Greetings

သာယာ ခ်မ္းေျမ႕တဲ့ ခရစ္စမတ္ အခါသယမွာ မိသားစုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံး ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကပါေစ
ေကာင္းႀကီး မဂၤလာ အျဖာျဖာနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ ႏွစ္သစ္ကုိလည္း ဆုံေတြ႔ ရပါေစ...
ခ်စ္တဲ့

မီယာ

သားသားနဲ႔ သူ႔စာအုပ္ေတြ

သားေလး ေမြးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ လက္ေဆာင္ေပးၾကတဲ့ အထဲမွာ စာအုပ္ေတြလည္းပါတယ္။ ကေလး ဘယ္ အ႐ြယ္က စၿပီး စာေတြ ဖတ္ျပရတာလဲ လုိ႔ေမးေတာ့ တေယာက္က နင့္ကေလးကုိ ေျပာခ်င္တာ အကုန္ေျပာ... စီးပြားေရး လူမွဳေရး ႏုိင္ငံေရး ႀကိဳက္တာသာ ေျပာဆုိလုိ႔ ရီရတယ္။ 

ဒါနဲ႔ သားသား ၁လသား အ႐ြယ္မွာ စၿပီး စာအုပ္ေလးေတြ ဖြင့္ျပျဖစ္တယ္။ ေမွာက္တတ္တဲ့ အ႐ြယ္ေရာက္ေတာ့ စာအုပ္ေလးေတြ သူ႔ အေ႐ွ႕ခ်ထားေပးၿပီး ဖတ္ျပတယ္။ ထုိင္တတ္တဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ အေမ့ေပါင္ေပၚ ထုိင္ၿပီး နားေထာင္ တတ္ေနၿပီ။ စာအုပ္ေတြလည္း အေတာ္ မွတ္မိေနၿပီ။ ကားဘီးႀကီးလုိ႔ အေမကေျပာတာနဲ႔ စာအုပ္ထဲက ကားဘီးေတြကုိ ထုိးျပတယ္။ ငွက္ေပ်ာသီး ဆုိလည္း သိတယ္။ တခါတေလမ်ား စကားေျပာရင္း ထရပ္ကား ေတြ အေၾကာင္း ပါသြားရင္ သူကစားတဲ့ ထရပ္ကား ကုိဆြဲလာလုိ႔ ရီရတယ္။ ၈လ ေလာက္မွာေတာ့ စာအုပ္ေတြကုိ နံမည္နဲ႔ တဲြသိေနၿပီ။ ရီစရာ ပါရင္ သူက အဲ့ဒီ စာမ်က္ႏွာ ေရာက္တာနဲ႔ ႀကိဳရီထားတယ္။ သူမႀကိဳက္တဲ့ စာအုပ္ေတာ့ မ႐ွိေသးဘူး။ ဖတ္ျပတာ အကုန္ နားေထာင္တယ္။ မႀကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းနဲ႔ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္ေတြ လာရင္ ေတာ့ ေအာ္ဟစ္ ေနေတာ့တာပဲ။ 

အိပ္ရာႏုိးလာရင္ ကစားစရာေတြ အပုံနားသြားၿပီး စာအုပ္ တအုပ္ၿပီး တအုပ္ ဆြဲလာတယ္။ ေမ်ာက္ကေလး အေၾကာင္းဆုိ ေမ်ာက္ကေလးက အစသန္တယ္ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ငွက္ေပ်ာသီးေတြ ႏွဳိက္ထားတတ္တယ္ ဆုိတာနဲ႔ စထားေတာ့ သားသားက ငွက္ေပ်ာသီးေတြကုိ လက္ထုိး ျပတယ္။ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ ေမ်ာက္ေလး သူ႔ဗုိက္သူ ႐ုိက္ၿပီး ရီတယ္ ဆုိေတာ့ ပုံထဲက အတုိင္း သူလည္း လုိက္လုပ္တယ္။ 

ဒါ ကြ်န္ေတာ့္ ကား မဟုတ္ဘူး ဆုိတဲ့ စာအုပ္က လက္နဲ႔ စမ္းၿပီး ၾကမ္းတာ တုိ႔ ေခ်ာတာတုိ႔ ေတာက္ပတာတုိ႔ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ အိအိ ျဖစ္ေနတာတုိ႔ ခံစားလုိ႔ ရေအာင္ လုပ္ထားေပးေတာ့ သားသားက စာတစ္မ်က္ႏွာ ေရာက္တုိင္း အဲ့ဒါေလးေတြကုိ သူ႔ဘာသာ သြားကုိင္ၾကည့္တယ္။ တိရစၧာန္ေတြ ပုံျပထား တဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ သူႀကိဳက္တာက ဘဲ ၀က္ သုိး (old McDonald သီခ်င္း ထဲက သူျမင္ဖူးတဲ့ အေကာင္ေတြ) ဆုိ သေဘာက် ၿပီး ရီတယ္။ ပုိးေကာင္ေလးေတြ အေၾကာင္း ေျပာတဲ့ စာအုပ္ ဖတ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ၁ေကာင္ထဲ က်န္တဲ့ ပုိးေကာင္ေလး ပ်ံသြားတယ္ ဆုိတဲ့ စာမ်က္ႏွာကုိ ေရာက္ရင္ ေဟာ္ လုိ႔ ေျပာၿပီး ေနာက္ဆုံး စာမ်က္ႏွာ ကုိလွန္လုိက္တယ္။ ပုိးေကာင္ေလး ၁၀ေကာင္လုံး ျပန္ေပါင္းမိသြားတာ ကုိသူက သေဘာက်တာ။ 

