ကြဲျပားျခားနား ဓေလ့မ်ား

ႀကံဳဖူးတဲ့ ကုိယ့္ တုိင္းျပည္က ဓေလ့ ထုံးစံေတြနဲ႔ ကြဲျပားတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ဓေလ့ေတြကုိ မွတ္မိ သေလာက္ ေရးထားတာ။ အခု ထက္ထိ တခုၿပီး တခု သင္ယူ မွတ္သား ေနရတုန္းပဲ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ မိသားစုနဲ႔ ဆုိင္တယ္၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ေဒသအလုိက္ ကြဲတဲ့ ဓေလ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ေနထုိင္ သြားလာ ေနရတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ တျခား လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ဓေလ့ ထုံးစံေတြကုိ ေလ့လာခြင့္ရတာ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းေနပါတယ္။

အရင္က လက္ေဆာင္ ရရင္ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ လုိ႔ ေျပာၿပီး လက္ေဆာင္ကုိ အသာ အယာေလး သိမ္းထားလုိက္တယ္။ အိမ္ ေရာက္မွ ျဖစ္ျဖစ္ ေပးတဲ့လူ ျပန္သြားမွ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လက္ေဆာင္ကုိ ဖြင့္ၾကည့္တယ္။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားကုိ ေရာက္ေတာ့ ဒီ အက်င့္ ေလးလည္း ပါလာတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔က ကုိယ့္လုိ မဟုတ္ပါ။ လက္ေဆာင္ရတာနဲ႔ ၀မ္းသာတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ လက္ေဆာင္ထုပ္ကုိ ခ်က္ခ်င္း ဖြင့္ၾကည့္ၿပီး လက္ေဆာင္က လွတဲ့ အေၾကာင္း သူ႔အတြက္ ဘယ္လုိ အသုံး၀င္မယ့္ အေၾကာင္း စသျဖင့္ ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ဆုိ သူ႔ကုိ ေပးတဲ့ hand lotion ကုိ ခ်က္ခ်င္း ေဖါက္ၿပီး ကုိယ့္ေရွ႕မွာပဲ သုံးလုိက္တယ္။ အနံ႔ေလးက ေကာင္းလုိက္တာ သူ႕အႀကိဳက္ပဲလုိ႔လည္း ေျပာေသးတယ္။ တကယ္ ဟုတ္ မဟုတ္ေတာ့ သူပဲသိမယ္။ ေပးရတဲ့သူ ကေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာသြားတာ အမွန္ပဲ။

မွတ္မိသေလာက္ လူေရွ႕မွာ ေတာ္လုိက္တာ လိမၼာလုိက္တာလုိ႔ မိဘက ကုိယ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြကုိ ခ်ီးမြမ္းတာ မရွိခဲ့ဘူး။ တျခားသူက ခ်ီးမြမ္းရင္ေတာင္ အိမ္က်ယ္ေတြပါ အတူေနမွ အေၾကာင္း သိမယ္ စသျဖင့္ ႏွိမ့္္ခ်ၿပီး ေျပာေသးတာ။ ကုိယ့္ အေမဆုိ ႁကြားတယ္ ျဖစ္မွာစုိးလုိ႔တဲ့ သူ႔သမီး ဘယ္မွာ အလုပ္ လုပ္တယ္ဆုိတာ သိပ္မေျပာဘူး။ ဒီက လူေတြနဲ႔ က်ျပန္ေတာ့ အကြာႀကီး ကြာျပန္ေရာ။ တေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ သူ႔ သမီးေလးနဲ႔ လာလည္တယ္။ သမီးေလးက ၄ႏွစ္ ရွိၿပီ။ ၾကည့္ပါဦး သူ႔ နံမည္ ေရးထားတယ္ ဆုိလုိ႔ အဟုတ္ မွတ္ၿပီး ၾကည့္လုိက္တာ ဟုိျခစ္ ဒီျခစ္ ေလွ်ာက္ျခစ္ ထားတာ ေတြ႔လုိ႔ နားမလည္တဲ့ ကုိယ္က ဟင္ ဘာေတြလဲ ေပါ့ စာ တလုံးေတာင္ မေရးထား ပါလားလုိ႔ ေျပာမိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက ကုိယ့္ကုိ မ်က္လုံး ျပဴးၾကည့္ၿပီး သူ႔ သမီး ကုိေတာ့ ေတာ္လုိက္တဲ့ သမီးေလး သူ႔ နံမည္ေလး ေရးထားတာမ်ား ေျဖာင့္လုိ႔ တဲ့။ ကုိယ္လည္း ဘာေျပာ ရမွန္း မသိဘူး။ အေမ့ အခ်ီးမြမ္း သိပ္ မၾကားဖူး ခဲ့တဲ့ ကုိယ္က သူမ်ားကုိ ခ်ီးမြမ္း ဖုိ႔လည္း မျမန္ခဲ့ပါဘူး။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္ခ်က္ အားနည္းတာလည္း အခုထိပဲ။ အခုေတာ့ သူတပါးကုိ ခ်ီးမြမ္းဖုိ႔ ႏွဳတ္ မေႏွးေအာင္ အထူး ဂရုစုိက္တယ္။ အလုပ္ထဲမွာ ပုိလုပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီက ကေလးေတြ ရဲတာ ႏွဳတ္မေႏွးတာ ငယ္ငယ္က မိဘရဲ႕ အခ်ီးမြမ္း ခံရမွဳေတြ မ်ားလုိ႔လားလုိ႔ ေတြးမိတယ္။

