မၾကာခဏ အနီးအနား ပတ္၀န္းက်င္က ၾကားရတတ္တဲ့ လူႀကီးေတြ အေၾကာင္း အမွတ္တရ ေရးထားခ်င္လုိ႔ပါ။ ကုိယ္သူတုိ႔ အရြယ္ေရာက္ရင္ သူတုိ႔လုိ မျဖစ္ဘူးလုိ႔ မေျပာႏုိင္ဘူး။
မသီတာရီရဲ႕အဖြား
တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ အရြယ္ ေျမးမ ႏွစ္ေယာက္ ရွိေပမယ့္ အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ အဖြားက အိမ္မွာ ဖုန္းလာရင္ ဦးေအာင္ ေျပးကုိင္တယ္။ ေခ်ာ္လဲလုိ႔ အ႐ုိးေတြ ဘာေတြ က်ိဳးကုန္မွာ စုိးရိမ္လုိ႔ အဖြားဆီ ဘယ္သူဆက္ဆက္ ေခၚေပးပါ့မယ္လုိ႔ ေျမးေတြက ကတိ အခါအခါ ေပးရတယ္။
အန္တီတုိး
၃ႏွစ္အ႐ြယ္ သူ႔ေျမးမကုိ အန္တီတုိးလုိ႔ပဲ သူ႔ကုိ ေခၚရမယ္လုိ႔ သင္ထားတယ္။ ကုိးရီးယားကား လာတဲ့ အခ်ိန္ တဦးတည္းေသာ ေျမးမေလး တီဗီေ႐ွ႕ ျဖတ္ ေလွ်ာက္မိလုိ႔ကေတာ့ ေနစရာ မ႐ွိေအာင္ ဆူပစ္လုိက္တယ္။ ကေလး နားလည္ မလည္ေတာ့ မသိဘူး။ သူေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေမာသြားတယ္တဲ့။
ေဒၚရသီရဲ႕အေမ
တေန႔လုံး အိမ္မွာ သူတေယာက္ထဲ ႐ွိေနေပမယ့္ လူေတြ ျပန္ေရာက္လုိ႔ ညေနစာ ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ အခ်ိန္ ေရာက္တာနဲ႔ မီးဖုိအခန္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ ကုိ၀င္လာတယ္။ လက္ဖက္ရည္ ေဖ်ာ္ဖုိ႔လုိ႔တဲ့။ သူနဲ႔ တည့္တာဆုိ ခံတြင္း သိပ္ မေတြ႔တတ္ေပမယ့္ fish & chips, burger, Chinese takeaway ေတြကုိ တေန႔ တမ်ိဳး မ႐ုိး ရေလေအာင္ မွာစားတယ္။
မဒီရဲ႕အေဖ
သူ႔ သမီးေတြကုိ မတန္တရာ ရထားတယ္လုိ႔ ေအာက္ေမ့ၿပီး ဘယ္ သားမက္ကုိမွ ၾကည့္မရဘူး။ အခြင့္ရတုိင္း သူ႔ေလာက္ ဘယ္သားမက္ အလုပ္ လုပ္ႏုိင္သလဲလုိ႔ ႏွဳိင္းယွဥ္ တတ္ေသးတယ္။ သမီးေတြနဲ႔ သူတုိ႔ ေယာက်ာ္းေတြ စိတ္ အခန္႔မသင့္လုိ႔ ရံဖန္ရံခါ စကား မ်ားတဲ့ အခါ ဒီေကာင္ေတြကုိ ျမန္ျမန္ ကန္ထုတ္ ပစ္လုိက္တာ အေကာင္းဆုံးပဲ လုိ႔ အႀကံဥာဏ္ ေပးတတ္တယ္။
အန္တီဘူး
တအိမ္ထဲ ေျပးၾကည့္မွ ဒီ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ႐ွိေပမယ့္ အတူေနတဲ့ ညီမကုိ စိတ္ဆုိးရင္ စကား မေျပာဘဲ ေနတယ္။ စိတ္ဆုိးရျခင္း အေၾကာင္း တခ်ိဳ႕က ၾကမ္းေပၚ က်တဲ့ မုန္႔ အစ အနေတြကုိ ျပန္မေကာက္လုိ႔၊ ေနာက္တေန႔ အစီအစဥ္ လာေနတုန္း တီဗီ ပိတ္လုိက္လုိ႔၊ ႐ုပ္႐ွင္ ျပေနတုန္း စကားေတြေျပာလုိ႔ စတာေတြေၾကာင့္ပါ။