ၿပိဳင္ကားေလး အေၾကာင္း ဖတ္ၾကရင္ ၀ူး၀ူးနဲ႔ ကားေမာင္း တဲ့ အသံေတြ လုပ္ေသးတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္ ၿပိဳင္ကားေလး ေတြ႕တဲ့ အရာေတြ အေၾကာင္း ဖတ္ရင္လည္း သူသိတဲ့ ယုန္ေလးေတြ ကုလားအုပ္ႀကီးေတြ ျမင္ရင္ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ေတာင္တန္းေတြ သဲကႏၲာရႀကီး လုိ႔ ျမင္တာနဲ႔ စာ႐ြက္ကုိ လွန္ပစ္တယ္။ ပန္း၀င္သြားတဲ့ ေနာက္ဆုံး စာမ်က္ႏွာ ေရာက္ရင္ေတာ့ ေဟးလုိ႔ လက္ႏွစ္ဖက္ ေႁမႇာက္ၿပီး ေအာ္တတ္တယ္။ ကေလး ပီပီ ၀မ္းသာ စရာေတြ နဲ႔ပဲ ပုံျပင္ကုိ အဆုံးသတ္ခ်င္တာကုိး။

သားသား

အလ်င္လုိ ကြန္ျပဳတာ ေ႐ွ႕မွာ စိတ္႐ွိတုိင္း ထုိင္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ ၿပိဳင္ဖက္ တစ္ေယာက္ ႐ွိလာၿပီ။ သူနဲ႔ လုၿပီး စက္သုံးရတာ။ အခုေတာင္ သူ အိပ္ေနတုန္း လုၿပီး ၀င္ေရးတာ။ ေယာက်ာ္းေလး ပီပီ ခလုတ္ေတြ ေတြ႔ရင္ ဖြင့္လုိက္ ပိတ္လုိက္ လုပ္ရတာ အေမာ။ လူႀကီးေတြ လုပ္တာ ၾကည့္ထားၿပီး ကြန္ျပဴတာ ခလုတ္နဲ႔ စပီကာ ခလုတ္ေတြကုိ ဖြင့္ပိတ္ တတ္တယ္။ ေမာ္နီတာေတာ့ စားပြဲေပၚ တင္ထားလုိ႔။ အေမ့ေပါင္ေပၚ တင္ထားၿပီး စက္ေ႐ွ႕ ထုိင္ရလုိ႔ကေတာ့ သူ႔လက္က ေမာ္နီတာ ခလုတ္ ကုိေရာက္ေနၿပီ။ 

စာမေရးတာၾကာလုိ႔ အေပါက္အလမ္း သိပ္မတည့္ခ်င္ဘူး။ ျပန္ေလ့လာရဦးမယ္။ အလ်င္ကေတာ့ ကုိဇနိ နဲ႔ မြန္နဲ႔ ကုိ အပူကပ္ေနက်။ စိတ္ကူးေပါက္ၿပီး ၀င္ၾကည့္လုိက္တာ ၀င္လုိ႔ ရသြားတာနဲ႔ ေရးျဖစ္တာ။ 

ကေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္လည္း ေျဗာင္းဆန္ ခတ္ေနေရာပဲ။ သူေမြးကာစက မလွဳပ္မရွားေလးမုိ႔ ျမန္ျမန္ သြားတတ္ လာတတ္တဲ့ အ႐ြယ္ ေရာက္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းတာ အခုေတာ့ ဗိုက္ထဲ ျပန္ထည့္ ထားခ်င္တယ္။ ေယာက်ာ္းေလး ေမြးလည္း ပူရ မိန္းကေလး ေမြးလည္း ပူရတဲ့ မိဘတုိ႔ ဘ၀ မလြယ္ပါလားလုိ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာမိတယ္။ သူေမြးတုန္းက အေၾကာင္းေတြေတာ့ ျပန္ေရးရင္ အသစ္ ျဖစ္မွာလည္း စုိးတယ္။ မွတ္တမ္း သေဘာမ်ိဳးလည္း ေရးထားခ်င္တယ္။ ကေလး တစ္ေယာက္ ေမြးဖုိ႔ လုံး၀ မလြယ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ကုိယ္ေတြ႔ပဲ။