ခရီးေဖာ္

တေယာက္ အေၾကာင္း တေယာက္ ေကာင္းေကာင္း သိခ်င္လွ်င္ ခရီး တခု တူတူ သြားလုိက္ပါတဲ့။ ဘယ္လုိ ေနရာမ်ိဳး သြားမွာလဲ၊ အေပ်ာ္ ခရီးလား၊ ေစ်း၀ယ္တာ ၀ါသနာ ပါသလား၊ ျပတုိက္ေတြ သမုိင္းေၾကာင္းေတြေရာ စိတ္၀င္စား သလား၊ လမ္းမွာေတြ႔တဲ့ ေဒသ အစာေတြ ၀ယ္စားရတာ ႀကိဳက္သလား၊ ပုိက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ အကုန္ခံႏိုင္ သလဲ၊ ဟုိတယ္ ေသးေသးလား ႀကီးႀကီးလား၊ ေန႔လည္စာနဲ႔ ညေနစာေတြကုိ ဆုိင္မွာစားမလား၊ အထုပ္ ဆြဲစားမွာလား၊ အိမ္က ထည့္သြားမွာလား၊ ကုိယ္တုိင္ ကားေမာင္းမွာလား၊ ျပည္သူပုိင္ကားနဲ႔ သြားမွာလား၊ ရထား စီးမလား၊ က်န္းမာေရး အတြက္ လမ္းေလွ်ာက္မလား၊ ေတာေတြ ေတာင္ေတြထဲ သြားဦးမလား၊ ပစၥည္းေတြ တူတူ ထည့္မွာလား၊ ကုိယ့္အိတ္နဲ႔ ကုိယ္လား၊ ေျပာရရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ သေဘာထားခ်င္း တုိက္ဆုိင္ဖုိ႔ ၫိႇႏွဳိင္း ေနလုိ႔ကေတာ့ ခရီး ထြက္ရဖုိ႔ရာ အေၾကာင္း မျမင္ပါ။

ဒါနဲ႔ပဲ အလုပ္ ပိတ္ရက္ အတုိေလးမွာ ခရီးတုိေလး တခု သြားခဲ့တယ္။ တေယာက္ ေက်ာပုိးအိတ္ တခုဆီနဲ႔ ႀကိဳးစား ပမ္းစား ျပင္ဆင္မွဳ မရွိဘဲ အိမ္က ထြက္ခဲ့တယ္။ သြားရမယ့္ ေနရာက ကားတတန္ ရထားတတန္ ခရီး။ ရထား လက္မွတ္ ႀကိဳ၀ယ္ထားသလား ဆုိေတာ့ ဘူတာ ေရာက္မွ ၀ယ္မွာတဲ့။ ကားေပၚ ေရာက္ေတာ့ မူးတတ္တဲ့ ကုိယ္က အာ႐ုံလႊဲတဲ့ အေနနဲ႔ စကားေျပာဖုိ႔ ေဘးကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူက မ်က္လုံးစုံ မွိတ္ထားတယ္။ ကားရပ္ေတာ့ စိတ္ထဲ မၾကည္မသာ ျဖစ္တာနဲ႔ ေကာ္ဖီ ၀င္ေသာက္မယ္လုိ႔ အဆုိျပဳလုိက္တယ္။ ဗုိက္ဆာလုိ႔လား တဲ့။ မဆာပါဘူး၊ ေနာက္ခရီး မဆက္ခင္ အားျဖည့္တာ။ ဘူတာ႐ုံ ေရာက္ဖုိ႔ ဘတ္စ္ကား ထပ္စီး ရေသးတယ္။ ဘူတာ႐ုံ ေရာက္ေတာ့ စက္မွာ သြားႏွိပ္ ၾကည့္လုိက္တာ ရထားခ တေယာက္ကုိ £84 ဆုိေတာ့ အိမ္မွာ ၾကည့္ထားတာနဲ႔ မတူဘူးဆုိပဲ။ လက္မွတ္ ေရာင္းတဲ့ ေကာင္တာမွာေတာ့ ေစ်းတမ်ိဳး ျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိ ႏွစ္သိမ့္႐ွာတယ္။ ရထားခ ေစ်းႀကီးလွ်င္ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ လုိ႔ ေမးတာနဲ႔ ဘာအႀကံမွ မ႐ွိလုိ႔ ျပား ၂၀ ေပးၿပီး ၀င္ရတဲ့ အိမ္သာထဲ ၀င္သြားလုိက္တယ္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့ ရထား လက္မွတ္ ၂ေစာင္ သူ႔လက္ထဲမွာ၊ တေယာက္ကုိ £30တဲ့။

