Happy 2009

ဘေလာ့ေရးသူ ဖတ္သူ အားလုံး
ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၿပီး
လုိအင္ဆႏၵမ်ား ျပည့္၀ၾကပါေစ။

ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္ကူးအသစ္မ်ားနဲ႔
ပုိ႔စ္အသစ္ေတြအမ်ားႀကီးတင္ႏုိင္ၾကပါေစ။

လက္ဖက္ရည္ေသာက္ျခင္း

ျမန္မာျပည္မွာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္ၿပီး ေသာက္ရတာ အေကာင္းဆုံးပါ။ လက္ဖက္ရည္လည္းေသာက္၊ မုန္႔လည္းစား၊ သီခ်င္းလည္းနားေထာင္၊ ေလလည္းေပါ၊ လမ္းေပၚက လူေတြကုိေငးနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ ဆုိင္ထုိင္ရတာကုိ ကေလးလူႀကီး မေ႐ြး ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကတယ္ ထင္တာပဲ။ အိမ္က တူမေလးက ၃ႏွစ္ပဲ ရွိေသးေပမယ့္ မွန္ေတြအမ်ားႀကီး ရွိတဲ့ ေ႐ႊဂုံတုိင္က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ကုိသြားမယ္ဆုိ ေပ်ာ္လြန္းလုိ႔။ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ေရာက္ရင္ စားပြဲထုိးကုိ ခ်ိဳဆိမ့္ ခ်ိဳေပါ့ ေပါ့ဆိမ့္ က်ဆိမ့္ စုံေနေအာင္ မွာၾကေသးတယ္။ တခါမွေတာ့ တေယာက္ လက္ဖက္ရည္ တေယာက္ မျမည္းၾကည့္ဖူးဘူး။ သူတုိ႔ မတူေအာင္ ဘယ္လုိေဖ်ာ္သလဲ ဆုိတာေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာပဲ။

ရန္ကုန္မွာတုန္းက လက္ဖက္ရည္ကုိ အိမ္မွာေသာက္ေလ့မရွိပါဘူး။ လက္ဖက္ေျခာက္ အခ်ိဳေျခာက္ လက္ေဆာင္ရရင္ ေသာက္တတ္တဲ့ တေယာက္ေယာက္ကုိ ျပန္ေပးလုိက္တာပဲ။ အၾကမ္းေျခာက္ ကေတာ့ ဧည့္သည္ အတြက္၊ ထမင္းနဲ႔ ၾကက္ေျခနီသုပ္ေလးနဲ႔ စားရင္ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းေလးနဲ႔ လုိက္ဖက္တာမုိ႔ အိမ္မွာ ရွိတတ္ပါတယ္။ စင္ကာပူမွာေတာ့ ေဟာ္ကာမွာ တီးစုစု မွာေသာက္တာကလြဲၿပီး ဟိုင္းတီးလည္း မသြားခဲ့ဖူးေတာ့ လက္ဖက္ရည္ အမ်ိဳးစုံ မေသာက္ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္မနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေသာက္ၾကတဲ့ လက္ဖက္ရည္ အမ်ိဳးအစားေတြကေတာ့ မွတ္သားစရာ အစုံပါပဲ။

လက္ရွိအလုပ္မွာ အလုပ္စ၀င္တဲ့ေန႔က လက္ဖက္ေျခာက္ဗူးေတြကုိ ေတြ႔ၿပီး ဦးေႏွာက္စားသြားတယ္။ ဘယ္ဗူးကုိ ဖြင့္ရမလဲလုိ႔ စဥ္းစားေနတုန္း တစ္ေယာက္က ေနာ္မယ္လ္တီး (normal tea) လုိ႔ ေရးထားတဲ့ ဗူးကုိဖြင့္တာေတြ႔ လုိက္တယ္။ ငါလည္း အဲ့ဒါပဲ ေသာက္မယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္ေတာ့ သူက စကၠဴထုပ္ေလးတစ္ခု လုိ လက္ဖက္ရည္အိတ္ (tea bag)ေလး လွမ္းေပးပါတယ္။ မတ္ခြက္ထဲထည့္ၿပီး ေရေႏြးပူေလာင္းထည့္လုိက္ေတာ့ အေရာင္ခပ္ရင့္ရင့္၊ လက္ဖက္ေျခာက္ ႏွပ္ထားတဲ့ အေရာင္ရွိတဲ့ လက္ဖက္ရည္ကုိ ရပါတယ္။ သၾကားတစ္ဇြန္းထည့္ၿပီး ႏြားႏုိ႔ ေလာင္းထည့္လုိက္ေတာ့ ရန္ကုန္က ဆုိင္လက္ဖက္ရည္ နဲ႔ဆင္ဆင္တူတဲ့ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ ေသာက္လုိက္ရပါတယ္။ ေနာက္မွ သိရတာက PG tips အမ်ိဳးအစား လက္ဖက္ေျခာက္ပါ။ ရုံးကလူေတြက Builder's tea လုိ႔ လြယ္လြယ္ေခၚ ၾကပါတယ္။ ေယာက်ာ္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ အေထြအထူး မေျပာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကုိ ဒီ လက္ဖက္ေျခာက္နဲ႔ ေဖ်ာ္တုိက္တတ္ပါတယ္။

Earl Grey လုိ႔ေရးထားတဲ့ ဗူးကုိ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အနံ႔သင္းသင္း တမ်ိဳးရပါတယ္။ Bergamot ပန္းရနံ႔လုိ႔ ေရးထားပါတယ္။ ရုံးက ဆရာမႀကီးနဲ႔ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး တခ်ိဳ႕ ေသာက္ၾကပါတယ္။ ျမန္မာေဖ်ာ္နည္း အတုိင္း စမ္းေဖ်ာ္ၾကည့္ေတာ့ အႀကိဳက္ မေတြ႔ပါဘူး။ အရမ္း ေပါ့တယ္လုိ႔ ထင္တာပဲ။ အမ်ိဳးသမီး ဧည့္သည္ေတြ လာရင္ Earl Grey ေဖ်ာ္တုိက္ ေလ့ရွိပါတယ္။

အဘုိးႀကီး တစ္ေယာက္ကေတာ့ အနီေရာင္ အရည္ေတြ ေသာက္ေသာက္ ေနလုိ႔ ဘာလဲလုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ရက္ဒ္ဘြတ္ရွ္တီး (Redbush tea) တဲ့။ ကဖိန္းဓါတ္ မပါဘူးတဲ့။ တကယ္ပဲ ခ်ဳံပုတ္ေတြက အ႐ြက္ အနီေတြ လားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ႏုိ႔ သၾကား မပါဘဲ စမ္းၾကည့္ေတာ့ ေသာက္လုိ႔ တမ်ိဳးေကာင္းပါတယ္။ အဲ့ဒီ အဘုိးႀကီးက အနီေရာင္ လက္ဖက္ရည္ေတြကုိ တေန႔လုံး ေသာက္တာပဲ။

မဆလာ လက္ဖက္ေျခာက္ (Masala tea) ဗူးကုိ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အတိုင္း မဆလာနံ႔ သင္းေနပါတယ္။ ျမန္မာ ႏွာေခါင္းနဲ႔ ဆုိေတာ့ တမ်ိဳးႀကီးပါပဲ။ တေန႔ေတာ့ ရာသီဥတု ေအးေအးမွာ အဲ့ဒီ လက္ဖက္ေျခာက္ကုိ ေဖ်ာ္ေသာက္ၾကည့္တာ ပူစပ္စပ္ အရသာနဲ႔ ဟင္းခတ္ အေမႊးရနံ႔ ရတဲ့ လက္ဖက္ရည္မ်ိဳး ရပါတယ္။ ရုံးက အိႏိၵယလူမ်ိဳးေတြ ႀကိဳက္ၾကပါတယ္။