အန္ကယ္UTH
အသက္ ၈၀ ေရာက္လုိ႔ အိမ္မွာ သားသမီးေတြ ၀ုိင္းလုပ္တဲ့သူေတြ တပုံႀကီး ႐ွိေပမယ့္ တအိမ္လုံး အတြက္ ေရခံတဲ့ အလုပ္ကုိ ကုိယ္တုိင္ လုပ္တယ္။ မီးလာတဲ့ အခ်ိန္ ထၿပီး သူမ်ားေတြ ေရစက္ အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဆြဲမသြားခင္ ဇြဲ႐ွိ႐ွိနဲ႔ မအိပ္ဘဲ ညတုိင္း ေစာင့္ၿပီး ေရခံတယ္။
ေဒါက္တာ ရပ္ဂ်္
လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ေလာက္က သူ႔ အေတြ႔ အႀကံဳေတြကုိ ထပ္ခါ တလဲလဲ ေျပာျပတယ္။ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ အေသးစိတ္ကုိ ပုံေဖာ္ေျပာတာ ႐ုပ္႐ွင္ထဲကလုိ စလုိးမုိး႐ွင္းနဲ႔ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ သလုိပဲ။ ယဥ္ေက်းသမွႈနဲ႔ သူမ်ား အေၾကာင္း ေမးၿပီး စကား ဆုံးေအာင္ မေစာင့္ဘဲ သူ႔ အေၾကာင္းပဲ ျပန္ ေရာက္သြားျပန္ေရာ။
ေမရီနဲ႔ေဒးဗစ္
ဧည့္သည္ေတြကုိ အေရွ႕မွာ ထားၿပီး တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ မနားတမ္း ပါးစပ္ ေသနတ္ပစ္တယ္။ ဧည့္သည္ေတြက အစားပဲ ငုံ႔စားရမလား မ်က္ႏွာပဲ လႊဲထားရမလား မသိေအာင္ အေနရ ခက္သေလာက္ သူတုိ႔ကေတာ့ တေလာကလုံးမွာ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ႐ွိေနတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ရန္ျဖစ္တာ သူတုိ႔ရဲ႕ trademark တခုလုိ ျဖစ္ေနၿပီ။ ႏွစ္ေယာက္လုံး ၇၀ ေက်ာ္ၿပီ။ ပုံစံ မေျပာင္းဘဲ ဆက္လက္ ခ်ီတက္တုန္း။
21 comments:
မီယာ
ဖတ္တယ္
ၿပံဳးတယ္
ကိုယ့္မွာလည္းေရးစရာအမ်ားၾကီးသိလား
သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ့္မွာက နီးရာဓားေၾကာက္ ရတယ္
း( း( း(
အဲဒီတိုင္းပဲ ဆိုတာထက္ပိုၾကပါတယ္
(လူၾကီးေတြေၿပာပါတယ္။)
ကိုယ့့္အလွည့္က် မၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမွာေတြ သိပ္မ်ားတာပဲေနာ္ း)
ရွာရွာေဖြေဖြ မမီယာရယ္။ ျမင္တတ္တယ္။
အဟိ ေမရီနဲ႔ေဒးဗစ္လိုေနရာကုိ ယူထားလုိက္ၿပီ။
အခုကတည္းက ဒီအတိုင္းပဲ။
မမီယာကေရာ..လူၾကီးျဖစ္လာရင္
ဘယ္လိုျဖစ္ေနမလဲ ငွင္...
က်ေနာ္ကေတာ့ မေတြးရဲဘူး..
က်ေနာ့္အဖိုးလဲေဒါက္တာ ရပ္ဂ်္ လို
သူတို႔ေခတ္အေၾကာင္း သိပ္ေျပာတတ္တာပဲ...
အဖိုးဆံုးတာ ၂နွစ္ေက်ာ္ပါ္ျပီ..