ရန္ကုန္ မွာေနတုန္းက ထမင္း ဖိတ္ေကၽြးရင္ အသီးအႏွံ စားစရာ တခုခု ယူသြားၿပီး ဧည့္သည္ လုပ္တာပဲ။ စားၿပီး ေသာက္ၿပီး မျပန္ခင္ ေက်းဇူး တင္ေၾကာင္း စားလုိ႔ ေကာင္းေၾကာင္းေတြ ေျပာတယ္၊ ကုိယ္ ျပန္ေကၽြးဖုိ႔ တတ္ႏုိင္ရင္ တလွည့္ ျပန္ဖိတ္လုိက္တယ္။ အခု ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာ မွာေတာ့ ဧည့္သည္ လုပ္သူက အိမ္ရွင္ဆီကုိ ေနာက္ တေန႔မွာ ကဒ္ ကေလး ပုိ႔ၿပီး ေက်းဇူး တင္ေၾကာင္း၊ ဘယ္ေလာက္ စားလုိ႔ ေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္း ထပ္ေဆာင္း ေျပာတတ္ ၾကတယ္။ မိန္းမေတြ လုပ္တာ ပုိမ်ားတယ္ ထင္တာပဲ။ မိန္းမ ကေရးၿပီး ႏွစ္ေယာက္လုံး နံမည္ တပ္လုိက္တာ ေနမွာ ေပါ့ေလ။ ၾကားထဲမွာ တခု ျဖတ္ ေျပာခ်င္တာက ပထမဆုံး ဧည့္သည္ သြားလုပ္ဖုိ႔ အေၾကာင္း ဖန္လာေတာ့ ဘာ လက္ေဆာင္ ယူသြားရမလဲ မသိတာနဲ႔ အိမ္ရွင္ကုိ အႀကံ ေတာင္းမိတယ္။ ေစ့စပ္တဲ့ အိမ္ရွင္က အႀကံ ၂ခု ေပးတယ္၊ အိမ္မွာ ရွိတဲ့ ပန္းအုိး တအုိး မ သြားတဲ့၊ မဟုတ္ရင္ေတာ့ after dinner mint chocolate တဗူး ၀ယ္သြားတဲ့။ ပန္းအုိးႀကီး မယူခ်င္တာနဲ႔ ေခ်ာကလက္ ၀ယ္ဖုိ႔ သြားေတာ့ ၉၉ျပားတန္ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲ့ဒီကတည္းက လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႔ သူ႔ဆီ အႀကံ မေတာင္း ေတာ့ဘူး။

လုပ္ေနက်ကေတာ့ မဂၤလာေဆာင္တုိ႔ ေမြးေန႔ ပါတီတုိ႔ ဖိတ္လုိ႔ သြားႏုိင္ရင္ သြားလုိက္တယ္၊ မသြား ႏိုင္ရင္ေတာ့ ဖုန္း ဆက္ၿပီး ေျပာျဖစ္တာလည္း ရွိ မေျပာတာလည္း ရွိေပါ့။ ဒီမွာေတာ့ သူတုိ႔က ဖိတ္စာ ရရင္ ကဒ္ ကေလးနဲ႔ အေၾကာင္းျပန္ ၾကတယ္။ ဆုိင္ေတြမွာ အသင့္ ၀ယ္လုိ႔ ရတယ္။ သြားမယ္ဆုိ လက္ခံတဲ့ ကဒ္ေလး (acceptance card) မသြား ျဖစ္ရင္ေတာ့ (regret card) ေလး ပုိ႔ၾကတယ္။ ဖိတ္တဲ့ သူ အတြက္ေတာ့ အစား အေသာက္နဲ႔ ေနရာထုိင္ခင္း စီစဥ္ဖုိ႔ အသုံး၀င္တာေပါ့။ အလုပ္ထဲက တေယာက္ မဂၤလာေဆာင္ ဖိတ္ေတာ့ ျမန္မာ ပီပီ မဂၤလာေဆာင္မွာ အစား ေကာင္းေကာင္း စားရမယ္ ထင္ၿပီး သြားတာ ေပါင္မုန္႔ အသားၫႇပ္နဲ႔ တုိးတယ္။ ၀ုိင္လည္း ၀ယ္ေသာက္ ရတယ္။ အခ်ိဳရည္ ကုိေတာ့ ဘားမွာ ခ်ထား ေပးတယ္။ အဲ့ဒီ ကတည္းက မဂၤလာေဆာင္ ဖိတ္ရင္ အိမ္မွာ အ၀ စားၿပီးမွပဲ သြားေတာ့တယ္။