က်န္းမာေရး လုိက္စားတဲ့ ရုံးကမမ ေတြက ပူတီနံ အနံ႔ရွိတဲ့ မင့္တီး (Mint tea) နဲ႔ စပယ္ပန္း အနံ႔ရွိတဲ့ ဂ်က္စမင္တီး (Jasmine tea) ေသာက္ၾကျပန္တယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ တ႐ႈိက္မက္မက္ ေသာက္ၾကတာပဲ။ အနံ႔ခံၿပီး ေသာက္တာတဲ့။ လူကုိ လန္းဆန္းေစတယ္ ဆုိပဲ။ လက္ဖက္ေျခာက္ထုပ္ကုိ ေရေႏြးပူထဲ ထည့္ၿပီး ႏုိ႔ သၾကား မပါဘဲ ေသာက္တာပါ။ တခါတေလေတာ့ ေသာက္ရတာ ေကာင္းပါတယ္။ အရသာ မရွိဘဲ အနံ႔ပဲ ရွိတယ္။ စပယ္ပန္းနံ႔ေလး သင္းေနတာေတာ့ ႀကိဳက္ပါတယ္။ တရုတ္ စားေသာက္ဆုိင္ ေတြမွာလည္း ဂ်က္စမင္တီး ေပးေလ့ရွိပါတယ္။

တခါ ပန္းပြင့္ေလးေတြနဲ႔ ဗူးကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကယ္မုိမိုင္းလ္တီး (Camomile tea) လုိ႔ေရးထားပါတယ္။ ေဆးျဖစ္၀ါးျဖစ္ တခါတေလ ေသာက္ၾကတယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာျပပါတယ္။ အေအးမိ တဲ့အခါတုိ႔ ကုိယ္လက္ နာက်င္ ကုိက္ခဲ တဲ့အခါမ်ိဳးဆုိ ကယ္မုိမုိင္းလ္တီးကုိ ပ်ားရည္ေလးနဲ႔ ေသာက္ရင္ သက္သာ ေစတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ထုံးစံအတုိင္း စမ္းေသာက္ ၾကည့္ေတာ့ ဘာမွေတာ့ သိပ္မထူးျခားပါ။ အနံ႔ေလးရွိတာ တခုပါပဲ။

ရုံးမွာ လူေတြ ကုိယ့္ လက္ဖက္ေျခာက္ဗူးနဲ႔ ကုိယ္ လာၾကတာ၊ ကၽြန္မလည္း အားက်မခံ ေတာင္ငူအၾကမ္းေျခာက္ တစ္ထုပ္ယူသြားတာေပါ့။ သဘာ၀အတုိင္း လက္ဖက္ေျခာက္ေတြကုိ ေရေႏြးပူေလာင္းထည့္ၿပီး ေသာက္ရုံပဲ။ လက္ဖက္႐ြက္အနံ႔ ပဲရတယ္။ တခါတေလ ပ်င္းရင္ လက္ဖက္႐ြက္ေတြကုိပါ စားလုိက္ေသးတယ္။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးက လက္ဖက္ရည္ အမ်ိဳးစုံ ေနေအာင္ ေသာက္တာ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ေသာက္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ ကုိၾကည့္ၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕ life style ကုိလည္း မွန္းလုိ႔ရပါတယ္။ ဒါက ရုံးက လူတစ္စုေလး အေၾကာင္းေပါ့ေနာ္။

အေၾကာ္

ပူပူေႏြးေႏြး သုံးေဆာင္ပါ။

ႏွစ္သစ္ စိတ္ကူးသစ္

စိတ္သစ္လူသစ္ႏွစ္သစ္တဲ့။ ႏွစ္သစ္အတြက္ မစဥ္းစားခင္ ၂၀၀၈ အတြင္း ဘာေတြလုပ္ထား/ ျဖစ္လဲလုိ႔ စဥ္းစားလုိက္ေတာ့ ခ်စ္ေသာ ေဒၚႀကီးရဲ႕ ၆၀ ျပည့္ေမြးေန႔ပြဲ၊ အိမ္အသစ္္၊ ဘေလာ့ဖတ္/ ေရး၊ လမ္းေလွ်ာက္္၊ ခရီးထြက္။ အေက်နပ္ဆုံးကေတာ့ ကုိယ္ပုိင္ ဘေလာ့ေလး ျဖစ္လာတာကုိပဲ။ ကုိယ္ေရးထားတဲ့ စာေတြကုိ အင္တာနက္ေပၚမွာ ျမင္ရၿပီး စာဖတ္သူေတြပါ ရွိတယ္ဆုိတဲ့ အသိက ရတဲ့ ပီတိက တမူထူးျခားပါတယ္။ အေဆာင္ အေယာင္ အျပည့္အစုံ မရွိေသးေပမယ့္ ေမတၱာနဲ႔ လာလည္ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြ အားလုံးနဲ႔ သင္ဆရာ ျမင္ဆရာအားလုံးကုိ လႈိက္လွဲစြာ အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ပထမဆုံး လုပ္ခ်င္တဲ့ အရာမ်ားနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြကုိ ခ်ေရးလုိက္ေတာ့...

ေရမ်ားမ်ားေသာက္ဖုိ႔၊ မနက္အိပ္ရာထတုိင္း အေၾကာေလွ်ာ့ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ဖုိ႔၊ စာမ်ားမ်ားဖတ္ဖုိ႔၊ အပန္းေျဖခရီးထြက္ဖုိ႔ (ရန္ကုန္ျပန္တာ မပါ)၊ သင္တန္းတုိ တစ္ခုတက္ဖုိ႔ (ဘာသင္ရမွန္း မသိေသး)၊ ရည္စူးထားတဲ့ အလႈတစ္ခု ျဖစ္ေျမာက္ဖုိ႔။ အဓိကကေတာ့ ႏွစ္သစ္မွာ ပုိၿပီး က်န္းမာေပ်ာ္႐ႊင္ဖုိ႔ေလ။

ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္ကူးသစ္နဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္အသစ္ေတြကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏုိင္ဖုိ႔ ကုိယ္ေရာ စိတ္ပါ က်န္းမာ သန္စြမ္းမွ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဇြဲမေလွ်ာ့ဘဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကုိ ႀကိဳးစား လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ လည္းလုိပါမယ္။ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ အားေပးဖုိ႔လည္း အေရးႀကီးပါေသးတယ္။ ဒါမွလည္း စိတ္ဓါတ္ တက္ႁကြမႈပုိရွိမွာ။ စာရင္းတုိ႔ထားတဲ့ အထဲက တစ္ခု ေအာင္ျမင္သြားတာနဲ႔ ဆုခ်တာမ်ိဳးေပါ့။ မေအာင္ျမင္ရင္လည္း အားေလွ်ာ့လုိ႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ေနာင္ႏွစ္ေတြ ရွိေသးတယ္ေလ။ တခါမွ မလုပ္ဖူးေသးတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္သြားရင္ ပုိၿပီး ေပ်ာ္စရာ ေက်နပ္ စရာေကာင္းပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ႏွစ္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေခၚလုိ႔ ေရခဲစကိတ္စီးတာကုိ ဘ၀မွာ ပထမဆုံး လုပ္ဖူးသြားပါတယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ ထားတာမ်ိဳး ဆုိရင္ေတာ့ ပုိေပ်ာ္ဖုိ႔ ေကာင္းမွာေပါ့။ ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္ကူးသစ္ေလးေတြ ဖန္တီးႏုိင္ပါေစ။

ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္း (၃)

တုိးခ်ဲ႕ေဆာင္က ပင္မေက်ာင္းေတာ္ႀကီးနဲ႔ တေနရာစီေပမယ့္ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ စာသင္ခန္းထဲ မေရာက္ခင္ BEd အတန္းေတြကုိ ျဖတ္သြားရလုိ႔ ေက်ာင္းစိမ္းနဲ႔ ဆရာ ဆရာမေတြကုိ အတန္းထဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႔ ေတြ႔ရတာေလ။ ေက်ာင္းကုိ ေစာေရာက္ေနရင္ လြယ္အိတ္ခ်ၿပီး အီစြတ္ခုန္ေတာ့တာပဲ။ အခုန္ေကာင္းလုိ႔ တေန႔က်ေတာ့ မိန္းကေလးေတြအားလုံး အီစြတ္မခုန္ရလုိ႔ တားျမစ္ခံထိတယ္။ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ ထမီကၽြတ္လုိ႔တဲ့။ ဆရာမေတြက တုိးခ်ဲ႕ေဆာင္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြကုိ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ၿပီး ဂရုစုိက္ပါတယ္။ BEd ကင္တင္းနဲ႔ ဒီေလာက္ကပ္ေနေပမဲ့ ေန႔လည္မွာ ကင္တင္းထိုင္လုိ႔ မရဘူး။ ဆရာမေတြ ကင္တင္းမွာ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြကုိ သြားသြားဖမ္းတယ္လုိ႔လည္း ၾကားဖူးတယ္။ (ခုထိနားမလည္ေသးပါ)။ ေက်ာင္းမတက္ခင္နဲ႔ ေက်ာင္းအဆင္း တခါတေလ ပုဇြန္ခြက္ေၾကာ္သုပ္နဲ႔ ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ေလးမ်ား ေသာက္လုိက္ရရင္ အေမ့ကုိ ေက်းဇူးတင္လုိက္တာ။

တခါတေလ BEd တက္ေနတဲ့ ဆရာဆရာမ ေတြက လက္ေတြ႔ဆင္းတဲ့အေနနဲ႔ စာလာသင္ၾကေသးတယ္။ ၾသဂတ္စတင္းက ေယာက်ာ္းေလးေတြကလည္း တခါတေလ လာေစာင္/ေစာင့္တတ္ေသးတယ္။ ခ်ိန္းပြဲေတြ မၾကာခဏျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းမတူေပမယ့္ က်ဴရွင္တူတူတက္ရင္း ေတြ႔ၾကသိၾကတာေပါ့။ ေက်ာင္းမပိတ္ခင္ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ လည္းလုပ္ေလ့ရွိတယ္။ တေယာက္နည္းနည္း ပုိက္ဆံေကာက္ၿပီး အတန္းထဲမွာ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ ရွိသူေတြက ေစ်း၀ယ္ထြက္ၾကတယ္။ ဆရာဆရာမေတြကုိ လက္ေဆာင္ေပးၿပီး က်န္တာနဲ႔ အစားအေသာက္ေတြစားၾကတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ နာရီေပၚမွ မ်က္ရည္စက္မ်ားကုိ တစ္ေယာက္ကဆုိေတာ့ အားလုံးၿငိမ္ၿပီး နားေထာင္ေနမိၾကတယ္။
၈တန္းေရာက္ေတာ့ အစုိးရစစ္မုိ႔လုိ႔ အရမ္း စာက်က္ရတာ မွတ္မိတယ္။ သခ်ၤာဆရာမက ကုိယ့္ကုိျမင္တုိင္း ဒီေန႔ သနပ္ခါး လိမ္းလာလား အၿမဲေမးလုိ႔ ဘာလုိ႔ပါလိမ့္လုိ႔ ေတြးမိဖူးတယ္။ တေန႔ေတာ့ ပထ၀ီ ဆရာမက အေရးႀကီးတယ္ လာေတြ႔ပါ ဆုိလုိ႔ သြားေတာ့ လပတ္စာေမးပြဲမွာ ပထ၀ီအမွတ္ ၆၀ ပဲရလုိ႔ ကုိယ့္မွာ အာရုံမ်ား စရာရွိေနလားတဲ့။ တေက်ာင္းထဲမွာရွိတဲ့ ကုိယ့္အေမဆီလည္း တခါတည္း သတင္းျပန္႔သြားပါတယ္။ အေမကေတာ့ ဆူတာေပါ့။ သူတုိ႔ထင္တာေတာ့ ၿပိဳင္ဖက္ေတြနဲ႔ ေ၀းသြားလုိ႔တဲ့။ ေပါင္းေနၾက သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔လည္းအတန္းကြဲသြားတယ္။

၈တန္းမွာပဲ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ သခ်ၤာကုိ ေကသြယ္ရဲ႕ အေမနဲ႔ အေဖရဲ႕က်ဴရွင္မွာ ညေန ေက်ာင္းဆင္းရင္ တက္ရပါတယ္။ က်ဴရွင္မွာ တျခားေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း သိရတာမုိ႔ အရမ္းကုိ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း အခ်စ္ေတာ္ေတြ ရီးစားေတြ ရကုန္ပါတယ္။ က်ဳရွင္ေတြကုိ စည္းကမ္းအမ်ိဳးစုံနဲ႔ ကန္႔သတ္တာလည္း ရွိေသးတယ္။ health & safety အတြက္ ဆရာမတုိ႔ ျပတင္းေပါက္ေတြ ေဖါက္ရတယ္။ ဆရာမဆုိ စာသင္ေနရင္း မူးလဲတတ္တယ္။ အခုမွေတြးၾကည့္တာ စိတ္ဖိစီးလုိ႔ျဖစ္မွာလုိ႔။

ဆက္ရန္ရွိသည္...

Christingle

သူငယ္ခ်င္းက ေခၚလုိ႔ ဘုမသိဘမသိ လုိက္သြားၿပီး ပထမဆုံး ခရစ္စတင္းဂယ္လ္ လုပ္ဖူးသြားတယ္။ ပထမဆုံး တုတ္ေခ်ာင္း (cocktail stick) ေတြကုိ ထက္၀က္ပုိင္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဖေယာင္းတုိင္တစ္တိုင္ကုိ တုတ္ေခ်ာင္း သုံးေခ်ာင္းစီနဲ႔ စယ္လုိတိတ္နဲ႔ ကပ္။ မင့္စ္ပုိင္ထည့္တဲ့ အခြံေလးေတြကုိ ဖေယာင္းတုိင္ ေအာက္ခံေလးေတြ အေနနဲ႔ ျပန္သုံးပါတယ္။ လိေမၼာ္သီးေတြကုိ အနီေရာင္ဖဲႀကိဳးနဲ႔ အလယ္မွာ ပတ္ရပါတယ္။ သစ္သီးေျခာက္၊ ဂ်ယ္လီနဲ႔ ေျမပဲေတြကုိလည္း တုတ္ေခ်ာင္းေလးေတြမွာ ထည့္ရပါတယ္။ အားလုံးစုံတာနဲ႔ လိေမၼာ္သီးေပၚမွာ ဖေယာင္းတုိင္၊ သစ္သီးတုတ္ေခ်ာင္း ၄ေခ်ာင္းကုိ စိုက္လုိက္ေတာ့ အခုလုိ ခရစ္စတင္းဂယ္လ္ ေလးရပါၿပီ။