သူတို႕ေတြ ခ်စ္ဖို႕လည္းေကာင္း
ျပံဳးဖို႕လဲေကာင္း
တခါတေလ စိတ္မရွည္လို႕ အသည္းယားဖို႕လဲေကာင္းတယ္
မြန္ကေတာ႕ ကိုယ္႕အလွည္႕က်ရင္လဲ သူတို႕လိုပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္
သူတို႕ေတြ ဒီလိုဆိုးနိုင္ေသးတာ အားက်စရာပါ
အသက္ ၈၀ သာ ေက်ာ္လို႕ကေတာ့..
- ဖုန္း လဲဦးေအာင္ေျပးကိုင္မွာ
- ေျမးေတြနဲ႕လဲ ရန္ျဖစ္မွာ
- တေလာကလုံးရဲ႕အတင္းလဲ တုပ္အုံးမွာ..
- တအိ္မ္လုံးက အလုပ္ေတြကိုယ္လုပ္မွပဲ
ျပီးတယ္လို႕ လာသမွ်လူေတြကိုေျပာအုံးမွာ
- ဒီေခတ္ကေလးေတြ က ဆိုးကို ဆိုးပါတယ္ လို႕
မဲ့ကာ ရြဲ႕ ကာ ေျပာအုံးမွာ...း)
စိတ္ကူးေကာင္းေလး ပါ မီယာေရ.. း)
း)))))
မီယာတေယာက္ အတင္းေတြ တုပ္ေနပါလား... း)
ကိုယ္ အသက္ ၈၀ ေလာက္ေရာက္ရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ ေတြးၾကည့္မိသြားတယ္...
တို႔ဆိုအခုကတည္းကပြစိပြစိေၿပာေနေတာ့ အသက္ၾကီးလာရင္ေၿမးေတြကအနားေတာင္ကပ္ပါ့မလား။
မမီယာေရ.. က်ေနာ္အဘြားလည္း အသက္ ၈၀ ရွိျပီ။ မ်က္ေစ့ထဲ ေတြ႕တဲ့သူ မွန္သမွ် စိတ္တုိင္းက်တယ္ မရွိဘူး.. ဟုိဟာလုပ္ျပန္ျပီ။ ဒါလုပ္ျပန္ျပီနဲ႔.. ေျပာေနေရာ.. ေျပာမယ့္သာ ေျပာရတာ.. ကုိယ္ေတြလည္း အသက္ၾကီးလာရင္ ဘယ္လုိျဖစ္လာမလဲဆုိတာ မေတြးတတ္ေသးဘူး.... :) အသက္ ၇၀ ေလာက္အထိေတာင္ ေနရပါ့မလားပဲ..
တသက္လံုး ေကာက္လာတာဆိုေတာ့
အင္း...အသက္ေတြသာႀကီးလာမယ္
တနည္းမဟုတ္ တနည္းေတာ့ ႀကံဖန္ေကာက္ေနဦးမွာပါပဲ...
ဟိုလူႀကီးကလည္း ေကာက္ေနမွန္းမသိ ဘာမွန္းမသိ
ေနသာသလိုႀကီး ေနဦးမွာပါပဲ...အင္းးး
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ post ေလးပဲ.. ဒါက ေနာင္အႏွစ္ ၄၀ေက်ာ္ေသာအခါေပါ့..။ အမထင္တယ္.. အဲလိုျဖစ္တာကိုေတာ့ ထိန္းတာတို႔ ျပင္တာတို႔ လုပ္မရဘူးထင္တယ္။ သူက အသက္အရြယ္အရျဖစ္တယဆိုေတာ့ေလ..။ ကိုယ့္ဘာသာျဖစ္ေနတာေတာင္ သိရွာမယ္မထင္ဘူး။
တခုပဲ ဆုေတာင္းရမယ္.. ကိုယ့္ကို သားသမီးေျမးျမစ္နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္က သည္းခံ ခ်စ္ခင္ၾကပါေစလို႔ .. :D
17 Jun 09, 12:39
kom: အၿမင္မေတာ္လဲေၿပာၿကပါကြယ္။ ၿကည္႕မေနၿကပါနဲ႕ (
17 Jun 09, 12:39
kom: အင္းေလ. အဲသလုိမၿဖစ္ေစခ်င္လုိ႕ မွတ္တမ္းတင္ထားတာဘဲ။
17 Jun 09, 12:39
kom: တယ္ဆုိးပါလား. ေသခ်ာမွတ္ထားတာကုိး
17 Jun 09, 12:38
kom: kom: အန္တီလို႕ေခၚရင္ဘယ္လုိစိတ္ဆုိးမွန္းမသိဘ
ေရးထားတာေလး သိပ္လွတယ္ မီယာ..