၂နာရီေလာက္ စီးရမယ့္ ခရီးဆုိေတာ့ ဖတ္စရာ တခုခု လုိက္႐ွာတာ သူမ်ားေတြ ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ သတင္းစာေတြ ႐ွိေနတယ္။ သတင္းစာ တေစာင္ကုိ သူက ေ႐ွ႕ဆုံးနဲ႔ ေနာက္ေက်ာ၊ ကုိယ္က အလယ္ စာမ်က္ႏွာေတြ ဖတ္တယ္။ သတင္းစာရဲ႕ ေနာက္ဆုံး စာမ်က္ႏွာေတြကုိ နားမလည္တာနဲ႔ အေတာ္ပဲေလ။ လု မေနရေတာ့ဘူးေပါ့။ လက္မွတ္စစ္လာေတာ့ ကုိယ့္လက္မွတ္ ႐ွာမေတြ႔ဘူး။ သူ႔ကုိ လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ဘာလဲ ဆုိတဲ့ အၾကည့္ပဲ ျပန္ရတယ္။ လက္မွတ္က ကုိယ့္ကုိ ေပးထား ၿပီးသားကုိး။ လက္မွတ္စစ္က ေနာက္ တေခါက္ျပန္လာမယ္ ေျပာၿပီး ထြက္သြားေလရဲ႕။ ၃မိနစ္ေလာက္ ဟုိေမႊ ဒီေမႊ ႐ွာေတာ့မွ လက္မွတ္က ကုိယ့္အေ႐ွ႕အိတ္ထဲက ထြက္လာတယ္။ အျပန္ လက္မွတ္ေတာ့ မယူထား ေတာ့ဘူးလုိ႔ တခါတည္း ေျပာထားလုိက္တယ္။ ရထား ဆုိက္ေတာ့ လမ္းၫႊန္ ေျမပုံ ႐ွာၿပီး လည္စရာ ေနရာေတြကုိ ဆုံးျဖတ္တယ္။ အႀကိဳက္ခ်င္း တူလွ်င္ေတာ့ သိပ္အခ်ိန္ ယူစရာ မလုိပါဘူး။ ကုိယ္ကေတာ့ အိမ္မွာ မေနရလွ်င္ ၿပီးေရာလုိ႔ စိတ္ ပုိင္းျဖတ္ ထားတာ ဆုိေတာ့ ဘယ္သြားသြား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေနာက္က လုိက္တယ္။ ဒါလည္း အဆင္ေျပပါတယ္။