သူငယ္ခ်င္းေျပာျပတဲ့ ခရစ္စတင္းဂယ္လ္ ဆုိတာဂ်ာမနီကစတာလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ခရစ္စမတ္ အႀကိဳညမွာ ဘုရားေက်ာင္းလာတက္တဲ့ ကေလး၊ လူႀကီးမ်ားကုိ လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႔ပါ။ အဓိပၸါယ္ေတြကေတာ့ လိေမၼာ္သီးက ကမာၻႀကီးကုိ ကုိယ္စားျပဳပါတယ္။ အနီေရာင္ဖဲႀကိဳးက ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ရဲ႕ အေသြးေတာ္ပါ။ သစ္သီးတုတ္ေခ်ာင္း ၄ေခ်ာင္းက ဘုရားသခင္ရဲ႕လက္ေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ ကမာၻေျမႀကီးေပၚက အသီးအႏွံမ်ားနဲ႔ ရာသီ ၄ခု လုိ႔မွတ္ယူဖုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ မီးထြန္းၫႇိထားတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ကေတာ့ ကမာၻေျမရဲ႕ အလင္းေရာင္ သခင္ေယ႐ႈပါ။

ေန႔လည္ ၂နာရီခြဲကစတာ ညေန ၅နာရီမွာေတာ့ ခရစ္စတင္းဂယ္လ္ ၆၀ လုပ္ၿပီးသြားပါတယ္။ ေမွာင္လည္းေမွာင္ေနၿပီမုိ႔ သူငယ္ခ်င္းကုိ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ျပန္လာတယ္။

Winter Light

ေဆာင္းရာသီအႀကိဳ မီးထြန္းပြဲလုိ႔ပဲ ေခၚရမလား။ သူမ်ားသတင္းေပးတာနဲ႔ သြားၾကည့္တာ။ အမွန္က ပန္းၿခံသစ္တစ္ခုဖြင့္ပြဲ။ ရုံးအဆင္းဆုိေတာ့ ဗိုက္ဆာတာနဲ႔ ညေနစာ စားၿပီးမွ သြားေတာ့ အကေတြ ဆိုင္းေတြဗံုေတြတီးတာ မမီေတာ့ဘူး။ ေတြ႔တာေတြပဲ အမွတ္တရ ဓါတ္ပုံရုိက္ျဖစ္လုိက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းမတင္ျဖစ္ဘဲ သိမ္းထားတာ နဲနဲၾကာသြားတယ္။ ႏုိ၀င္ဘာ ၂၈ ကဆုိေတာ့ ၁လျပည့္ခါနီးပဲ။ မီးထြန္းပြဲကုိ စီစဥ္တဲ့သူေတြ စိတ္ေရာကုိယ္ပါ အပင္ပန္းခံၿပီး ဖန္တီးထားတာေတြကုိ ေ၀မွ်ခ်င္လုိ႔ပါ။ ဓါတ္ပုံေတြက သိပ္မၾကည္လင္တာကုိ သည္းခံပါ။

Mulled Wine & Mince Pies party

ပါတီက ညေန၆နာရီ၊ ခရစ္စမတ္သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ရင္း မားလ္၀ိုင္၊ မင့္စ္ပုိင္မ်ားနဲ႔ ဧည့္ခံပါမည္တဲ့။ ကုိယ္ကဧည့္ေမွ်ာင္။ ၆နာရီ၁၀မိနစ္မွာေရာက္သြားေတာ့ တခ်ိဳ႕ကအျပင္မွာ တခ်ိဳ႕က စႏၵယားနားမွာ သီခ်င္းဆုိေနၾကတယ္။ ျပင္ထားတဲ့ စားပြဲေတြေပၚမွာေတာ့ ၀ုိင္အျဖဴ အနီနဲ႔ အခ်ိဳရည္ပုလင္းေတြ အစီအရီအျပင္ ဓါတ္ဘူးေတြနဲ႔ မားလ္၀ိုင္ကုိ ထည့္ထားတယ္။ ပန္းကန္ေတြထဲမွာေတာ့ အခ်ိဳမုန္႔ မင့္စ္ပုိင္ေတြ အျပည့္ထည့္ထားတယ္။

ကေလးေတြကေတာ့ အခ်ိဳရည္စားပြဲမွာ ၀ိုင္းေနၾကတယ္။ ကုိယ့္ကုိ ဘာေသာက္မလဲေမးေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဓါတ္ဘူးထဲကဟာလုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။ အေငြ႔ေလးေတြ ထြက္ေနေအာင္ပူၿပီး အနံ႔ေလးေမႊးႀကိဳင္တဲ့ မားလ္၀ိုင္တစ္ခြက္ လက္ထဲေရာက္လာတယ္။ အခ်ိဳမုန္႔ေလးနဲ႔ ေအးတဲ့ရာသီမွာ ေသာက္လုိ႔ေကာင္းသား။

www.britainonview.com ကဓါတ္ပုံပါ။

သီခ်င္းစာ႐ြက္ေတြလည္း လုိက္ဆုိခ်င္လွ်င္ ဆုိလုိ႔ရေအာင္ ခ်ထားေပးလုိ႔ တစ္ခုယူၿပီး အဆုိေတာ္ေတြနား သြားေမာ့ေနလုိက္တယ္။ တစ္ပုဒ္ၿပီး တစ္ပုဒ္ဆုိၾကေတာ့ ကုိယ္ရတာေတြလည္းလုိက္ဆုိ မရတာလည္း လုိက္႐ႊီး သံေယာင္လုိက္ၿပီး ၈နာရီထုိးေတာ့ Jingle bells ေလးညည္းၿပီး အိမ္ျပန္လာတယ္။

ခရစ္စမတ္အခါသမယမွာ မင့္စ္ပုိင္နဲ႔ ဧည့္ခံတာ ၿဗိတိန္မွာ ၁၆ရာစုေလာက္ထဲက လုိ႔ေျပာပါတယ္။ မင့္စ္ပုိင္ဆုိလုိ႔ အသားေတြႀကိတ္ၿပီး မုန္႔ထဲအစာသြတ္ ထားတယ္ထင္တာ၊ ေနာက္မွ သစ္သီးေျခာက္ေတြမွန္းသိတယ္။ ခရစ္စမတ္ ရာသီအခ်ိန္ အိမ္လည္သြားလွ်င္ မင့္စ္ပုိင္ေတြ အီေနေအာင္ စားရတတ္ပါတယ္။ ဆုိင္ေတြမွာလည္း ရာသီစာအေနနဲ႔ တင္ေရာင္းၾကပါတယ္။ အိမ္မွာလုပ္စားၾကည့္ခ်င္လွ်င္ေတာ့ ဒီမွာဖတ္ပါ။

ိ႔မားလ္၀ိုင္ေရာ မင့္စ္ပုိင္ပါ စူပါမားကက္ေတြမွာ အဆင္သင့္၀ယ္လုိ႔ရပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ လုပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္ ဆုိလွ်င္ေတာ့ မားလ္၀ိုင္လုပ္နည္းကုိ ဒီမွာဖတ္ပါ။