တို႔လဲ အန္တီတိုးလို ျဖစ္မလား မသိ။
တူ တူမေတြ ေျမးေတြ သည္းခံၾကပါေစလို႔သာ ဆုေတာင္းရမွာပါပဲ။
ဒါေပမဲ႔လဲ အဲဒီေလာက္ ႀကီးႀကီး မေနခ်င္တာ အမွန္ပဲ။ ၄၅ ေလာက္ဆို ေတာ္ပါၿပီ။ ကေလးေတြ ျငိဳျငင္၊ ကိုယ္ကလဲ အို၊ ေရာဂါေတြကမ်ား၊ ကိုယ္႔အား ကိုယ္ မကိုးႏိုင္တဲ႔ဘ၀မ်ိဳး ျဖစ္မွာ ေၾကာက္မိလို႔။ သြားမဲ႔သြား ကိုယ္ပဲ အရင္ သြားခ်င္တယ္။ စိတ္သိပ္ႏုတယ္။ :)
အိမ္မွာလဲ သိပ္စည္းကမ္းႀကီး စနစ္ႀကီးတဲ့ .. ခါးနာေပမယ့္ ပန္းပင္စုိက္တဲ့.. အလွသိပ္ႀကိဳက္တဲ့.. အိပ္ခါနီး ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္တဲ့ အဖြားရယ္
၉၆ေက်ာ္ေပမယ့္ စီးပြားေရးလုပ္မယ္ပဲ ေျပာတဲ့ အဖုိးရယ္..
တခါတခါ ခုိးရီမိေပမယ့္ ခ်စ္လဲခ်စ္လုိ႔ အလုိလဲ လုိက္မိပါတယ္၊ ကုိယ္ေတာ့ ဘာပုံျဖစ္မလဲ မသိပါဘူး
မမ မုိးခ်ိဳသင္းလုိပဲ ၄၅ ေလာက္ဆုိေတာ္ၿပီလုိ႔ ေတြးမိတယ္၊
လူျကီးေတြ အသက္ ျကီးလာ၇င္ စိတ္အားငယ္တတ္ ျကတယ္...သူတို ့ကို ဂ၇ုစိုက္တာ လိုခ်င္တယ္... သူတို့ကို သည္းခံျပီး ျပဳစု သင့္ ပါတယ္...
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သူတုိ့ အ၇င္က အေျကာင္းေတြ ေျပာတာကို စိတ္၇ွည္လက္၇ွည္ နားေထာင္ ေပးတယ္...အဘိုးက ၈၉ အဘြားက ၈၃ ...၂ ေယာက္လုံး စိတ္ထား အ၇မ္းေကာင္းျကတယ္...
ေရးထားတာ ခ်စ္စရာ...
အင္း.. ကိုယ္လဲေတြးမိတယ္...
အသက္ၾကီးလာရင္ ေနထိုင္နည္းအေၾကာင္းေပါ့...။
ဟုတ္ မဟုတ္၊ ျဖစ္ မျဖစ္ဖူးေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မေျပာႏိုင္ဘူး.. သို႕ေသာ္ ကိုယ္ကေတာ့ စာအုပ္ေတြတပံုၾကီးနဲ႕ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ေနမယ္လို႕ စဥ္းစားထားတာပဲ...။ မ်က္ေစ့ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ စာေတြဖတ္ႏိုင္ဖို႕ေတာ့ လိုတာေပါ့ေနာ္... မဟုတ္လို႕ကေတာ့ မေတြးရဲဘူး...။
စကားမစပ္... ခ်ိဳသင္းရဲ႕ Limit က ၄၅ ႏွစ္ဆိုပါလား... ေမကလဲ ေထာက္ခံေနတယ္... (ကိုယ္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ မီယာေရ... မမ ခင္ဦးေမတို႕ အမ ေမၿငိမ္းတို႕ အမ ခင္မင္းေဇာ္တို႕ကို ေျပးၿပီး စစ္ကူေခၚမွထင္တယ္...)
