လူပုေလးလည္း ေပ်ာက္သြား ပါေလေရာ။

လူပုေလး ေပ်ာက္သြားတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ မိဖုရားႀကီးလည္း သူ႔ ရံေ႐ြေတာ္ေတြ အားလုံးကုိ ဆင့္ေခၚၿပီး ႐ွိသမွ် နံမည္ေတြ စဉ္းစား ၾကတာေပါ့။ တညလုံး မအိပ္ၾကဘဲ စဉ္းစား လုိ႔ရတဲ့ နံမည္ မွန္သမွ်ကုိ ခ်ေရးၿပီး စာရင္း လုပ္ထား လုိက္တယ္။ ဒါ့အျပင္ မိဖုရားႀကီးက ရံေ႐ြေတာ္ေတြ သာမက ဆက္သားေတြပါ ထပ္ဆင့္ ေခၚၿပီး လူပုေလးရဲ႕ သူမ်ားနဲ႔ မတူ တမူ ထူးျခားတဲ့ နံမည္ကုိ တတုိင္းျပည္လုံး ေနရာအႏွံ႔ ႐ွာဖုိ႔ ခုိင္းေစ လုိက္တယ္။ ၃ရက္ ျပည့္လုိ႔ လူပုေလး ျပန္ ေရာက္လာတဲ့ အခါ မိဖုရားႀကီးမွာ နံမည္ စာရင္း အ႐ွည္ႀကီး ႐ွိေနၿပီ တဲ့။ မိဖုရားႀကီးက နံမည္ တခု ဖတ္ျပ လုိက္ရင္ လူပုေလးက ေခါင္းခါ လုိက္လုပ္ေတာ့ မိဖုရားႀကီးလည္း သူ႔ ကေလးေလးကုိ ဆုံး႐ွဳံး ရမွာ အရမ္းကုိ စုိးရိမ္လာ သတဲ့။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာပဲ ဆက္သား တေယာက္က နန္းေတာ္ကုိ ျပန္ ေရာက္လာၿပီး မိဖုရားႀကီးကုိ အေရးတႀကီး ေလွ်ာက္တင္ စရာ ႐ွိပါတယ္ လုိ႔ ဆုိလာတယ္။ မိဖုရားႀကီးလည္း လူပုေလးကုိ ေစာင့္ခုိင္း ထားရတာေပါ့။

အဲ့ဒီ ဆက္သား မိဖုရားႀကီးကုိ ေလွ်ာက္တင္ပုံက မိဖုရားႀကီး ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး အျပန္လမ္းမွာ ေတာအုပ္ထဲက ျဖတ္ျပန္လာတာ ေျမ ကြက္လပ္ တခုကုိ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ထူးဆန္းတဲ့ လူပုေလး တေယာက္ မီးပုံေဘးမွာ ကၿပီး သီခ်င္း ဆုိေနတာလည္း ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ သူ ဆုိေနတဲ့ သီခ်င္းကေတာ့
ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ကခုန္မယ္ သီခ်င္းဆုိမယ္
မနက္ျဖန္ေရာက္မွာ ေတြးေပ်ာ္တယ္
ရမ္းပဲလူဟာ ငါ့နံမည္
သနားစရာ မိဖုရား မသိ႐ွာကြယ္
အဲ့ဒီ သီခ်င္းလည္း ၾကားေရာ မိဖုရားႀကီးလည္း သူပဲ သူပဲ အဲ့ဒါ သူ႔နံမည္ပဲ ဆုိၿပီး အရမ္း ေပ်ာ္သြားတယ္တဲ့။ ကေလးေလးကုိ ေပးလုိက္ ရမယ္ ဆုိတဲ့ ေၾကာက္စိတ္ေတြ စုိးရိမ္စိတ္ေတြ အားလုံးလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ လူပုေလး ႐ွိရာ ျပန္လာၿပီး ကုေျႏၵနဲ႔ ေမးလုိက္တာက
မိဖုရားႀကီး။ ႐ွင့္နံမည္က ဘာသဇာ မဟုတ္လား
လူပုေလး။ မဟုတ္ပါ
မိဖုရားႀကီး။ အီဇီခဲ
လူပုေလး။ မဟုတ္ေရးခ် မဟုတ္ပါ
မိဖုရားႀကီး။ ဒါဆုိ ႐ွင့္နံမည္က ရမ္းပဲလူ မ်ား ျဖစ္ေနမလား

ရမ္းပဲလူ ဆုိတဲ့ နံမည္လည္း ၾကားေရာ လူပုေလးက တအား စိတ္ဆုိးသြားၿပီး နတ္သမီးေတြ လက္ခ်က္ပဲ ျဖစ္ရမယ္ လုိ႔ ေဒါသတႀကီး ေအာ္ဟစ္ၿပီး နန္းေတာ္ထဲက စိတ္ဆုိး တႀကီးနဲ႔ ထြက္သြား ပါေလေရာ။

မိဖုရားႀကီးလည္း ရမ္းပဲ လူပုေလးကုိ အဲ့ဒီ အခ်ိန္က စၿပီး ေနာက္တခါ ထပ္ မေတြ႔ရ ေတာ့ဘူးတဲ့။ ဘုရင္ႀကီးရယ္ မိဖုရားႀကီးရယ္ သူတုိ႔ရဲ႕ ကေလးေလးရယ္ နန္းေတာ္ႀကီးမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာနဲ႔ အသက္ထက္ဆုံး ေနထုိင္ သြားၾကသတဲ့ ကြယ္။ ပုံျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္။

ကေလး ပုံျပင္စာအုပ္ကုိ ဖတ္ရင္း ျမန္မာလုိ ျပန္ေရးတာမုိ႔ ေဒၚမီထုံကုိ နားလည္ ေပးၾကပါ။ ကေလး အတြက္ ဆုိၿပီး လက္ေဆာ့လုိက္တာ။ ဒီတခါပဲ ေတာ္ပါၿပီ။