အုန္းထမင္းနဲ႔ၾကက္သားဟင္း

ၾကက္သား ကုိေရေဆးၿပီး မဆလာ၊ ငံျပာရည္တုိ႔နဲ႔ နယ္ထားပါတယ္။ အာလူး ကုိေရေဆးၿပီး ျပဳတ္ပါတယ္။ ဆီသတ္ၿပီး ၾကက္သား ကုိခ်က္ပါတယ္။ ခရမ္းခ်ဥ္သီး နည္းနည္း ထည့္ပါတယ္။ ၾကက္သား ႏူးေလာက္တဲ့အခါ အာလူးထည့္ၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးလုံး နပ္ေလာက္တဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ မီးဖုိ ေပၚကခ်လုိ႔ ရပါၿပီ။ ၾကက္သားနဲ႔ အာလူးဟင္းနဲ႔ တြဲၿပီး သုံးေဆာင္ဖုိ႔ အုန္းထမင္းခ်က္ဖုိ႔ စဥ္းစားလုိက္တယ္။ ဆန္ကုိ ေရေဆးၿပီး အုန္းႏုိ႔ထည့္၊ ခ်ိဳေအာင္ ၾကက္သြန္နီ ေလးစိတ္လွီးထည့္၊ ဆားေလး နည္းနည္းပါ ထည့္ပါတယ္။ ေရကုိ ထမင္းေပါင္းအိုးနဲ႔ ခ်က္ေနက် အမွတ္အတုိင္း ထည့္ပါတယ္။ အုန္းထမင္း က်က္တာနဲ႔ ဟင္းနဲ႔ တြဲသုံးေဆာင္လုိ႔ ရပါၿပီ။

ရုံးကျပန္လာမွ အလုအယက္ခ်က္တဲ့ အလြယ္နည္းပါ။ သုံးတဲ့မဆလာက ရွမ္းမဆလာပါ။ အသား ကုိနယ္တာေရာ ဟင္းခ်က္ တာေရာအတြက္ သုံးပါတယ္။ အၫႊန္းေတြကုိ လုိက္နာဖုိ႔ ခက္ခဲ တဲ့အတြက္ ကုိယ္ႀကိဳက္သလုိ ခ်က္တာျဖစ္ပါတယ္။

ငါးကေလးနဲ႔ေျမပဲေၾကာ္

ငါးေျခာက္ ေသးေသး ေလးေတြ ကုိ ေရစင္စင္ ေဆးၿပီး ေရစစ္ ထားတုန္း ေျမပဲကုိ မီးနဲနဲနဲ႔ ေလွာ္ပါတယ္။ ေျမပဲ လည္း က်က္ေရာ မီးဖုိ ေပၚက ခ်ၿပီး ခဏ ေဘးဖယ္ ထား ပါတယ္။ ဆီနဲနဲ ထည့္ၿပီး ေရစစ္ ထားတဲ့ ငါးေျခာက္ေလး ေတြကို ေၾကာ္ပါတယ္။ မီးပူရင္ မတူးေအာင္ ဂရုစုိက္ရပါတယ္။ ကၽြတ္လာရင္ ဆယ္ၿပီး ဆီစစ္ ထားပါတယ္။ ေအးသြားရင္ ငါးေၾကာ္နဲ႔ ေျမပဲေၾကာ္ကုိ ေပါင္းလုိက္ရုံပဲ။

စင္ကာပူမွာ ေနတုန္းက အစားအေသာက္ေတြ တင္ပုိ႔တဲ့ စက္ရုံ တစ္ခုမွာ အလုပ္သင္ ဆင္းၾကေတာ့ အုန္းထမင္းနဲ႔ ငါးကေလးေၾကာ္ ဖက္နဲ႔ ထုပ္ထားတဲ့ ထမင္းထုပ္ကုိ ဂ်ေဟာကေန ေန႔တုိင္း အလုပ္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက စားခ်င္လုိ႔ မွာလုိက္တုိင္း အၿမဲ ၀ယ္လာေပးတယ္။ သိပ္စားလုိ႔ ေကာင္းတာပဲ။

အဲ့ဒီ စက္ရုံနဲ႔ ကပ္လ်က္က ေပါင္မုန္႔ စက္ရုံ။ တခါတေလ ေပါင္မုန္႔ေတြ အလကား လာေပးရင္ ရုံးက အန္တီေတြက sandwich party ဆုိၿပီး လုပ္တယ္။ ငါးနဲ႔ ေျမပဲေၾကာ္ ထားတာကုိ ငရုတ္သီးအႏွစ္ sambal နဲ႔ေရာ ၿပီး ေပါင္မုန္႔နဲ႔ စားၾကတာ စားလုိ႔ ေကာင္းမွေကာင္း။

ငါးေျခာက္ ေလးေတြ လက္ေဆာင္ ရေတာ့ ဘယ္လုိ လုပ္စား ရမယ္မွန္း မသိလုိ႔ မဇနိ ကုိ လွမ္းေမးၿပီး လက္တည့္စမ္း ထားတာပါ။ (နိနိေရ ေက်းဇူးေနာ္) အိမ္က တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘီယာနဲ႔ ျမည္းဖုိ႔ တစ္ခု ရသြားတာေပါ့။

ကုိယ္ခ်စ္

အိအိေရ... ကုိ္ယ္တုိ႔ ဆီကုိ တကူးတက လာလည္တဲ့ အတြက္ ၀မ္းသာ ပါတယ္။ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ ေလွ်ာ့ခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစား ေနတဲ့ အိအိက ထမင္းစားဖုိ႔ သက္သက္ မုိင္ ၅၀ ခရီးကုိ အပင္ပန္းခံ လာခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာ ကုိယ္တုိ႔ အားလုံး သိပါတယ္။ အိအိ ေတြ႔ခ်င္ တဲ့သူကုိ မေတြ႔ခဲ့ရဘဲ ကို္ယ္တုိ႔ နဲ႔ပဲ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႔ ခဲ့ရတဲ့ အိအိအစား ရင္ေမာ လြန္းလုိ႔ ဒီပုိ႔စ္ေလး ေရးျဖစ္တာ။

love at first sight ကုိ မိန္းကေလးေတြ က ပုိၿပီး အယုံအၾကည္ ရွိမယ္ လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ အိအိ သူ႔ကုိ ေတြ႔ဖူးတာ ၃ခါ ထက္ မပုိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အိအိက သူ႔ကုိ စိတ္၀င္ တစား အေရးတယူ ရွိတာ အားလုံး ရိပ္မိ ပါတယ္ကြယ္။ အိအိကုိ ေတြ႔စက ကေလးဆန္တဲ့ ခ်စ္စရာ ေလးလုိ႔ ကုိယ္တုိ႔ တသိုက္က တဖြဖြ ေျပာေပမယ့္ ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာက သူ မၾကား သလုိပဲ ႏႈတ္ဆိတ္ ေနခဲ့တယ္။ အိအိရဲ႕ အေရးတယူ ဆက္ဆံမႈေတြ ကုိလည္း ဘာသိဘာသာ ေနခဲ့တယ္။ ကုိယ္ အသည္းအယားဆုံး ကေတာ့ အိအိက မုိးလင္းရင္ ေကာ္ဖီ ေသာက္ရမွ လုိ႔ေျပာတာကုိ သူက ပုိလုိက္တာလုိ႔ ေျပာတာ၊ အိအိက သခ်ၤာ နားမလည္တာ ရွင္းျပ ေပးႏုိင္မလားလုိ႔ ေမးတာကုိ မၾကား ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာ၊ အုိ ၾကားထဲက ကုိယ္တုိ႔ေတြ မ်က္ႏွာ မထား တတ္ေအာင္ အိအိကုိ အားနာ ခဲ့ရတယ္။ အိအိရဲ႕ ဖုန္းနဲ႔ text ေတြကုိလည္း သူ မတုံ႔ျပန္ ခဲ့ဘူးေနာ္။