မီယာေရ… ဖတ္လို ့ေကာင္းလိုက္တာ ညီမရယ္… ဟိုတေန ့ကပဲ အင္တာနက္ေပၚက လူမင္းရဲ့ အိုပယ္ဆုိတဲ့ ကားေလးၾကည့္ထားတာ… တို ့ေမေမဘက္က အဖိုးနဲ ့အဖြားကေတာ့ ၈၆ နဲ ့၈၄ မွာ ဆံုးသြားၾကတယ္… စကားမ်ားတဲ့ တို ့ကို သိပ္မခ်စ္ၾကဘူး… ေဖေဖ့အေဖက ၈၅… ခုထိ အနားမွာ အိပ္ေဆာင္မွန္ေလးထားျပီး ေခါင္းေလးကို ေက်ာ့ေနေအာင္ဖီးတုန္း… ရွပ္အက်ီၤအျဖဴေလးကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ အျမဲ၀တ္တယ္…ေတြ ့ရင္ ၁နာရီေလာက္ ဆံုးမစကားေျပာတာပဲ… နဲနဲပ်င္းတယ္… ဟိဟိ
အစ္မတို႔ရယ္ ၄၅ဆိုတာ အငယ္ေလးရိွပါေသးတယ္။
၆၅ေလာက္မွ လုပ္ပါ။
ဖတ္ၿပီး ၿပံဳးမိတယ္ မီယာေရ။
ဒို႔အေဖကေတာ့ မသီတာရီရဲ႕အဖြားလို ဖုန္းလာရင္ ဦးေအာင္ ေျပးကုိင္တယ္။
အန္ကယ္UTH လိုလဲလုပ္တယ္။ ေရစက္ကို သူတေယာက္ပဲ ေမာင္းမယ္။ တျခားသူကိုင္တာ မႀကိဳက္။
ေဒါက္တာ ရပ္ဂ်္လို ထပ္ခါ တလဲလဲ ေျပာတတ္ေသးတယ္။
ကိုယ္လည္း အသက္ႀကီးလာရင္ ဒီထက္ ဆိုးမွာလား မသိႏိုင္ဘူးေနာ္။
ဒီဘေလာ့ကိုေတာ့ အေဖ လာမဖတ ္ေလာက္ဘူးထင္ၿပီး သူ႔အတင္းေတြ ေျပာလိုက္ၿပီ။
မီယာပို႔စ္ေလးဖတ္ရတာ သေဘာက်တယ္..။ တို႔လည္း ႀကီးလာရင္ လက္ရွိပံုစံအတိုင္း ဆူပူေနရင္ေတာ႔ ေျမးေတြလည္း အနားကပ္မယ္မထင္ဘူး..အဲဒီအခါ သဇင္ေဆာင္ကအေၾကာင္းေတြျပန္ေျပာမိရင္. အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနၿပီလုိ႔ ေျပာၾကမလားမသိ..အိမ္က လူႀကီးနဲ႔လည္း တက်က္က်က္ျဖစ္ေနမလား..ဒါမွ မဟုတ္.. ၾကည္႔လက္စ ခ်န္နယ္ကိုေျပာင္းပစ္လုိ႔ စိတ္ေကာက္ေနမွာလား...အမေလး..အေတြးေတြပို ပူေနရတဲ႔အထဲ..မခ်ိဳသင္းတုိ႔က ၄၅-ႏွစ္ေလာက္တဲ႔..ဘုရား..ဘုရား..သူမ်ားေတြၾကားေတာင္... ယမမ ေတာ႔ (ရွဴး..သိသြားမစိုးလုိ႔) မၾကားပါေစနဲ႔..:)
ဟင့္ ခ်ိဳသင္း ခ်ိဳသင္းးးးး
၄၅ႏွစ္ထဲဆုိေတာ့ တုိ႕ေတြ ဘယ္လိုေျပာရပါ့..
အသက္ရွည္ရွည္ေတာ့ ေနခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပြစိပြစိ တို႕ကို ဘယ္သူမွ စိတ္မရွည္မွာလဲ စိုးရိမ္တယ္။
သားသမီးေျမးျမစ္ေတြ အလိုက္သိ သည္းခံခ်စ္ခင္ေလးစားပါေစ လို႕ ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။
သူမ်ားမ်က္ေခ်းပဲ ၾကည့္မေနနဲ႔ဦး ကုိယ့္မ်က္ေခ်းလဲ ကုိယ္ၿပန္ၾကည့္ပါဗ်ဳိ႕ အဟီးဟီး
Post a Comment