ကုိယ္သိတဲ့ ပုိက္ဆံအေၾကာင္း

အေရးပါတယ္၊ အရာေရာက္တယ္၊ ၀င္ဖုိ႔ ခက္သေလာက္ ထြက္ဖုိ႔ လြယ္တယ္။ ကုိယ္သိတဲ့ ပုိက္ဆံ အေၾကာင္းပါ။ ဒီပလုိမာၿပီးေတာ့ ဆက္တက္ဖုိ႔ ပုိက္ဆံ မရွိလုိ႔ စာသင္တာ တခန္း ရပ္လုိက္တယ္။ ပုိက္ဆံ မရွိရင္ ပညာ ရဖုိ႔ ခက္တယ္။ အလုပ္ရလုိ႔ ပုိက္ဆံလည္း ၀င္ေရာ သုံးဖုိ႔ အေၾကာင္းေတြကလည္း တခုၿပီး တခုေပၚလာတယ္။ အေမ ေနမေကာင္းေတာ့ ရွိသမွ်နဲ႔ ေဆးကုရျပန္တယ္။ ပုိက္ဆံ မရွိရင္ က်န္းမာေရး အတြက္လည္း ခက္တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘုရားေက်ာင္း တက္ရင္ အလွဴေငြ ၅ျပားပဲ အေမက ေပးတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ကလည္း မုဆုိးမ ေက်ာင္းဆရာမ ကေလး ငါးေယာက္ကုိ အလွဴေငြထည့္ဖုိ႔ ေပးရတာ မလြယ္ပါဘူး။ မသိတတ္တဲ့ ကုိယ္ကေတာ့ ၅ျပား ႏွစ္ေစ့ေပးပါလုိ႔ အတင္း ေတာင္းတတ္တယ္။ ပုိက္ဆံ မရွိရင္ လွဴခ်င္တုိင္း လွဴလုိ႔ မရဘူး။ ေမာင္ႏွမ သားခ်င္းေတြနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြက ပုိက္ဆံ ရွိတဲ့သူေျပာတာဆုိ အဟုတ္ပဲထင္ၿပီး ရုိရုိေသေသ နားေထာင္တတ္တယ္။ ဘာထင္ျမင္ခ်က္ေပးေပး အျပစ္မျမင္ဘူး၊ အထင္တႀကီးနဲ႔ ေလးစား အားကုိးၾကတယ္။ ပုိက္ဆံမရွိရင္ ေဆြမ်ိဳးထဲ ၀င္မဆံ့ဘူး။

အရမ္းခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ ပုိက္ဆံလႊဲခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ ဘယ္ေစ်းနဲ႔ေပးမလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေပါက္ေစ်းထက္ ေလ်ာ့ေနတယ္။ ေပါက္ေစ်းအတုိင္း ေပးရင္ လႊဲမယ္ဆုိေတာ့ မယူေတာ့ဘူး။ ပုိက္ဆံေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အခင္အမင္ ပ်က္ႏိုင္တယ္။ ေမာင္ေလးေတြကုိ သတိရလုိ႔ ဖုန္းဆက္ စကားေျပာရင္ သူတုိ႔က တခု မဟုတ္ တခု ပူဆာတယ္။ ဖုန္း၀ယ္ေပးပါတုိ႔ ဂ်ာကင္၀ယ္ေပးပါတုိ႔ ကေတာ့ ရုိးေနၿပီ။ ေနာက္ဆုံး တေခါက္ကေတာ့ အိမ္၀ယ္ဖုိ႔တဲ့။ သတိတရနဲ႔ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ေပးရင္ေတာင္ လွလွေလး တန္ဖုိးရွိတာေလးဆုိ ေပ်ာ္ၿပီး ၀မ္းသာၾကတာ။ ကဒ္ေလာက္ပဲ ဆုိရင္ေတာ့ ဘာအသံမွ မၾကားရတတ္ပါဘူး။ ပုိက္ဆံ မရွိရင္ ေမာင္ႏွမ သားခ်င္းေတြကုိ လက္ေဆာင္ ပစၥည္း ၀ယ္မေပးႏိုင္ဘူး၊ မကူညီႏုိင္ဘူး။ မေန႔က သူငယ္ခ်င္း တေယာက္နဲ႔ စကားေျပာေတာ့ သူ႔ေမာင္ေလးက သူ႔ကုိ ဘာမွ လုပ္မေပးႏုိင္ရင္ ဆရာႀကီးေလသံနဲ႔ လာမေျပာနဲ႔လုိ႔ ေျပာလုိက္တဲ့ အေၾကာင္း ရင္ဖြင့္တယ္။ အမဆီက တန္ဖုိး မျဖတ္ႏုိင္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ေတြကုိ ပိုက္ဆံေလာက္ အေရးမထားတာ။

လခစားဘ၀ကေတာ့ လခထုတ္ရက္ဆုိ ပုိက္ဆံ ပုိရႊင္တာေပါ့။ ေပးစရာေတြ ေပးၿပီး က်န္တာ ကုိယ္သုံးခ်င္တာ သုံးရတာ စိတ္ေက်နပ္စရာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ကုိယ္ရွာတဲ့ ပုိက္ဆံဆုိ သုံးရတာ ပုိစိတ္ေျဖာင့္ပါတယ္။ ၀င္ေငြနဲ႔ ထြက္ေငြ မွ်တေအာင္ သုံးတတ္ဖုိ႔လည္း ကုိယ့္ဘာသာ ေလ့က်င့္ရပါတယ္။ အလုပ္စလုပ္တုန္းက ရသမွ်ကုိ လုိခ်င္တာေတြ ေလွ်ာက္၀ယ္ပစ္တယ္။ မုန္႔ဖုိးေတြ အမ်ားႀကီးရတယ္လုိ႔ အထင္နဲ႔ေပါ့။ ၾကာလာေတာ့ ကုိယ္ရွာတဲ့ ပုိက္ဆံကုိ ထိန္းသိမ္း ရမယ္မွန္း သိလာတာပါပဲ။ စုဗူးထဲ ပုိက္ဆံေတြ မ်ားလာရင္ ကုိယ့္ဘာသာ အားရၿပီး ထပ္ထည့္ခ်င္ေနေတာ့တာပဲ။ ပုိက္ဆံ မရွိရင္ မျဖစ္ဘူးလားဆုိေတာ့ ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္မွာပါ။ ပတ္၀န္းက်င္၊ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါေပၚလည္း မူတည္မွာပါ။ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ၀တ္စားထားၿပီး အိမ္ျပန္စရာ ကားခမရွိလုိ႔ ပုိက္ဆံ လုိက္ေတာင္းတဲ့ သူကုိ လူေတြတုံ႔ျပန္တာ မတူၾကတာလည္း စိတ္၀င္စားစရာပါပဲ။

ပိုက္ဆံ အေၾကာင္း ေရးခ်င္တာေတြ ခ်ေရးမိလုိက္တာ။ ေပးစရာရွိတာ တခု ေပးၿပီးသြားလုိ႔ ငွက္ေမႊးေလးလုိ စိတ္ထဲ ေပါ့ပါးသြားတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ပါ။