ကုိယ္က ခ်စ္ရတာ စိတ္ သိပ္ ပင္ပန္း ပါတယ္ ညီမေလးရယ္။ ခ်စ္တယ္ ဆုိေတာ့ အေလွ်ာ့ လည္းေပးရတယ္။ ကုိယ္ခ်စ္သလုိ ျပန္မခ်စ္ရင္လည္း စိတ္ညစ္ရတယ္။ လုိခ်င္တဲ့ အခ်စ္မ်ိဳး ျပန္မရတဲ့အခါ အရမ္း ပူေလာင္တယ္။ ကုိ္ယ္က သူနဲ႔ပတ္သက္တာ မွန္သမွ်ကုိ အေသးစိတ္ အေရးထားသေလာက္ သူကအမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ လုပ္တဲ့အခါ အရမ္းခံစားရမယ္။ မိန္းကေလး ဆုိေတာ့လည္း စၿပီး ဖြင့္ေျပာ လုိ႔လည္းမရ၊ ခံစား ေနရသမွ်ကုိ မ်ိဳသိပ္ ထားရ တာလည္း ေနျမင့္ေလ အရူးရင့္ေလ လုိျဖစ္ေနမွာပဲ။ ေ႐ႊေပး လုိ႔မရတဲ့ မိန္းမတုိ႔ အိေျႏၵကုိ ဆယ္ရမယ့္ တာ၀န္ လည္းရွိတယ္။

လူႀကီး ေတြက ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာ ေနမွာ။ ကုိယ္ခ်စ္ကုိမရွာနဲ႔ တဲ့။ အိအိ စိတ္ခ်မ္းသာပါေစ။

၆၀ ျပည့္ရင္...

ရုတ္တရက္ အေတြးထဲ ေရာက္လာ လုိ႔ပါ။ ၆၀ ျပည့္ရင္ ဘာလုပ္မလဲလုိ႔။ ကုိယ့္မိဘႏွစ္ပါးလုံး ၆၀ မျပည့္ခင္ လူ႔ေလာကႀကီးက ထြက္သြားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၆၀ ဆုိတဲ့သက္တမ္းဟာ ကုိယ္အတြက္ေတာ့ ရွည္လ်ားပါတယ္။ လူ႔သက္တမ္းမွာ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ပဲ ေနလာလုိက္တာ။ ကေလးဘ၀က ေက်ာင္းမွာစာလုိက္ႏိုင္ဖုိ႔၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ကစားရဖုိ႔၊ မုန္႔မ်ားမ်ားစားရဖုိ႔ ေလာက္ပဲသိတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အ႐ြယ္ေရာက္ေတာ့ လွဖုိ႔၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ဖုိ႔၊ တကၠသုိလ္တက္ဖုိ႔ ႀကိဳးပမ္းရျပန္ေရာ။ ဘြဲ႕တစ္ခုရဖုိ႔လည္း ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္။ ဒီၾကားထဲ ရလုိက္တဲ့ အလုပ္က ကေမာက္ကမ နဲ႔ ေတြ႕ႀကံဳရတဲ့ လူမ်ိဳး ေပါင္းစုံ စိတ္ဓါတ္ ေပါင္းစုံေတြရဲ႕ အလယ္မွာ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္။

အေမရဲ႕အေမ ဖီဖီ အသက္ ၆၀ ျပည့္ေမြးေန႔မွာ ဖီဖီက ေရခဲရွန္ ပန္းဆီေရာင္ရင္ဖုံးအကႌ်နဲ႔ ရွန္လုံခ်ည္၀တ္ၿပီး မိတ္ကပ္ပါးပါးလူး ႏႈတ္ခမ္းနီဆုိးၿပီး လူေတြကုိ ဧည့္ခံတယ္။ ၆၀ ျပည့္လုိ႔ အလုပ္ကေန ပင္စင္ယူလုိက္ၿပီး သားသမီးနဲ႔ေျမးေတြကုိ ကုိယ္တုိင္ထမင္းဟင္း ခ်က္ေကၽြးတယ္။ အိမ္တြင္းမႈ စီးပြားေရးေလးလုပ္ၿပီး မိသားစု ၀င္ေငြကုိ တဖက္တလမ္း ရွာေသးတယ္။ သားသမီးနဲ႔ ေျမးေတြအားလုံး အတြက္ အုတ္တံတုိင္းႀကီးလုိ အကာအကြယ္ လည္း ေပးေသးတယ္။ ေျမးေတြနဲ႔ အတူ ေခတ္နဲ႔အမီ လုိက္ေသးတယ္။

အေဖရဲ႕အေမ ဖြားဖြား အသက္ ၆၀ ျပည့္မွာေတာ့ ပက္လက္ ကုလားထုိင္ မွာ ထိုင္ေန တာပဲ ေတြ႕ရတယ္။ လူေတြ နဲ႔လည္း သိပ္စကား မေျပာႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ ေလျဖတ္ ေနတဲ့ ေ၀ဒနာသည္ ဖြားဖြားရဲ႕ ေျပာစကားကုိ လူတုိင္း နားမလည္ ႏိုင္လို႔ ဖြားဖြားက စိတ္တုိျပန္ေရာ။ သားသမီးနဲ႔ ေျမးေတြကလည္း ႏွစ္ခါသုံးခါ ျပန္ေျပာရလုိ႔ ဖြားဖြားကုိ စကား၀ိုင္းထဲ သိပ္မထည့္ဘူး။

ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ ၆၀ ျပည့္ရင္...
ဘုရားတရားနဲ႔ နီးနီးေနခ်င္တယ္ မိသားစု သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာၿပီးရီခ်င္တယ္ ေဒသႏၲရဗဟုသုတ ေတြရမယ့္ခရီးေတြ သြားခ်င္တယ္ ဘာသာစကားတစ္ခုခုကုိ သင္ယူခ်င္တယ္ လမ္းေန႔တုိင္းေလွ်ာက္ခ်င္တယ္ ကုိယ့္အိမ္နီးခ်င္းေတြ အတြက္ အက်ိဳးျပဳေစမယ့္ အလုပ္တစ္ခုခုလုပ္ေနခ်င္တယ္

အေမႏွင့္သမီးမ်ား

ဒီေန႔ရုံးမွာ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေလးတစ္ခုေၾကာင့္ ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ ေရးျဖစ္တာပါ။ ကုိယ့္မွာ အေမ သက္ရွိထင္ရွား မရွိေတာ့ပါ။ အေမ အသက္ရွင္စဥ္က ကုိယ္နဲ႔ အေမရဲ႕ ဆက္ဆံေရးကုိ ျပန္ေတြးမိေနပါတယ္။

ဂ်က္စမင္(အမည္မွန္မဟုတ္ပါ)က စပိန္သူပါ။ စေကာ့လူမ်ိဳးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အဂၤလန္မွာေနပါတယ္။ ဂ်က္စမင္က စပိန္ဘာသာစကားအျပင္ အဂၤလိပ္နဲ႔ အီတလီစကား ကုိလည္းကၽြမ္းက်င္စြာ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ သူ႔မိဘမ်ားကေတာ့ စပိန္မွာေနပါတယ္။ အဂၤလိပ္လုိ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ဂ်က္စမင္ ကုိယ္၀န္ရွိၿပီဆုိတဲ့ သတင္းၾကားေတာ့ သူ႔အေမက ကေလးေမြးတဲ့အခါ လာခဲ့မယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။