ဓါတ္ပုံကေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာ ႐ုိက္ခ်င္ရာ ႐ုိက္တာ ပုိ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ ႏွစ္ေယာက္တြဲ ႐ုိက္ခ်င္တဲ့ အခါက်ေတာ့ လမ္းမွာ ေတြ႔တဲ့သူကုိ အကူအညီ ေတာင္းရတာေပါ့။ သြားလည္တဲ့ ေနရာမွာ ထုံးေက်ာက္ ေတာင္တန္းေတြက မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ တတန္းႀကီး၊ English Channel ေရျပင္ႀကီးနဲ႔ ျဖတ္သြားမယ့္ သေဘၤာေတြကုိလည္း ျမင္ေနရေသးတယ္။ ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြက ဖမ္းစားတာနဲ႔ ေတာင္စြန္းေတြေပၚကုိ ေျဖးေျဖး တက္သြားလုိက္တာ အေနာက္ကုိ လွည့္ မၾကည့္ျဖစ္ဘူး။ သတိရလုိ႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကုိယ္ တေယာက္တည္း။ ထုံးစံအတုိင္း သူမွီလာေတာ့ ေနာက္မၾကည့္ဘဲ ေလွ်ာက္ရ ေကာင္းလားလုိ႔ ေရ႐ြတ္တာေပါ့။ ေ႐ွ႕ဆက္ဖုိ႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဆက္သြားလုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ ေတာင္အစြန္း ေရာက္ေနၿပီ။ ဒါနဲ႔ အေပၚဖက္ကုိ တြားၿပီး ျပန္တက္ရတယ္။ လွမ္းဆြဲတဲ့ ျမက္ပင္ေတြကလည္း ၾကမ္းပါ့။ လက္ေတာင္ ႐ွတယ္။ ေအာက္ကုိေတာ့ မၾကည့္ရဲဘူး။ ကုန္းတက္ရင္း ဒီလုိအခက္အခဲေတြ လုပ္ဖုိ႔ လာတာ မဟုတ္ဘူး လုိ႔လည္း အဆူခံ လုိက္ရတယ္။ ေတာင္ေပၚေတာ့ ျပန္ေရာက္သြားလုိ႔ ေတာ္ေသးတယ္။ ဒီတေခါက္ေတာ့ ကိုယ့္ကုိ မ်က္ေျချပတ္ မခံဘဲ ဖ၀ါးခ်င္းထပ္ လုိက္လာတယ္။

လမ္းမွာ သဘာ၀ ႐ွဴခင္းေတြ ၾကည့္ၿပီး ေန၀င္တာ လာၾကည့္ ရေအာင္လုိ႔ ေျပာေတာ့ ေဟ့ တုိးတုိးေျပာပါကြာ သူမ်ားေတြ ၾကားကုန္ဦးမယ္၊ ဒါ အေ႐ွ႕ဖက္ တဲ့။ မိန္းမနဲ႔ ေယာက်ာ္း သဘာ၀ခ်င္း မတူဘူး လုိ႔ပဲ ေတြးေျဖလုိက္တယ္။ ကိုယ္က သတိမထားမိဘဲ လုပ္ခ်င္တာသာ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ေျပာလုိက္မိတာေလ။ မျပန္ခင္ေတာ့ ကုိယ့္အေၾကာင္း သိလုိ႔ ေစ်း၀ယ္ ေကာင္းတဲ့ ေနရာ တခု ေခၚသြားတယ္။ သိပ္မၾကာဘူး သူ အနားကုိ ေရာက္လာၿပီး ေျပာတာက လာ၀ယ္တဲ့ သူေတြက အဖြားႀကီးေတြ ခ်ည္းပဲေနာ္ တဲ့။ ေပါင္းတာ ၾကာၿပီမုိ႔ သူဘာကုိ ဆုိလုိတာလည္း သိလုိက္တယ္။ အ၀တ္အစားေတြ မ၀ယ္ေစခ်င္ဘူး ေပါ့ေလ။ ဒါနဲ႔ပဲ ဘာမွ မ၀ယ္ခဲ့ဘူး။ ၿမိဳ႕ႀကီး ျပန္ေရာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံး အႀကိဳက္ တ႐ုပ္စာ သြားစားၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ဖိနပ္ ၀ယ္တယ္။ ၂ရံ၀ယ္လွ်င္ ၂၀%ေလွ်ာ့မယ္ ဆုိတာနဲ႔ ကုိယ့္အတြက္ ဖိနပ္ ၁ရံ၀ယ္ေပးတယ္။

ခရီးတုိေလး တခုေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာနဲ႔ ၿပီးသြားတယ္။ ဘ၀ခရီး ကုိလည္း ခရီးေဖာ္ေကာင္းနဲ႔ဆုိ မမွဳပါဘူး။ မေမာတမ္း ေနာက္က လုိက္ခဲ့မယ္။