ဂ်က္စမင္။ အေမလာဖုိ႔ မလုိပါဘူး။ သမီးခင္ပြန္းရွိရင္ လုံေလာက္ပါတယ္။
အေမ။ ဘာလုိ႔ ငါ့ကုိ မလာေစခ်င္တာ ငါနားမလည္ႏုိင္ဘူး။ သမီးကေလးေမြးရင္ အေမက လာေနေပးခ်င္တာ သဘာ၀ပဲ။
ဂ်က္စမင္။ အေမမလာပါနဲ႔။

ဒါနဲ႔ပဲ ဂ်က္စမင္ကုိ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ဘ၀မွာျမင္ခ်င္လုိ႔ သူ႔အေမက စပိန္ကေန လာေတြ႔မယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။ ဂ်က္စမင္ရဲ႕ ညီမက ေလဆိပ္ကေန စီးရမယ့္ကားကုိ ပုံစံေျပာျပပါတယ္။ ဂ်က္စမင္က ေလဆိပ္က သူေနတဲ့ေနရာနဲ႔ ေ၀းလုိ႔ မႀကိဳႏုိင္ပါဘူးတဲ့။ ဂ်က္စမင္ရဲ႕ညီမက စာ႐ြက္ေပၚမွာ အဂၤလိပ္လုိ ၿမိဳ႕နံမယ္နဲ႔ ဆင္းရမယ့္ မွတ္တိုင္ကုိ ေရးေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ဂ်က္စမင္ရဲ႕အေမလည္း ေခ်ာေမာစြာ ေရာက္လာပါတယ္။

ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေသတၱာကုိဖြင့္ၿပီး ပါလာတဲ့ ကေလးပစၥည္းေလးမ်ားကုိ ျပပါတယ္။ ရာသီစုံ ၀တ္ဖုိ႔ အ႐ြယ္စုံ အကႌ်ေလးေတြလည္း ပါပါတယ္။

ဂ်က္စမင္။ အေမဘယ္တုန္းထဲက ဒါေတြ၀ယ္ထားတာလဲ။
အေမ။ သမီးကုိယ္၀န္ရွိၿပီလုိ႔ ၾကားကတည္းကေလ။
ဂ်က္စမင္။ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒီေလာက္ ပုိက္ဆံအကုန္ခံစရာမလုိပါဘူး။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာထားလ်က္နဲ႔။
အေမ။ ေျမးဦးဆုိေတာ့ ၀ယ္ေပးခ်င္တာေပါ့ကြယ္။

ဒီေန႔ေတာ့ ဂ်က္စမင္ရဲ႕ အလုပ္ကုိ သူ႔အေမလုိက္လာပါတယ္။ ရုံးသူရုံးသားမ်ားနဲ႔ ေတြ႔ၿပီးတဲ့အခါ ဂ်က္စမင္ကအလုပ္လုပ္ ရမွာမုိ႔လုိ႔ သူ႔အေမကုိ ၿမိဳ႕ထဲ ေလွ်ာက္လည္ခုိင္းပါတယ္။ ညေန ၃ နာရီေလာက္က်ေတာ့ သူ႔အေမျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ ဂ်က္စမင္ကုိ ရွာမေတြ႔လုိ႔ ဧည့္ခန္းထဲမွာထုိင္ေစာင့္ ေနပါတယ္။ ၅ နာရီထုိးမွ ကၽြန္မကေတြ႕လုိ႔ ဂ်က္စမင့္ဆီ ေခၚသြားလုိက္ပါတယ္။ သူ႔အေမျပန္မလာလုိ႔ စိတ္ပူေနတဲ့ ဂ်က္စမင္က တရစပ္ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ေတာ့တာပဲ။ ကၽြန္မလည္း စိတ္႐ႈပ္တာနဲ႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။

အေတြးေတြလည္းတသီႀကီးပဲ။

အစမ္း

ပုိ႔စ္ေခါက္တာစမ္းၾကည့္တာပါ။

အုိေကလား

Notices

တည္းခုိခန္းေတြမွာ ဧည့္သည္ေတြအတြက္ သိေကာင္းစရာ၊ ၫႊန္ၾကားခ်က္၊ စည္းကမ္း စသျဖင့္ notice ေတြကပ္ထားေလ့ရွိပါတယ္။ တည္းခုိခန္းကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အဲ့ဒီလုိ စာေတြကုိ အရင္လိုက္ဖတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဥပမာ ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္၊ မီးေလာင္လွ်င္ ေျပးဖုိ႔ ထြက္ေပါက္ စသျဖင့္ေပါ့။ တေလာက သြားတည္းတဲ့ တည္းခုိခန္းက ကုိယ့္အခန္းထဲမွာ ကပ္ထားတဲ့ notice ေတြကုိ အမွတ္တရဓါတ္ပုံ ရိုက္ထားတာပါ။ ပိုင္ရွင္ကုိ ဘယ္လုိလူစားမ်ိဳးလဲလုိ႔ သူ႔စာတန္းေတြဖတ္ၿပီး မွန္းၾကည့္လုိ႔ရတယ္။

Internship

First, prepare your CV carefully. Basic information such as your personal details, education and relevant work experience should be there. Please make sure you fill the gaps between the years.
Check the spelling and grammar. Try to fit everything in 2 pages maximum. Print on a white clean A4 size paper.

Then write your covering letter. Use appropriate salutation. Please also describe the job you would like to do, tell why you need the internship, how your contribution would effect the business and vice-versa. It is also worth mentioning if you got any outstanding exam results or you have done relevant projects at school. Put the CV and the covering letter in a presentable envelope, type the name and address of the company correctly with the reply address and send it to the employer.

There is not much to write if you are a fresh grad. You are lucky if you get invited for an interview where you get the opportunity to meet face to face with the employer. Then you try your best to convince them what a good intern you will be. So can you see how important it is to prepare your CV?

(Dearest Michelle, this is especially written for you. Best of luck in your internship hunting.)

ပထမဆုံးခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္

စာတုိက္ ကေန ဂ်စ္ဖီ အိတ္ေလးနဲ႔ ေရာက္လာတာ။ စင္ကာပူက ခ်စ္ေသာ ေဒၚေလး သဇင္ရဲ႕ ခရစ္စမတ္ လက္ေဆာင္ပါ။ ဒီႏွစ္အတြက္ ပထမဆုံး ခရစ္စမတ္ လက္ေဆာင္။ သတိတရ တကူးတက ပုိ႔ေပးလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ လုိက္တာ။ မတုိမရွည္ ဂါ၀န္ေလး။ အနက္ေရာင္ကုိ ကုိယ္နဲ႔ မလုိက္ဖူးထင္လုိ႔ သိပ္မ၀တ္ျဖစ္ဘူး။ အေဒၚေတြက ကုိယ့္ကုိ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အ႐ြယ္ပဲ မွတ္ထားပုံ ရတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ေအးတဲ့ ရာသီဥတုနဲ႔ မကုိက္ေပမယ့္ အေပၚက အေႏြးထည္၊ ကုတ္ ေနာက္တထပ္၊ အသားကပ္ ေဘာင္းဘီ၊ လည္ရွည္ ဖိနပ္နဲ႔ ဆုိရင္ေတာ့ အဆင္ေျပမယ္ ထင္တာပဲ။

အသက္ေလး ရလာလုိ႔ ကုိယ့္အတြက္ ခရစ္စမတ္ လက္ေဆာင္ကုိ ငယ္ငယ္ ကေလာက္ စိတ္မလႈပ္ရွားေတာ့ဘူး။ သူမ်ားေတြကုိ ေပးဖုိ႔ လက္ေဆာင္ ၀ယ္ရ ပါကင္ထုတ္ ရတာနဲ႔ ခရစ္စမတ္ ၿပီးမွ ဟူးခနဲ သက္ျပင္းခ် ႏိုင္တယ္။ သင့္ေတာ္မယ္ထင္တဲ့ လက္ေဆာင္ ေ႐ြးရတာရယ္၊ ကုိယ့္ဘတ္ဂ်က္နဲ႔ ညီမွ်ဖုိ႔ရယ္၊ အခ်ိန္မီ ေပးႏုိင္ဖုိ႔ရယ္ စသျဖင့္ ခ်ိန္ကုိက္ ရတာလည္း အတတ္ပညာ တစ္ခုပါပဲ။ ခံစားရတဲ့ ေကာင္းႀကီး မဂၤလာေတြကုိ ေ၀မွ် ခံစား ေစလုိတဲ့ စိတ္တစ္ခုနဲ႔ ခရစ္စမတ္ လက္ေဆာင္ ေပးတဲ့အမႈကုိ ျပဳလုပ္တာလုိ႔ ခံယူပါတယ္။

ပထမဆုံးခရစ္စမတ္ကဒ္

ဒီႏွစ္အတြက္ ပထမဆုံး ေရာက္လာတဲ့ ခရစ္စမတ္ကဒ္ ကေတာ့ ဂ်ာမနီက သူငယ္ခ်င္း ေကသီ့ ဆီကပါ။ အီးေမးနဲ႔ အီးကဒ္ေတြ အလြယ္တကူ ရတဲ့အခ်ိန္မွာ အခုလုိ စာတုိက္ကေန ကဒ္ေလး ေရာက္လာတာ တမ်ိဳး ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။

ကုိယ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္လည္း ႏွစ္ဖက္ ေဆြမ်ိဳးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပါင္းလုိက္ရင္ ကဒ္ စာရင္းက အရွည္ႀကီး ျဖစ္သြားလုိ႔ မႏွစ္ ကစၿပီး အၿမဲ အြန္လုိင္းမွာ ေတြ႔ေနက် သူေတြကုိ အီးကဒ္ပုိ႔ၿပီး သိပ္မေတြ႔ ျဖစ္တဲ့ သူေတြနဲ႔ လူႀကီး ေတြကုိေတာ့ စကၠဴကဒ္ ပုိ႔ပါတယ္။

ႏွစ္ေယာက္သား ခရစ္စမတ္ ကဒ္ေတြ ေရးရတာလည္း အလုပ္တစ္ခုေပါ့။ ပုိ႔ရမယ့္ သူစာရင္း ကလည္း တစ္ႏွစ္နဲ႔ တစ္ႏွစ္ မတူဘဲ အနည္းငယ္ ေျပာင္းတတ္ ပါေသးတယ္။ အိမ္ေျပာင္း တဲ့သူေတြ၊ အိမ္ေထာင္က် တဲ့သူ အစ ရွိသျဖင့္ေပါ့။ ဆုံးသြားတဲ့သူတုိ႔၊ အိမ္ေထာင္ဖက္ မရွိေတာ့တဲ့ သူေတြလည္း ဒီႏွစ္ ထဲမွာရွိလုိ႔ ဒီႏွစ္ ခရစ္စမတ္ကဒ္ ေတြမပုိ႔ခင္ ကဒ္စာရင္းကုိ အေသအခ်ာ ျပင္ရဦးမယ္။ ကဒ္ေတြ ကေတာ့ ၀ယ္ၿပီးပါၿပီ။

ေစ်းေရာင္းပြဲ

စေနေန႔က အမ်ိဳးသားနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား Children Society အတြက္ ရံပုံေငြရွာတဲ့ ေစ်းေရာင္းပြဲကုိ သြားၾကပါတယ္။ tombola လုိ႔ သူတုိ႔ေခၚတဲ့ ကံစမ္းမဲ ႏႈိက္ရတဲ့ ဆုိင္ကုိ တာ၀န္ ယူရပါတယ္။ ေသာၾကာေန႔ ညကတည္းက ဆုိင္ သြားခင္းရတာပါ။ အလႉခံလုိ႔ ရထားတဲ့ ဆု ပစၥည္းေတြက အစုံပါပဲ။ ဒါေတာင္ ကုိယ္က ကုိယ့္ဆုိင္ လူမစည္မွာ စုိးလုိ႔ ဆုမဲ ငါးခု ထပ္ယူ သြားလုိက္ေသးတယ္။ မဲလက္မွတ္ေတြ လုပ္၊ ေပါက္မဲ နံပါတ္ေတြကုိ ဆု ေတြမွာကပ္၊ ဆုိင္ေလးကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးနဲ႔ စိတ္၀င္တစားေလး ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ လုိက္ပါေသးတယ္။

အံ့ၾသစရာပါပဲ၊ လူႀကီးေရာ ကေလးပါ လာအားေပးၾကပါတယ္။ ၅၀ ျပားဖုိးကုိ ၂ခါ ကံစမ္းခြင့္ ေပးပါတယ္။ ၁က်ပ္ဖုိးဆုိ ၅ခါပါ။ တခ်ိဳ႕က ၅ခါမွာ ၁ခုမွ မေပါက္ပါဘူး။ ကံေကာင္းသူမ်ား က်ေတာ့လည္း ၂ခါမွာ ၂ခု ေပါက္ပါတယ္။ ကုိယ္ပါ သူတုိ႔နဲ႔အတူ လုိက္ၿပီး စိတ္လႈပ္႐ွားရတာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ အခုႏႈိက္ အခုေပါက္မုိ႔ လူေတြကလည္း အေပ်ာ္သေဘာ မဲလာႏႈိက္ၾကပါတယ္။ ေပါက္မဲ နံပါတ္ေတြက ၅ ရဲ႕ဆခြဲကိန္းပါ။ ၃နာရီ အတြင္းမွာ လက္မွတ္ေတြအားလုံး ကုန္သြားၿပီး ၃၆က်ပ္ အလႉေငြ အပ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။

ကုိယ့္ဆုိင္လည္း ေရာင္းကုန္ေရာ တျခားဆုိင္ေတြကုိလည္း လွည့္ၿပီး အားေပး လုိက္ပါေသးတယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းသုံး ပစၥည္းေတြ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ ကေန အေမႊးအႀကိဳင္ ပစၥည္း တခ်ိဳ႕ ၀ယ္လာတယ္။ ေစ်းေတြကေတာ့ မေမးပါနဲ႔။ ေရာင္းတဲ႔ ဖြားဖြားေတြက ျမန္ျမန္ကုန္ ၿပီးေရာဆုိၿပီး Christian Dior ေရေမႊး တစ္ပုလင္းကုိ ၄က်ပ္နဲ႔ ေရာင္းလုိက္တယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ဟိုတယ္ေတြမွာ အလကားေပးတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းသုံး ပစၥည္းေလးေတြပါ။ ျခင္းေလးထဲမွာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ထည့္ထားၿပီး ၅၀ျပားနဲ႔ ေရာင္းပါတယ္။ ေရေမႊးကုိ အတုအစစ္ မေျပာႏုိင္လုိ႔ ၀ယ္လုိက္ၿပီး ကုိယ့္ဘာသာပဲ သုံးမယ္လုိ႔ စဥ္းစားလုိက္တယ္။ သူမ်ားကုိ သြားေပးလုိ႔ အစစ္ မဟုတ္ရင္ အားနာစရာႀကီး။ သူကေတာ့ ဒီႏွစ္ အတြက္ ေရေမႊး ၀ယ္စရာ မလုိေတာ့ဘူးေပါ့လုိ႔ သတိေပး ေနေလရဲ႕။